Γράφει ο Σταμάτης Ζαχαρός – Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA
Ο τίτλος ήταν τόσο “πιασάρικος” που σίγουρα κάπου θα τον πήρε το μάτι σας: “Έδωσαν δωρεάν βραβευμένη εφαρμογή στο κράτος και την απέρριψε” ανέφερε το ρεπορτάζ και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, είδηση θα ήταν ακριβώς το αντίθετο. Το Ελληνικό δημόσιο έχει μάθει να περιφρουρεί τα όριά του και δεν επιτρέπει σε κανέναν να χαρίζει οτιδήποτε μπορεί να φτιάξει το ίδιο, κυρίως διά αναθέσεων. Αντίθετα με την ανοργανωσιά που επικρατεί γενικώς στη δημόσια διοίκηση, το κράτος έχει δημιουργήσει ένα οργανωμένο πλέγμα γραφειοκρατίας πίσω από το οποίο οχυρώνεται όταν λαμβάνει αποφάσεις. Ακόμη και αν είναι παράλογες.
Καθώς το θέμα πήρε δημοσιότητα, το Υπουργείο Πολιτισμού, ορθώς θεώρησε υποχρέωσή του να αιτιολογήσει την απόφαση. Θα περίμενε κανείς να επιστρατεύσει μια ντουζίνα “ειδικούς επιστήμονες” που θα προσέβαλλαν το κύρος και την ορθότητα της εφαρμογής ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Η ανακοίνωση του αρμόδιου Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων ωστόσο κινήθηκε σε άλλο μήκος κύματος.
Περιγράφοντας τις απαιτήσεις που ορίζει ο νόμος για την αποδοχή χορηγίας ή άλλων συναφών δράσεων από το ΤΑΠ, διαπίστωσε ότι η συγκεκριμένη ενέργεια, δεν πληρούσε καμία από τις δύο προϋποθέσεις. Ειδικότερα, η εταιρεία δεν είχε την έγκριση της αρμόδιας εφορίας αρχαιοτήτων για τη χρήση των εικόνων και επιπλέον δεν είχε καταβάλλει νόμιμα τέλη υπέρ του ΤΑΠ.
Με άλλα λόγια, το ΤΑΠ δηλώνει “καλυμμένο” για την απόφαση, αλλά αυτό δεν αναιρεί την εν συνεχεία απραξία του. Δεδομένου ότι οι δημόσιοι λειτουργοί οφείλουν να προασπίζουν το δημόσιο συμφέρον, θα μπορούσαν να ενδιαφερθούν, ώστε να επιλύσουν το γραφειοκρατικό πρόβλημα προκειμένου να επωφεληθούν από την δωρεά. Είτε να συμβουλεύσουν την εταιρεία πως να χειριστεί την κατάσταση, είτε να προβούν στην δρομολόγηση νομικών ενεργειών που θα αναιρούσαν τα εμπόδια. Αντίθετα, η εταιρεία υποστηρίζει ότι υπέδειξε διάφορους τρόπους (όπως π.χ. να χρησιμοποιήσουν μόνο την εφαρμογή και όχι τα κείμενα και τις εικόνες) αλλά το υπουργείο δεν έδωσε σημασία στους επίμονους δωρητές.
Για ποιους λόγους όμως το Δημόσιο δεν θέλει μια δωρεά, ιδίως σε έναν τομέα όπου “πάσχει”; Αν δείτε τα περισσότερα websites του δημόσιου θυμίζουν ρετρό βιντεοπαιχνίδια. Αν είναι λίγο καλύτερα, η κατασκευή τους κοστίζει 1 εκατ. ευρώ -όπως το site της Βουλής των Ελλήνων (αν δεν το πιστεύετε, δείτε εδώ)- οπότε δεν συμφέρει.
Η συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα είναι ταμπού για το ελληνικό δημόσιο. Δικαίως βέβαια έχει δημιουργηθεί η προκατάληψη καθώς η διαπλοκή χαρακτήριζε κατά κανόνα τις σχέσεις ιδιωτών-δημοσίου για δεκαετίες. Οι δημόσιοι λειτουργοί, αν δεν είχαν δωροδοκηθεί, απέφευγαν τις σχέσεις με τους ιδιώτες, υπό το κράτος του φόβου κάποιας “σκιάς” στη συναλλαγή. Και στις δύο περιπτώσεις ο τίμιος ιδιώτης δεν είχε καμία τύχη.
Αυτή είναι μια ριζική αλλαγή που οι Κυβερνήσεις οφείλουν να κάνουν και δεν κάνουν. Το δημόσιο πρέπει να γίνει λειτουργικό αν θέλουμε να ελπίζουμε σε καλύτερες ημέρες. Η αξιολόγηση απορρίπτεται εξαρχής και όχι άδικα, από τους ίδιους τους υπαλλήλους, με τα επιχειρήματα της αναξιοκρατίας και των κομματικών επιλογών. Πρακτικές που συνέβαιναν και μπορεί να ξανασυμβούν. Όμως πρέπει να επιμείνουμε και να απαιτήσουμε όχι την κατάργηση αλλά την ορθή διενέργεια της αξιολόγησης και προπάντων την ορθή λειτουργία του δημοσίου. Με υπαλλήλους που θα αναζητούν λύσεις και όχι προσκόμματα για την αδράνειά τους. Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια άλλη πρόταση και η ισχύουσα κατάσταση είναι “μη βιώσιμη”.
πρώτη δημοσίευση: News247
