Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Ο Κώστας Κοτζιάς υπήρξε πολυεπίπεδη φυσιογνωμία, με πολλαπλή συμβολή στα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά μας δρώμενα. Αποτέλεσε δημοσιογράφο, συγγραφέα, πολιτικό, νομικό και αθλητή, αλλά και δήμαρχο Αθηναίων, με αξιομνημόνευτες επιδόσεις, σε όλα αυτά τα πεδία. Είδε το φως της ζωής το 1892 και απεβίωσε στις 8 Δεκεμβρίου 1951.
Ο Κώστας Κοτζιάς σπούδασε νομικά στην Ρώμη, ασχολούμενος παράλληλα με τον αθλητισμό και δη με τον στίβο και την ξιφασκία. Και το 1912 ήλθε πρώτος στους Παναιγύπτιους αγώνες στο ξίφος. Υπό την δημοσιογραφική του ιδιότητα την περίοδο 1915-1916, διατέλεσε ανταποκριτής ελληνικών εφημερίδων στην Ιταλία. Στο φάσμα της νομικής άσκησε δικηγορία συνεργαζόμενος με το δικηγορικό γραφείο του μετέπειτα πρωθυπουργού μας Παναγή Τσαλδάρη, το διάστημα 1916-1918.
Όμως το διάστημα 1918-1919 εξορίστηκε από την κυβέρνηση Βενιζέλου στην Κρήτη, ως σφόδρα αντικαθεστωτικός Πολυεπίπεδη κοινωνικά φυσιογνωμία ο Κοτζιάς, χρημάτισε πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών, πρόεδρος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, ενώ υπήρξε συνάμα και πρωτοπόρος ιδρυτής της διαφημιστικής εταιρείας «Γκρέκα».
Στον δημοτικό θώκο της Αθήνας εξελέγη το 1934. Ενώ στην κεντρική πολιτική μας σκηνή, την περίοδο της με-ταξικής δικτατορίας, θα αναλάβει το 1936 υπουργός Διοικήσεως Πρωτευούσης, όπως και στην κυβέρνηση του τραγικού Ιωάννου Κορυζή, που αυτοκτόνησε για να μην παραδώσει την Αθήνα στους Γερμανούς. Πάραυτα τον Ιούλιο του 1940 παρουσιάζεται να έχει ενεργό ανάμειξη στην προσπάθεια ανατροπής του Ιωάννη Μεταξά, υποκινούμενος μάλιστα από τους Γερμανούς. Ο Ιωάννης Μεταξάς, μη πειθόμενος μετά την αποτυχημένη κίνηση, στις δικαιολογίες του Κοτζιά, θα γράψει στο ημερολόγιό του με ημερομηνία 19 Ιουλίου του 1940 «Εξηγήσεις Κοτζιά, δηλώσεις αφοσιώσεως. Αλλά… το γεγονός μένει» !!!
Με τον θάνατο του Ιωάννου Μεταξά το 1941, ανετέθη στον Κωνσταντίνο Κοτζιά εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, από τον βασιλέα Γεώργιο Β΄, την οποία και αρνήθηκε. Έχοντας το στίγμα του φιλομοναρχικού και με φιλογερμανικά ακόμη αισθήματα, αναγκάστηκε κατά την διάρκεια της κατοχής να φύγει από την Ελλάδα, βρίσκοντας καταφύγιο στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, μέσω Τουρκίας.
Επανακάμπτοντας στην Ελλάδα, θα εκλεγεί βουλευτής Αθηνών το 1950 με την Πολιτική Ανεξάρτητη Παράταξη και θα επανεκλεγεί επίσης το 1951. Στο πεδίο του γραπτού λόγου ο Κοτζιάς συνέγραψε το βιβλίο «Ελλάς, ο πόλεμος και η δόξα της» το 1942, ενώ το διάστημα 1921-1924 εξέδιδε την εφημερίδα «Χρονικά». Ο Κώστας Κοτζιάς δεν έκρυψε τα φίλια αισθήματά του προς τους Χίτλερ και Μουσολίνι, που τους θαύμαζε ως πολιτικές προσωπικότητες, γεγονός για το οποίο κατέβαλε και το αυτονόητο τίμημα.
Το 1951 ο Κώστας Κοτζιάς πέθανε από καρδιά, κλείνοντας τον κύκλο μιας πολυκύμαντης πολιτικής και κοινωνικής παρουσίας. Προς τιμήν του η κεντρική πλατεία της Αθήνας, απέναντι από το Δημαρχιακό Μέγαρο Αθηνών, ονομάστηκε Πλατεία Κοτζιά. Ήταν μια χαρισματική προσωπικότητα, που αποτύπωσε αδρά το στίγμα της στην πόλη της Αθήνας, έστω και αν την σκίασαν τα φιλικά προς τις γερμανικές και ιταλικές δυνάμεις κατοχής, αισθήματά του. Στη φωτογραφία στο κέντρο ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Κοτζιάς – με το μπαστούνι του χαρακτηριστικά – μαζί με εκπροσώπους του εμπορικού κόσμου τότε των Αθηνών.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων.
