…απλώς έχασε η κυβερνητική αμετροέπεια για να αναδειχτεί η ασχήμια και το σύμπλεγμα
Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Αν ζούσαν οι δάσκαλοί μου στην επιστήμη των συνταγματικών θεσμών και εγώ δημοσιογραφώντας σχολίαζα μια δικαστική απόφαση της οποίας δεν γνώριζα το σκεπτικό, μάλλον θα μετάνιωναν για την εκτίμηση στο πρόσωπό μου!
Ξέρεις, αναγνώστη μου, πως ακόμη και τώρα που δεν δημοσιογραφώ, σέβομαι τη νομική παιδεία μου, που είναι η άγκυρα της εκπαίδευσής μου στην πολιτική επιστήμη και στην εθνική οικονομία. Δεν πρόκειται να σχολιάσω την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τον περίφημο νόμο για τις λεγόμενες τηλεοπτικές άδειες, προτού γνωστοποιηθεί συγκεκριμένα το σκεπτικό (της)… για να μην ξεσύρει η άγκυρα!
Από την πρώτη στιγμή εξήγησα με δύο κουβέντες πως ήταν πασίδηλη η αντισυνταγματικότητα αυτού του νομοθετήματος, αλλά αυτό δεν σήμαινε πως έτσι θα έκρινε και το Συμβούλιο της Επικρατείας. Αντισυνταγματική και εξόχως εναντίον της λεγόμενης ευρωπαϊκής νομιμότητας υπήρξε επίσης η νομοθεσία που επέβαλε το μνημόνιο με την τρόικα – και επ’ αυτού έχω γράψει δεκάδες σημειώματα – αλλά το ΣτΕ έκρινε αντίθετα και σαφώς πολιτικώς την υπόθεση. Αυτή τη φορά το ζήτημα δεν ήταν στην ουσία του ζωτικά πολιτικό, αλλά ζωηρά μικροπολιτικό και το ΣτΕ μάλλον έκρινε με χαμηλή πολιτικότητα το ζήτημα – πράγμα που μπορεί να φανεί μόνον μετά από κριτική και συγκριτική μελέτη επί του σκεπτικού της χθεσινοβραδινής απόφασης.
Εάν αυτό το αρμόδιο Δικαστήριο έκρινε διαφορετικά, πως δηλαδή το συγκεκριμένο νομοθέτημα πληρούσε τις συνταγματικές προϋποθέσεις θα ήταν ανακόλουθο ως προς προηγούμενες αποφάσεις του και απλώς θα έκανε πολιτική αντί για απονομή δικαίου, κρίνοντας στην πραγματικότητα πως ήταν η στάση της ΝΔ που οδήγησε στη νομοθετική αυθαιρεσία της κυβερνητικής πλειοψηφίας να περάσει διατάξεις από το «παράθυρο», στο βαθμό που δεν άνοιγε η «πόρτα» (: ΕΣΡ) που ορίζει ο συντακτικός νομοθέτης. Ωστόσο, αυτό επιχειρεί να κάνει ξανά η κυβέρνηση στο ζήτημα, με την ανακοίνωση νέας ρύθμισης από την Δευτέρα κιόλας. Τώρα κατάλαβα τι σημαίνει αυτό που με εξέπληξε όταν το άκουσα από κυβερνητικά χείλη: «η απόφαση είναι δεσμευτική, αλλά όχι σεβαστή»!
Αυτό, αν συνδυαστεί με το ύφος και τις εκφράσεις που επέλεξε η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη, για να στραφεί εναντίον των δικαστών που συναποτέλεσαν το πλειοψηφούν σώμα για την έκδοση της αποφάσεως περί αντισυνταγματικότητας του νόμου, δεν οδηγεί στο συμπέρασμα πως δήθεν «νίκησε η δημοκρατία» – όπως έσπευσαν να θριαμβολογήσουν ανακουφιστικά επιπόλαιοι αναλυτές και σχολιαστές της δημόσιας ζωής – αλλά πως βρισκόμαστε ενώπιον μιας πολυδιάστατης κρίσης στο δημοκρατικό πολίτευμα της Ελλάδας – αυτό καθ΄ εαυτό πλέον.
Δε νίκησε η δημοκρατία, λοιπόν, χθες το βράδυ, απλώς έχασε η κυβερνητική αμετροέπεια! Και αυτό αντί να συμβάλλει στη στοιχειώδη ομαλότητα – μέσα στην κεφαλαιώδη ανωμαλία του «κοινωνικοοικονομικού προγράμματος σωτηρίας» της Ελλάδας από την τρόικα – παρατηρώ να προκαλεί για εκδηλώσεις δραματικού λαϊκισμού και σπέκουλας. Οι λόγοι που οδήγησαν στη κρίση με τις τηλεοπτικές άδειες, είναι οι ίδιοι που οδήγησαν στη κρίση της ΕΡΤ. Έλλειψη σοβαρότητας, στρατηγικής και ποιότητας και περίσσεια κορωνών, κλικών και συνήθως κουτοπόνηρων και αντιαισθητικών δημοσίων σχέσεων από κυβερνητικής πλευράς.
Κρίμα! Αν η αριστερά δεν μπορεί να προσφέρει ποιοτικό ύφος, ριζοσπαστική κουλτούρα εκδημοκρατισμού και αναδείξει ικανούς ανθρώπους με γνώση, ευαισθησία και υψηλή αισθητική, τότε είναι μια κουρελού της ιστορίας.
Κρίμα, καθώς η αριστερή κληρονομιά των κινημάτων, της διανόησης, της Τέχνης και της επιστήμης, κυρίως της Ευρώπης, δεν φαίνεται να αποτελεί αποσκευή των «άσχημων» αριστερών που κυβερνούν στην Ελλάδα. Όλα εδώ πλέον είναι σοβαροφανώς και με ψευδοτσαμπουκά χυδαία, ακραίως συμπλεγματικά, άθλια και κουτοπόνηρα, από κυκλώματα μέσα στα κυκλώματα… κρίμα!
