Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Κάπου εδώ μετά το χθεσινό διάγγελμα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε γρήγορα ότι δεν είναι χρέος της πολιτείας να χορηγήσει στον καθένα μας τον δικό του Τσιόδρα.
Ακούγοντας το διάγγελμα του πρωθυπουργού συγκρατώ το γεγονός ότι παρουσίασε ένα οργανωμένο σχέδιο. Επίσης, συγκρατώ τη λέξη σχέδιο καθώς εκτιμώ ότι πολύ σωστά ουσιαστικά υιοθετεί τον πρώτο κανόνα στη διαχείριση κρίσεων: Σύμφωνα με αυτόν, το σημαντικότερο πράγμα είναι να υπάρχει ένα σχέδιο όχι κατ’ ανάγκη για να εκτελείται πιστά αλλά ώστε την κρίσιμη στιγμή να υπάρχει η δυνατότητα απόκλισης. Το οποίο είναι 100 φορές καλύτερο από το να παρακολουθούνται απλώς οι εξελίξεις.
Επίσης, θέλω να επισημάνω πως, για ότι κι αν αυτό σημαίνει, δεν ήταν τυχαία η επιλογή των υφυπουργών και η απουσία του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέλιου Πέτσα. Αυτό όμως δεν είναι της παρούσης.
Επί της ουσίας τώρα. Γίνεται μεγάλη συζήτηση στην Ελλάδα ειδικά για τη Σουηδία. Γιατί έχει τον ίδιο αριθμό κατοίκων και γιατί εκεί το κράτος επέλεξε ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο διαχείρισης της κρίσης, δείχνοντας εμπιστοσύνη στους πολίτες. Και οι πολίτες ανταποκρίθηκαν πειθαρχώντας στις βασικές οδηγίες.
Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι αυτό είχε μεγαλύτερο κόστος σε νεκρούς. Φυσικά συμφωνώ ότι κάθε ανθρώπινη ζωή έχει τη δική της μοναδική αξία και σημασία. Είναι αλήθεια ότι η διαφορά είναι σημαντική, αλλά εάν δεν υπήρχε η ωριμότητα του Σουηδικού λαού τότε είναι σίγουρο ότι θα είχαμε φαινόμενα Βελγίου με τους 7.500 νεκρούς και ίσως ακόμη χειρότερα, όπως στην Ιταλία και την Ισπανία.
Σε ότι αφορά στην Ελλάδα, μπορεί μεν η χώρα μας στην πρώτη φάση να ξεπέρασε σχετικά ανώδυνα τις συνέπειες της πανδημίας αλλά αυτό έγινε γιατί είχε αυστηρά περιοριστικά μέτρα, τον Τσιόδρα και τον Χαρδαλιά.
Όμως όπως ομολόγησε χθες και ο πρωθυπουργός δεν μπορεί η ζωή μας να συνεχιστεί έτσι. Άρα από εδώ και πέρα έως ότου βρεθεί το εμβόλιο -το οποίο προσωπικά πιστεύω ότι μπορεί και να μη βρεθεί όπως για το έιτζ- δεν μπορούμε να ζούμε με τη λογική ότι το κράτος θα αντικαταστήσει τη δική μας ευθύνη και σε αυτό.
Η πανδημία είναι ένα ζήτημα σοβαρό. Δεν είναι όπως με την φοροδιαφυγή ή με το κάπνισμα.
Άρα, το αν μπορούμε να γίνουμε Σουηδοί θα αποδειχθεί τώρα, από τη Δευτέρα. Όταν θα πρέπει σιγά σιγά να αρχίσουμε να μαθαίνουμε να ζούμε χωρίς Τσιόδρα και να τηρούμε τα μέτρα αυτοπροστασίας που επιβάλλονται από τη λογική και όχι από τον Μητσοτάκη.
H βασική δουλειά ενός πρωθυπουργού είναι να κυβερνάει και όχι να κάνει συνεχώς το δάσκαλο που λέει στους μαθητές κάθε εβδομάδα πως πρέπει να πλένουν τα χέρια τους.
