Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας
Οικονομολόγος-Ψυχολόγος
Μια κατάκοπη μεταπολίτευση γεμάτη από θετικές ανατροπές και αρνητικά απωθημένα αναζητεί, εδώ και χρόνια, διάδοχη κατάσταση. Κάθε τόσο νέες καταστάσεις-ορόσημα χρησιμοποιούνται για να σηματοδοτήσουν το πέρασμα στην επόμενη εποχή όμως η ολοκλήρωση αυτής της μετάβασης δεν έρχεται ποτέ.
Με αφορμή την πλουμιστή, κοκκινόπανη φιέστα του Τσίπρα για την ανακοίνωση των κυβερνητικών προτάσεων για την συνταγματική αναθεώρηση (γεμάτη με λογοκλοπή, λαϊκισμό και αφέλεια), θυμηθήκαμε τις αναφορές Σαμαρά σε Νέα Μεταπολίτευση, Νέα Ελλάδα και το συμβολισμό της Ελλάδας του 2021. Επίσης, βεβαιωθήκαμε ακούγοντας τα λεγόμενα του πρωθυπουργού ότι δεν υπάρχει Αριστερή Νέα Μεταπολίτευση παρά μόνο ως κακέκτυπο ρήξης.
Νέα Μεταπολίτευση σημαίνει θεσμική αναδόμηση με ριζικές αλλαγές στην λειτουργία του πολιτικού συστήματος και καθορισμό αξιοκρατικών διαδικασιών σε όλα τα επίπεδα. Σημαίνει ανταγωνιστική παραγωγική ανασυγκρότηση. Σημαίνει ουσιαστική διάχυση εξουσιών και αύξηση της συμμετοχικότητας των πολιτών κυρίως σε τοπικό επίπεδο. Τι από όλα αυτά εγγυάται άραγε η κίνηση συνταγματικών αλλαγών από τον Αλέξη Τσίπρα;
Θεσμική αναδόμηση με κοινοβουλευτικές παρεκτροπές και παρά φύσει συμπλεύσεις ή προσπάθειες ελέγχου της ενημέρωσης, δεν υπάρχει. Αξιοκρατία με νεποτισμό, παρεοκρατία, Καρανίκες και ερωτικούς συντρόφους δεν γίνεται. Αν με αυτά τα εχέγγυα θέλει να μας πείσει η κυβέρνηση για τις αγαθές προθέσεις της τότε διάλεξε λάθος τρόπο να το κάνει.
Παραγωγική ανασυγκρότηση με εμμονές για τον αναπτυξιακό ρόλο του κράτους, χωρίς καν να διαθέτεις τα αντίστοιχα κεφάλαια έστω για την ολοκλήρωση βασικών υποδομών, δεν νοείται σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον όπου οι ευκαιρίες χάνονται εν ριπή οφθαλμού. Ενίσχυση της απασχόλησης δεν έρχεται απευθείας μέσω προστατευτικών νομοθετικών ρυθμίσεων αλλά με την παροχή όλων των προϋποθέσεων για έκφραση κάθε δημιουργικής πρωτοβουλίας.
Διάχυση των εξουσιών και συμμετοχικότητα δεν σημαίνει κούφια προσφυγή στη λαϊκή βούληση χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα. Προφανώς και δεν αποτυπώνεται σε δημοψηφίσματα – παρωδίες προς μικροκομματική εκμετάλλευση, ούτε στη μεταβίβαση της ευθύνης των αποφάσεων στον πολίτη για θέματα για τα οποία δεν διαθέτει επαρκή χρόνο, πληροφόρηση ή και ικανότητα αξιολόγησης της πληροφόρησης.
Η πραγματική Νέα Μεταπολίτευση, αν κι όταν έρθει, θα είναι μόνο ως τσουνάμι θεσμικής, οικονομικής και συμμετοχικής ανατροπής που θα συμπαρασύρει τις παθογένειες του παρελθόντος. Δεν θα προκύψει ως η ωραιοποιημένη αναπαραγωγή τους ή ως ο επίπλαστος ιδεολογικός επανακαθορισμός τους, αυτό δηλαδή που εκφράζει η διαρκής κυβερνητική δημιουργική ασάφεια. Αλλιώς θα συνεχίζουμε να ξύνουμε τον πάτο της μεταπολίτευσης παριστάνοντας ότι χτίζουμε την υπέρβαση της…
