Γράφει ο Σπύρος Pιζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Την περασμένη Δευτέρα κάνοντας μια αποτίμηση της παρουσίας του Τσίπρα στη ΔΕΘ του έβαλα 8, σημειώνοντας πως το ενδιαφέρον πλέον συγκέντρωνε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το αν θα κατάφερνε να είναι καλύτερος. Εξ αρχής, λοιπόν, έχω να παρατηρήσω πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης πράγματι κατάφερε να ξεπεράσει τον πήχη και ν’ αγγίξει μια άριστη εικόνα, τόσο πολιτικά όσο και επικοινωνιακά. Κι εξηγώ αμέσως την εκτίμηση αυτή.
Πρώτον, έδειξε πως δεν είναι «μία από τα ίδια». Ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη με καθαρό δημοσκοπικό προβάδισμα που τον φέρει στη θέση του εν δυνάμει πρωθυπουργού, αλλά δεν υπέκυψε στον πειρασμό της παροχολογίας, όπως έκαναν τις τρεις τελευταίες δεκαετίες όλοι όσοι βρέθηκαν στην αντίστοιχη θέση, απ΄ όποια παράταξη κι αν προέρχονταν. Ο Μητσοτάκης ούτε έταξε, ούτε υποσχέθηκε, ούτε έκλεισε το μάτι σε κοινωνικές ομάδες, συντεχνίες και κατεστημένα συμφέροντα. Ο Μητσοτάκης επαναφέρει την αλήθεια και την ειλικρίνεια στην πολιτική διαδικασία, ακριβώς τη στιγμή που η κοινωνία αναγνωρίζει πλέον πως τα «ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα», οδηγούν μόνον σε δεινά.
Δεύτερον, το πολιτικό μήνυμά του ήταν πεντακάθαρο. Η χώρα έχει ανάγκη να γυρίσει στην ανάπτυξη κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της επιχειρηματικότητας και του ιδιωτικού τομέα. Ούτε μισόλογα, ούτε διφορούμενα «ήξεις αφίξεις». Σε μια κοινωνία που η επιχειρηματικότητα έχει συκοφαντηθεί και έχει ενοχοποιηθεί τόσο πολύ, ο Μητσοτάκης τολμάει να ηγηθεί μιας πραγματικής «εθνικής αναγέννησης» που θα στηρίζεται σε ένα διαφορετικό αξιακό πλαίσιο από αυτό που κυριάρχησε στα χρόνια της αριστερόστροφης μεταπολίτευσης. Ο Μητσοτάκης ανέδειξε αξίες όπως η προσπάθεια, η αξιολόγηση, η αριστεία, το ρίσκο, η επιβράβευση. Γι αυτό και δεν χαρίστηκε σε τμήμα της επιχειρηματικής ελίτ της χώρας την οποία κατηγόρησε πως «βολεύτηκε στον κρατικοδίαιτο καπιταλισμό», όπως επίσης απευθυνόμενος στην επιχειρηματική τάξη την κάλεσε να βάλει πλάτη στην προσπάθεια, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «δεν είναι ώρα να φύγουν αλλά να επενδύσουν».
Τρίτον, τεκμηρίωσε τεχνοκρατικά την πολιτική του πρόταση. Είναι ίσως η πρώτη φορά στα ιστορικά χρονικά που αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρουσιάζει προγραμματική πρόταση από το βήμα της ΔΕΘ με τόσο σαφή και συγκεκριμένο τρόπο. Η χώρα χρειάζεται μια επενδυτική έκρηξη ύψους 100 δις την επόμενη πενταετία για να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο της στασιμοχρεοκοπίας. Αυτό σημαίνει πως το επενδυτικό περιβάλλον πρέπει να αλλάξει για να επιστρέψουν οι επενδύσεις στο 20% του ΑΕΠ. Κι αυτό θα συμβεί μόνο μέσα σε ένα διαφορετικό φορολογικό πλαίσιο το οποίο περιέγραψε λεπτομερώς: Μείωση του φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη από το 29% στο 20% εντός δύο ετών, καθώς και μείωση της φορολόγησης στα μερίσματα από το 15% στο 5%, μείωση του ΦΠΑ, με καθιέρωση δύο συντελεστών 11% και 22%, επαναφορά του ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια από το 24% στο 13%, κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο κρασί και αύξηση του ορίου υπαγωγής στο ΦΠΑ από τις 10.000 στις 25.000 ευρώ.
