Η κατάσταση στην χώρα μας άρχισε να γίνεται υποφερτά βιώσιμη με ψήγματα αισιοδοξίας, κυρίως σταθερότητας.
Πως, τι και γιατί, δεν θα το εξετάσω τώρα.
Βρισκόμαστε πάλι σε κρίσιμο σημείο, είτε οριστικής ανάταξης του έθνους μας, είτε συνεχιζόμενης λιμνάζουσας φτώχειας και (επικίνδυνης) συνήθειας των δεδομένων.
Σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι δεν χρειαζόμαστε κάποιον να μας διχάσει, αλλά να μας ενώσει και σίγουρα αυτό δεν μπορεί να γίνει από οικουμενική κυβέρνηση επί μακρόν.
Η οικουμενική κυβέρνηση, προσωρινά, για την μετάβαση μόνο και όποιος τα καταφέρει να την σχηματίσει, θα είναι αυτός ο ηγέτης που περιγράφω και ελπίζω να είναι.
Ποιος μπορεί να μας ενώσει και να μας ανατάξει; Προφανώς ένας δεξιός ηγέτης, με δεξιά πολιτική και εθνική συνείδηση. Όχι τεχνοκράτες και όχι λιγόψυχοι πολιτικοί και λαϊκιστές.
Καλή επιτυχία στο έθνος μας, με όραμα και νέο ξεκίνημα.
