Γράφει ο Νίκος Ζόμπολας
Έχουμε τα εξής δεδομένα στην Ελληνική οικονομία, που δεν δέχονται αμφισβήτηση και όλα μαζί είναι εκρηκτικό κοκτέιλ, αλλά προς το παρόν το πίνουμε σταγόνα-σταγόνα μέχρι να ανατιναχθούμε όλοι μαζί :
- Ανεργία 25%
- Μισθοί 500€
- Ύφεση και στασιμοπληθωρισμός
- Υποχρεωτικά υψηλά πλεονάσματα
- Υψηλό ποσοστό κόκκινων δανείων
- Σκληρό νόμισμα
- Εμπορικές συναλλαγές καθοριζόμενες από ΕΕ
- Ανυπαρξία τραπεζικού συστήματος
- Κατέρρευση ακινήτων
- Υψηλό κόστος ζωής
- Στα όρια της φτώχειας το 90% του πληθυσμού
Όποιος νομίζει ότι με τα μέτρα που ψηφίζονται ή την όποια βοήθεια της ΕΕ ή τα μνημόνια όπως λειτουργούν και την κατεύθυνση που έχουν, θα έχουμε ανάπτυξη και θα ξεφύγουμε εμπρός και θα απαλλαγούμε από την κηδεμονία της ΕΕ, είναι γελασμένος και αφέλης, να μη πω άσχετος.
Όποιος νομίζει ότι το success story του Σαμαρά και το mail Χαρδούβελη θα μας έβγαζαν από αυτόν τον κυκεώνα, είναι επίσης αφελής, καθώς προέβλεπαν προσωρινά μεν λιγότερα μέτρα, αλλά 4,5% πλεόνασμα, που σημαίνει περισσότερη ασφυξία και η κατάληξη θα ήταν η ίδια.
Σε αδιέξοδο οδηγούν όλα, δεν υπάρχει στόρυ παιδιά. No story. Καταλάβετε το.
Οι ξένοι θέλουν να σε έχουν υπό κηδεμονία, να σιτίζεσαι στα όρια της φτώχειας και να εισπράττουν για 50 χρόνια το μερτικό τους και να λένε ότι έκαναν δήθεν και μεταρρυθμίσεις με τον μανδύα της ασφάλειας και της αγκαλιάς της κομμουνιστικής ΕΕ.
Οι δικοί μας πολιτικοί αντίστοιχα να διατηρούν τις καρέκλες τους και να περνάει ο χρόνος.
Αν βλέπετε κάποια “δεξιά” πολιτική σε όλα αυτά να μου πείτε κι εμένα.
Κομμουνιστικός φιλελευθερισμός είναι.
Ποια είναι η λύση θα μου πείτε.
Σε άλλο άρθρο θα την αναλύσω περαιτέρω.
Ένα δικό μας “εθνικό μνημόνιο”, μεταξύ του λαού και των πολιτικών μας, όχι με το ΔΝΤ και την ΕΕ.
Προυπόθεση η έξοδος στις αγορές πρώτα και μετά τα λέμε πως και τι.
