Με τα… νεύρα των εισπρακτικών εταιρειών, αλλά και συγκεκριμένης τράπεζας θέλησε να “παίξει” ένας Χανιώτης οφειλέτης κατά τη διάρκεια αποπληρωμής του καταναλωτικού του δανείου.
Η εμπειρία του καταναλωτή, που θα μπορούσε κάλλιστα να θυμίζει ιστορία καθημερινής τρέλας για όσους χρωστούν έστω και ένα καταναλωτικό δάνειο σε τράπεζα, έχει ως εξής:
Ολα ξεκίνησαν πριν από δύο χρόνια, όταν ο καταναλωτής είχε ακόμη 8 δόσεις μέχρι να εξοφλήσει το καταναλωτικό του δάνειο που του είχε χορηγηθεί με την υποχρέωση επί 48 μήνες να καταβάλει το ποσό των 218,03 ευρώ μηνιαίως.
Πριν τη λήξη των τελευταίων 8 δόσεων, ζήτησε από την τράπεζα διακανονισμό μείωσης της καταβολής των δόσεων, όμως δεδομένου ότι η οφειλή ήταν μικρή η απάντηση ήταν αρνητική. Ετσι κατόπιν παραίνεσης από στελέχη της Τράπεζας αποφάσισε να καταβάλει όσα περισσότερα χρήματα μπορούσε, όπως και έπραξε, φροντίζοντας να μην οφείλει περισσότερο από μία δόση. Ωστόσο, η εισπρακτική εταιρεία είχε διαφορετική άποψη.
Με συνεχή, ενοχλητικά τηλεφωνήματα, σχεδόν επί καθημερινής βάσης, που κατέληγαν μέχρι και σε εξύβριση του καταναλωτή, τον απειλούσαν, όπως υποστήριζε, να τακτοποιήσει τις οφειλές του. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε διάστημα επτά μηνών ο καταναλωτής είχε δεχθεί 65 κλήσεις για ποσά από 60 – 80 ευρώ που όφειλε στην Τράπεζα.
ΕΝΝΙΑΚΟΣΙΕΣ ΑΣΚΟΠΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΔΟΣΕΙΣ ΔΑΝΕΙΟΥ! Η εκνευριστική αυτή κατάσταση οδήγησε τον καταναλωτή να γίνει ακραίος καταθέτης, δηλαδή να αποπληρώνει τις τελευταίες τέσσερις δόσεις στην Τράπεζα καταθέτοντας σχεδόν καθημερινά μικροποσά από 2 έως και 10 ευρώ!
Από τότε ο καταναλωτής πραγματοποίησε περισσότερες από 900 ακραίες – άσκοπες συναλλαγές για την αποπληρωμή των τελευταίων 3 δόσεων του δανείου, παρότι, όπως καταγγέλλει, η εισπρακτική εταιρεία και η τράπεζα τον απειλούσαν για μέτρα αναγκαστικής είσπραξης (κατάσχεση), πληρώνοντας το ποσό των 7,93 ευρώ ως τόκους υπερημερίας. Και ενώ το δάνειο φτάνει προς το τέλος του, τον Αύγουστο του 2012 ο καταναλωτής αποφασίζει να αφήσει οφειλή 100 ευρώ! Εννέα μήνες μετά που ξεκίνησε τις ακραίες συναλλαγές τον Δεκέμβριο του 2012 δέχεται κλήση από στέλεχος της τράπεζας με διάθεση συζήτησης για την οφειλή (των 100 ευρώ), αφήνοντας, ωστόσο, έξω από τη συζήτηση τις μεθόδους της εισπρακτικής εταιρείας.
Έναν μήνα μετά, τον Ιανουάριο του 2013 και αφού το δάνειο έχει λήξει πριν έξι μήνες, η Τράπεζα του απαντά ότι οι κλήσεις αποσκοπούσαν στην πρόληψη εφαρμογής μέτρων αναγκαστικής είσπραξης! Τον Φεβρουάριο του 2013 ο καταναλωτής πραγματοποιεί την οριστική εξόφληση του δανείου συνεχίζοντας, ωστόσο, να ενεργεί ακραίες συναλλαγές π.χ. πληκτρολογεί ότι θα καταθέσει 6 ευρώ, αλλά στον φάκελο τοποθετεί 5 ευρώ με αποτέλεσμα η τράπεζα να επιβαρύνεται με επιπλέον συναλλαγές (αντιλογισμός και διόρθωση) και την αποστολή ενημερωτικής επιστολής ότι πραγματοποιήθηκε η διόρθωση.
Μέχρι η τράπεζα να ακυρώσει την κάρτα του καταναλωτή, ο ίδιος είχε λάβει περισσότερες από 250 επιστολές! Μόνο μέχρι τον Μάρτιο του 2013 ο καταναλωτής είχε πραγματοποιήσει 350 ακραίες συναλλαγές και προσήλθε στην Τράπεζα για την παραλαβή βεβαιώσεων εξόφλησης του δανείου. ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΑΤΜ Ωστόσο, η ιστορία δεν σταματά εδώ…
Ο Χανιώτης καταναλωτής συνεχίζει τις ακραίες καταθέσεις, αυτή τη φορά, πληκτρολογώντας π.χ. ότι θα καταθέσει 5 ευρώ, αλλά τοποθετώντας κενό φάκελο στο ATM. Έτσι από το απόγευμα της Παρασκευής 5 Ιουλίου μέχρι το πρωί της Κυριακής 7 Ιουλίου 2013 πραγματοποιεί περισσότερες από 200 συναλλαγές με αποτέλεσμα να εξαντληθούν οι φάκελοι καταθέσεων και από τα τέσσερα ATM που διαθέτει η τράπεζα στα Χανιά.
Την επόμενη εργάσιμη ημέρα η τράπεζα του ακυρώνει την κάρτα χωρίς ειδοποίηση. Οι ακραίες συναλλαγές του καταναλωτή όμως καλά κρατούν… Δύο μήνες μετά, τον Σεπτέμβριο του 2013, ο καταναλωτής ξεκινά να πληρώνει – εξοφλεί σε μικρές δόσεις (5 – 10 ευρώ) μέσω της συγκεκριμένης τράπεζας και σε καθημερινή βάση της εισφορές του προς το Υπουργείο Οικονομικών.
Έναν μήνα αργότερα ο Χανιώτης λαμβάνει e-mail από το Υπουργείο Οικονομικών -που διαθέτει μηχανισμό ελέγχου των ακραίων πληρωμών- στο οποίο του γίνεται γνωστό πως μπορεί να ρυθμίσει τις οφειλές του.
«Αντίθετα η Τράπεζα, λόγω του ότι δεν διαθέτει ανάλογο μηχανισμό ελέγχου ακραίων πληρωμών, εξουσιοδοτεί εισπρακτική εταιρεία που χρησιμοποιεί συγκεκριμένες μεθόδους (απειλές, εκβιασμούς κ.λπ.)», συμπεραίνει ο Χανιώτης καταναλωτής που τον Ιούλιο του 2014 εξουσιοδότησε την Ενωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδος να προχωρήσει στην καταγγελία της τράπεζας και της εισπρακτικής εταιρείας.
