Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Μόλις μια μέρα μετά το άρθρο μου για την δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται η γερμανική κυβέρνηση σε σχέση με το πώς θα διαχειριστεί την πορεία της ευρωπαϊκής κρίσης, έρχονται οι δηλώσεις του Ιταλού πρωθυπουργού, Ματέρο Ρέντσι να επιβεβαιώσουν ότι σκοπεύει να δυσκολέψει τη Γερμανία ακόμη περισσότερο.
Ο Ρέντσι υποστήριξε ανοιχτά τη θέση της Γαλλίας στην αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει μεταξύ αυτής και της Γερμανίας μετά την απόφαση της πρώτης να δώσει παράταση στον εαυτό της για τη μείωση του ελλείμματος.
«Συμπαρατάσσομαι με τη Γαλλία, οι χώρες δεν μπορούν να τυχαίνουν ίδιας μεταχείρισης με τα μαθητούδια» δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός στην προσπάθεια να δείξει μια δυναμική ενάντια στους όρους που η Γερμανία επιβάλει στις χώρες που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά ζητήματα.
Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να σχολιάσει ότι σκυλί που γαβγίζει, δεν δαγκώνει αφού μαζί με την παραπάνω δήλωση ο Ρέντσι διαβεβαίωσε ότι η Ιταλία θα τηρήσει το 2014, στο 3% την αναλογία δημόσιου ελλείμματος – ΑΕΠ όπως είναι ορισμένο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως η δήλωση αυτή έχει μεγαλύτερη σημασία από ότι θα θεωρούσε μια τέτοια άποψη. Σήμερα δηλώνει ότι «Εγώ είμαι με το μέρος του Φρανσουά Ολάντ και του Μανουέλ Βαλς» και αύριο θα μπορεί να αντισταθεί σε ένα σκληρό μέτρο που θα οριστεί από πλευράς Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας.
Ο Μάριο Ντράγκι, επικεφαλής της ΕΚΤ και έτερος Ιταλός της παρέας κράτησε ισορροπίες υπέρ της γερμανικής πλευράς απαντώντας ότι «σε ορισμένες χώρες πρέπει να ενισχυθεί η ορμή των μεταρρυθμίσεων». Ως όφειλε άλλωστε γιατί με κάτι τέτοιες δηλώσεις μπορεί να πάρουν αέρα και πουθενά αλλού όπως για παράδειγμα στην Ελλάδα. Βέβαια στην ουσία των πραγμάτων ο Ντράγκι συνεχίζει μια πορεία κάπως μακρύτερα από την αυστηρή ορθοδοξία που προτείνει το Βερολίνο με την αγορά της ΕΚΤ τιτλοποιημένων και καλυμμένων ομολόγων από τις ελληνικές τράπεζες.
Ο ρόλος του Αντώνη Σαμαρά είναι ζωτικής σημασίας για τη Μέρκελ αυτές τις ώρες καθώς φαίνεται να συμπλέει μαζί της ακόμη και τώρα που του ζητάει να συνεχίσει να σφίγγει το ζωνάρι χωρίς πολλές ελπίδες για κάποιο δώρο όσον αφορά τη διαχείριση του χρέους.