Τέταρτον, έχει πλήρη επίγνωση των δεσμεύσεων της χώρας. Ο Μητσοτάκης ξέρει και δεν το έκρυψε πως για να λειτουργήσει το σχήμα «αλλαγή φορολογικού πλαισίου – προσέλκυση επενδύσεων – ανάπτυξη» πρέπει να το διαπραγματευτεί με την τρόικα. Για να συμφωνήσει η τρόικα σε αυτά τα μέτρα θα πρέπει να κοπούν αντίστοιχες δημόσιες δαπάνες. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν άφησε την παραμικρή αμφιβολία σε κανέναν πως θα το κάνει. Και με το παραπάνω, μάλιστα. Από κει και πέρα αντιλαμβάνεται ασφαλώς την πολυπλοκότητα των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, όπως άλλωστε ανέλυσε σε σχετική ερώτηση του Rizopoulos Post κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου. Όπως είπε «είναι αδύνατον μια οικονομία με τα χαρακτηριστικά της ελληνικής να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5%, για μια δεκαετία. Διότι, υπάρχει ένας πολύ σοβαρός κίνδυνος. Οι όποιες τολμηρές μεταρρυθμίσεις διαρθρωτικού χαρακτήρα γίνουν, να υπονομευτούν τελικά από μια εξαιρετικά περιοριστική δημοσιονομική πολιτική». Ο Μητσοτάκης επενδύει λοιπόν στην ανάκτηση εκείνης της αξιοπιστίας που θα επιτρέψει στους δανειστές αυτό που παραδέχονται σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις να το αποδεχθούν και δημόσια ώστε να αναθεωρήσουν τα εξωπραγματικά πλεονάσματα που ζητούν.
Πέμπτον, επιβεβαίωσε πως είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της παράταξής του. Ο Μητσοτάκης καταφέρνει σήμερα να εμφανίσει τη ΝΔ με έναν ανανεωμένο ιδεολογικό και πολιτικό λόγο και με ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης της οικονομίας που χαρακτηρίζεται από ρεαλισμό και δυναμισμό. Δεν είναι συγκυριακός αρχηγός. Παίρνει πάνω του την εκπροσώπηση ολόκληρου του αστικού κόσμου και ευρύτερα, αλλά όχι στα τυφλά. Ξέρει που θέλει να πάει και ξέρει πως θα το πετύχει. Συνεπώς δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησής του από κανέναν. Το γεγονός πως Καραμανλής και Σαμαράς όπως και όλα τα πρωτοκλασσάτα στελέχη της ΝΔ ήταν εκεί, απλά επιβεβαιώνει και συμβολικά πως «το αφεντικό είναι ένα» και δεν υπάρχει χώρος για «δεύτερες σκέψεις».
Με βάση τα παραπάνω και για να βαθμολογήσω την παρουσία του Μητσοτάκη στη ΔΕΘ όπως έκανα και με τον Τσίπρα, θα έπρεπε να βάλω 10. Θα βάλω όμως 9. Γιατί όπως είπε ο Μητσοτάκης για να γίνουν αυτά χρειάζεται να φτιάξει την «κυβέρνηση των καλύτερων». Είμαι σίγουρος πως όταν το λέει, το πιστεύει απόλυτα. Προσωπικά, όμως, αμφιβάλλω στο κατά πόσο μπορεί πράγματι να σχηματίσει «την κυβέρνηση των καλύτερων», όταν είναι αποδεδειγμένο το έλλειμμα ανθρώπινου δυναμικού που έχει το πολιτικό σύστημα οριζόντια και ιδίως η ΝΔ. Όπως έχω γράψει και με άλλη ευκαιρία το βασικό πρόβλημα των στελεχών της ΝΔ είναι πως στην πλειοψηφία τους είναι …τροικανόσποροι. Έχω την «πατρότητα» του όρου –άσχετα αν μετά τον «έκλεψαν» και τον χρησιμοποιούν και άλλοι- εξαιτίας του γεγονότος πως γνωρίζοντας συγκεκριμένα πρόσωπα, ξέρω καλά πως προτεραιότητά τους είναι «να τα έχουν καλά» με την τρόικα και όχι να επιτύχουν αυτό που πρέπει, ώστε να γίνει πράξη η προγραμματική πρόταση του Μητσοτάκη. Στον ίδιο προσωπικά λοιπόν, θα έβαζα 10 αλλά επειδή η ΝΔ έχει αυτούς που έχει, μένω στο 9!
