Αντιμέτωπη για πρώτη φορά από το καλοκαίρι με ένα πρόβλημα αμιγώς μνημονιακό που αφορά τις αντιδράσεις της κοινωνίας βρίσκεται η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά.
Μετά την χθεσινή της απόφαση να προχωρήσει σε επίταξη για τους απεργούς στα μέσα μαζικής μεταφοράς γνωρίζει πολύ καλά ότι ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σκοινί το οποίο ουδείς μπορεί να διαβεβαιώσει ότι θα αντέξει στις πιέσεις.
Το ΠΑΣΟΚ είπε με σχετικά μεγάλη ευκολία το «ναι» στην διαδικασία της επίταξης. Όμως ο τρίτος κυβερνητικός εταίρος ύψωσε εμπόδια διαχωρίζοντας την θέση του από την πολιτική των επιτάξεων απέναντι σε εργαζόμενους. Η ΔΗΜΑΡ μπορεί να λέει ότι υποστηρίζει πολιτικά το Μαξίμου όμως εν προκειμένω προκαλεί για μία ακόμη φορά τραύματα στην κυβερνητική συνοχή.
Ο Σαμαράς γνωρίζει ότι οι απεργοί στα ΜΜΜ είναι σκληροί. Και πιθανότατα δεν θα δεχθούν να παραλάβουν τα ειδοποιητήρια για τις επιτάξεις τους. Όμως το Μαξίμου δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να κάνει πίσω. Στην πραγματικότητα έχει εγκλωβιστεί στην σκληρή γραμμή Χατζηδάκη, επομένως η επόμενη κίνηση είναι μονόδρομος. Δηλαδή απολύσεις.
Εκεί τα πράγματα θα δυσκολέψουν πολύ. Και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί…
