Μαθήματα δύναμης και αισιοδοξίας παραδίδει ο Claudio Viera de Oliveira από το Μόντε Κάρλο της Βραζιλίας, καθώς αψηφά τις σωματικές του αναπηρίες, που είναι κάτι παραπάνω από σοβαρές, αφού γεννήθηκε με το κεφάλι ανάποδα.
Ο Claudio, 37 χρονών σήμερα, έχει σε μεγάλο βαθμό παραμορφωμένα πόδια, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει σχεδόν καθόλου τα χέρια του και ο λαιμός του είναι αναδιπλωμένος προς τα πίσω. Οι γιατροί πρόσφατα διέγνωσαν μια σπάνια ασθένεια, που ονομάζεται συγγενής αρθρογρύπωση. Πιστεύουν ότι έχει πολλαπλές συσπάσεις στις αρθρώσεις του, οι οποίες δεν του επιτρέπουν να τεντώσει κανονικά τα χέρια και τα πόδια του.
Μόλις γεννήθηκε, οι γιατροί είπαν στη μητέρα του, Maria Jose, να σταματήσει να τον ταΐζει, καθώς πίστευαν ότι δεν έχει καμία πιθανότητα επιβίωσης. “Ο κόσμος άρχισε να λέει ότι “το μωρό θα πεθάνει”, καθώς ανέπνεε μόλις και μετά βίας, όταν γεννήθηκε. Μερικοί μου έλεγαν: “Μην τον ταΐζεις, ήδη πεθαίνει.” Αλλά τώρα πια υπάρχει μόνο χαρά. Ο Claudio είναι ακριβώς όπως ένας οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος – έτσι μεγάλωσε σε αυτό το σπίτι. Δεν προσπαθήσαμε ποτέ να τον “διορθώσουμε” και πάντα θέλαμε να κάνει τα κανονικά πράγματα που κάνουν όλοι. Για αυτό έχει αυτοπεποίθηση. Δεν ντρέπεται να περπατάει στο δρόμο – τραγουδάει και χορεύει”, δηλώνει η μητέρα του Claudio, Maria Jose.
Ο ίδιος ο Claudio αναφέρει: “Από τότε που ήμουν παιδί, είμαι πάντα απασχολημένος – δεν μου αρέσει να εξαρτώμαι απόλυτα από τους άλλους ανθρώπους. Ασχολούμαι με τη λογιστική, κάνω έρευνα και συμβουλεύω τους πελάτες. Έχω μάθει να ανοίγω την τηλεόραση, να σηκώνω το κινητό μου τηλέφωνο, να ανοίγω το ραδιόφωνο, να χρησιμοποιώ το Ίντερνετ και τον υπολογιστή μου – τα κάνω όλα μόνος μου.”
Ο Claudio γράφει με στυλό που συγκρατεί με το στόμα, και χρησιμοποιεί το τηλέφωνο και το ποντίκι του υπολογιστή με τα χείλη του, ενώ έχει ειδικής κατασκευής παπούτσια που του επιτρέπουν να κινείται μέσα στην πόλη. Η ανεξαρτησία του τον βοήθησε να πετύχει στο σχολείο και να αποκτήσει όλα τα απαραίτητα προσόντα του λογιστή από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Fiera de Santana.
Στην ηλικία των οκτώ ετών, ο Claudio, ο οποίος μέχρι τότε μεταφερόταν παντού από άλλους, άρχισε να περπατά με τα γόνατά του. Η οικογένειά του τότε, έπρεπε να αλλάξει τα πατώματα στο σπίτι, για να μπορεί να περπατά ο Claudio χωρίς να τραυματίζεται. Επίσης το κρεβάτι του, η πρίζες και τα φώτα έπρεπε να χαμηλώσουν, ώστε να μπορεί να κάνει κάποια πράγματα μόνος του, χωρίς να ζητάει βοήθεια.
Ο Claudio δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αναπηρικό καροτσάκι, εξαιτίας της ασυνήθιστης μορφής του σώματός του, η οποία δυσκολεύει την ανεξαρτησία του έξω από το σπίτι. Παρόλα αυτά, παρακάλεσε τη μητέρα του να πάει στο σχολείο μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά.
“Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μου, ήμουν σε θέση να προσαρμόζω το σώμα μου στον κόσμο. Τώρα, δεν θεωρώ τον εαυτό μου διαφορετικό. Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος. Πλέον, μου είναι πολύ πιο εύκολο να αντιμετωπίσω το κοινό. Δεν το φοβάμαι πια και μπορώ να πω ότι είμαι ένας επαγγελματίας, διεθνής ομιλητής και ότι λαμβάνω προσκλήσεις από όλο τον κόσμο”, δήλωσε ο Claudio, ενώ προσέθεσε με μια δόση χιούμορ ότι αυτό που λέει πάντα στις ομιλίες του είναι ότι “δεν βλέπει ανάποδα τα πράγματα”.
Πηγή: The Huffington Post UK
