Γράφει ο Νίκος Ζόμπολας
Η “Ακροδεξιά” είναι φασισμός και η “κεντροδεξιά” είναι κέντρο, σκέτο.
Συνήθως σε μια λέξη “κολλάμε” και ένα συνθετικό για να τονίσουμε κάτι ή να αποσαφηνίσουμε ή απλά να προσθέσουμε.
Στην πολιτική, τα συνθετικά είναι απαραίτητα για εξουσία, αλλά ο σκοπός τους είναι η “θολούρα” και ο αποπροσανατολισμός.
Γιατί δεν υπήρχε ποτέ “καθαρό” ΔΕΞΙΌ κόμμα στην Ελλάδα, αναρωτιέμαι πολλάκις.
Η πρόσφατη ιστορία ξεκίνησε το 1974, με τη ΝΔ η οποία αποκήρυξε την λέξη “δεξιά” και εστίασε στην εθνική και πατριωτική ατζέντα απελευθέρωσης από την χούντα. Αυτή η λογική όμως είναι καθαρά δεξιά, απλώς η χούντα είχε ταυτιστεί με την τότε δεξιά της χώρας και ήθελε ο Καραμανλής να μην συνδεθεί και αποσκοπούσε και στην συμφιλίωση με τους τότε διωκόμενους αριστερούς και κυρίως το ΚΚΕ, το οποίο και νομιμοποίησε.
Έκτοτε δημιουργήθηκαν πολλοί φορείς κινούμενοι όμως στην λαϊκή δεξιά και αποφεύγοντας τον όρο “δεξιά”.
Σίγουρα, για να κυβερνήσεις χρειάζεσαι το “κέντρο”. Είναι σαφές.
Να μην κοροϊδεύουμε όμως τον κόσμο.
Ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου και ο Τσίπρας είναι κεντρώοι. Άλλο θέμα πως ξεκίνησαν και τι “πούλησαν” για να κυβερνήσουν.
Το τι είσαι, φαίνεται στην πράξη, δηλαδή στην εξουσία και στην διακυβέρνηση.
Όταν πολιτεύεσαι χωρίς εξουσία μπορείς να λες ότι θες.
Η Ελλάδα χρειάζεται επιτέλους και ένα κόμμα ΔΕΞΙΆΣ, σκέτο.
Είναι ώριμες οι συνθήκες, ο κόσμος το χρειάζεται και ο λαός μας λατρεύει το “πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια”.
