Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Το μπαράζ διαπραγματεύσεων μεταξύ της κυβέρνησης και των θεσμών αναμένεται να βρεθεί στο επίκεντρο και αυτής της εβδομάδας, με αρκετές πηγές μου να αναφέρουν ότι τα πράγματα, δυστυχώς, δεν βαίνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την χώρα μας.
Η αρχή έγινε χθες με τηλεδιασκέψεις στις οποίες ο απώτερος στόχος ήταν να βρεθεί μια κοινή συνισταμένη προκειμένου να γεφυρωθούν όσο είναι δυνατόν οι διαφορές στις σοβαρές εκκρεμότητες της διαπραγμάτευσης, ώστε να οδηγηθούμε με ασφάλεια στο Eurogroup της 20ης Μαρτίου. Προσωπικά, όπως έχω αναφέρει, πλέον το ρεαλιστικό σενάριο θα πρέπει να μας βρει έτοιμους τις πρώτες ημέρες τους Απριλίου, όταν θα γνωρίζουμε εάν ουσιαστικά θα κλείσει η αξιολόγηση.
Οι ενστάσεις και οι όποιες αμφιβολίες μου σχετικά με την διαπραγμάτευση έχουν να κάνουν με το γεγονός πως μπορεί η κυβέρνηση να έκανε αρκετές υποχωρήσεις, ωστόσο, όπως διαπιστώνουμε καθημερινά, η απόσταση με τους Θεσμούς είναι ακόμη μεγάλη και κυρίως έχει να κάνει με τις προτάσεις του ΔΝΤ.
Οι διαφορές
Έτσι, παρόλο που πλέον έχουμε στο τραπέζι τη μείωση του αφορολόγητου από την 1η Ιανουαρίου του 2019 με την προϋπόθεση να υπάρξει ταυτόχρονη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, εντούτοις η εφάπαξ περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» στις συντάξεις το 2020 βρίσκει αντίθετη την ελληνική κυβέρνηση. Η τελευταία προκρίνει μάλιστα ως την πιο αποτελεσματική λύση την σταδιακή μείωση.
Παράλληλα δεν μπορεί κανείς να μην αναφερθεί στο γεγονός πως έντονη διαφορά μεταξύ των δύο πλευρών υπάρχει και στην απαίτηση για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων εκ μέρους της κυβέρνησης, στοιχείο και εξέλιξη που βρίσκει το ΔΝΤ κάθετα αντίθετο και μάλιστα με απαιτήσεις πλέον που ξεπερνούν το 10% στην αύξηση των ομαδικών απολύσεων.
Η ταύτιση
Βέβαια μπορεί, όπως αναφέραμε, να υπάρχουν διαφορές και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων μερών, ωστόσο υπήρξε ένα είδος ‘’consesus’’ σε ορισμένα ζητήματα, προφανώς επειδή η διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης δεν προέβλεπε αντιστάσεις στους συγκεκριμένους τομείς.
Ενδεικτικά σύμπλευση απόψεων υπήρξε στον:
- Εξωδικαστικό Συμβιβασμό
- Στο δημοσιονομικό κενό
- Εργασιακά
Για τον ‘’εξωδικαστικό συμβιβασμό’’, όσον αφορά τα ληξιπρόθεσμα χρέη των επιχειρήσεων, είχαμε μια κάποιου είδους συμφωνία η οποία απ’ ότι φαίνεται περιέχει τα κριτήρια που θα επιλέγονται οι επιχειρήσεις που θα δικαιούνται την ρύθμιση.
Για το δημοσιονομικό κενό του 2018 και με τα μέχρι στιγμής δεδομένα δεν προκύπτει αντίδραση από την πλευρά του Ταμείου, γεγονός πως συνηγορεί στο να θέσουμε ως προαπαιτούμενο πως ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ είναι εφικτός και δημοσιονομικά επιτρεπτός.
Τέλος, όσον αφορά τα εργασιακά ζητήματα, θετικές εξελίξεις είχαμε στις προτάσεις περί αλλαγής και βελτίωσης του συνδικαλιστικού νόμου φυσικά πάντοτε με την εισαγωγή νέων πλαισίων που θα το καθιστούν πιο δημοκρατικό και με ενισχυμένες δικλείδες ασφαλείας ως προς την αντιμετώπιση της #δημαγωγικής_απεργίας.
Τα αγκάθια
Μπορεί λοιπόν να είχαμε θετικές εξελίξεις σε μερικά τμήματα της διαπραγμάτευσης, εντούτοις στα βασικά και μεγάλα τμήματα της παραμένουν θεμελιώδη ερωτήματα και διαφορές που εναγωνίως θα μας απασχολήσουν στο εγγύς μέλλον.
Από την μια, έχουμε την μεγάλη διαφορά απόψεων στο Ασφαλιστικό και, από την άλλη, στις εργασιακές σχέσεις, δύο ζητήματα που αποτελούν ίσως από τους μεγαλύτερους γρίφους για το οικονομικό επιτελείο και αυτό διότι η στάση των Θεσμών στα συγκεκριμένα ζητήματα δεν είναι ενιαία και, φυσικά, δεν έχει εκφρασθεί ακόμη στον επιθυμητό βαθμό.
Το μόνο σίγουρο γύρω από την διαπραγμάτευση είναι πως τα πράγματα που γνωρίζουμε σήμερα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην βρίσκονται στο τραπέζι αύριο. Και αυτό διότι αρκετές φορές κατά την διάρκεια της διαπραγμάτευσης μπορεί να φαίνεται ότι τα ζητήματα είναι αμιγώς τεχνοκρατικού ενδιαφέροντος, ωστόσο τις περισσότερες φορές αποτελούν θέματα ‘’εξέχουσας και βαρυσήμαντης πολιτικής σημασίας’’.
