Η είδηση είναι ότι η ΔΕΠΑ ετοιμάζεται να προκηρύξει εκ νέου διεθνείς διαγωνισμούς, για την κατασκευή και παραχώρηση της εκμετάλλευσης δικτύων σε τρεις περιοχές της χώρας και συγκεκριμένα σε Ανατολική Μακεδονία – Θράκη, Κεντρική Μακεδονία και Στερεά Ελλάδα- Εύβοια.
Ο πικρόχολος σχολιασμός μπορεί να είναι πάλι καλά που το θυμήθηκε. Καλύτερα να ξέραμε γιατί απέτυχαν οι άλλοι διαγωνισμοί και γιατί εν τέλει οι κάτοικοι των συγκεκριμένων περιοχών, που έχουν περισσότερο ανάγκη το αέριο, ώστε να απαλλαγούν από το πετρέλαιο, να περιμένουν τόσα χρόνια. Λοιπόν, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο προηγούμενος διαγωνισμός ήταν καταδικασμένος να αποτύχει, αφού έτσι όπως είχε οργανωθεί, περιόριζε τα περιθώρια στον επενδυτή ώστε να ανακτήσει τα κεφάλαια που θα επένδυε, ενώ η συμμετοχή της ΔΕΠΑ στο μετοχικό κεφάλαιο της κάθε τοπικής εταιρείας, γινόταν με προσφορά σε είδος. Και όπου είδος, οι υποδομές που η ίδια έχει κατασκευάσει και έχει τιμολογήσει.
Έτσι, παρά το ότι οι διαγωνισμοί διαφημίστηκαν δεόντως, ενδιαφέρον υπήρξε μόνο από μία Ελληνο-Τουρκική (!!!) κοινοπραξία και αυτή, για την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Οπότε προτίμησαν να «ξεχάσουν» την υπόθεση. Τώρα θα επανέλθουν αναμένοντας ότι οι ελκυστικότεροι όροι, τουλάχιστον θα ωθήσουν τις λειτουργούσες εταιρείες διανομής που είναι όμορες στις υπό ίδρυση, να δείξουν ενδιαφέρον.
Δεν γνωρίζουμε το θα γίνει τελικά, γιατί όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους. Αυτό που έχουμε να παρατηρήσουμε πάντως, είναι ότι το όλο σκεπτικό λειτουργίας των εταιρειών διανομής, στηρίζεται σε λογικές της προηγούμενης 30ετίας. Όταν δηλαδή εταιρεία που προσφέρει υπηρεσίες utility, σήμαινε υποχρεωτικά μονοπώλιο και καλύτερα μονοπώλιο του ευρύτερου δημοσίου. Σήμερα η λογική και σε επίπεδο ΕΕ είναι διαφορετική. Απόλυτος έλεγχος του δημοσίου με την εφαρμογή συγκεκριμένων κανόνων στη λειτουργία των δικτύων, και πρόσβαση σε αυτά όποιου πληροί τις προϋποθέσεις να ασκήσει δραστηριότητες εμπορίας και προμήθειας. Στόχος, η ανάπτυξη του ανταγωνισμού, ώστε τελικός ωφελημένος να είναι ο καταναλωτής.
Βέβαια, μπορεί να ρωτήσει κανείς. Και η ΕΕ τι κάνει; Πώς επιτρέπει τη διαχείριση δικτύου και την άσκηση της προμήθειας από το ίδιο νομικό πρόσωπο; Η απάντηση είναι ότι εκδίδει άδειες εξαίρεσης. Ιδίως όταν παρόμοια αιτήματα τα θέτουν χώρες του Νότου!
