Κρίσιμες ώρες και μέρες θα έχει η κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση για το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και το χρέος ωστόσο έχει αρχίσει να επανέρχεται ο ρεαλισμός, γεγονός που επί της αρχής φαντάζει μια θετική εξέλιξη.
Αρχικά τις τελευταίες ώρες, σύμφωνα και με αυτά που δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στο πολιτικό συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να μετατοπίζει το βάρος της διαπραγμάτευσης από το πεδίο του χρέους, σε εκείνο της απαραίτητης ένταξης της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Ειδικότερα, όλα δείχνουν πως το καυτό θέμα της απομείωσης του ελληνικού χρέους έχει παραμερισθεί προς το παρόν, έπειτα και από τα αρνητικά μηνύματα που έλαβε ο Πρωθυπουργός κατά την διάρκεια των προσωπικών επαφών που είχε με ‘’πρόσωπα κλειδιά’’.
Γίνεται δηλαδή σε μέσες άκρες φανερό το γεγονός πως οι Θεσμοί είναι πλέον σε θέση να συζητήσουν σε μηδενική βάση την προοπτική συμμετοχής της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, τοποθετώντας όμως στο κάδρο των εξελίξεων κάποια πολύ σημαντικά ζητήματα. Ένα από αυτά είναι το πως και το πότε θα λάβει χώρα η συγκεκριμένη εξέλιξη και εάν θα συνδεθεί η είσοδος της Ελλάδας στο QE με μια ταυτόχρονη μνεία-δέσμευσης για συνεχιζόμενη ανάπτυξη από μέρους της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια.
Επιπροσθέτως και σε άμεση συνάφεια με τα προαναφερόμενα αξίζει να σημειωθεί πως αρκετά μέλη της κυβέρνησης αλλά και βουλευτές της, φαίνεται να εμφανίζουν σημάδια μεταρρυθμιστικής κόπωσης,ή με απλά λόγια να εκφράζουν αμφιβολίες και σε έναν βαθμό άρνηση στην συνέχεια της υφιστάμενης κατάστασης.
Ένα ισχυρό όπλο στην φαρέτρα τους σύμφωνα με τα όσα πληροφορούμεθα τις τελευταίες ημέρες, είναι η αποτυχία του Πρωθυπουργού να μετουσιώσει σε επιτυχία την μεταρρυθμίστική δεινότητα που έχει επιτευχθεί όλο αυτό το διάστημα, και κυρίως να την συνοδέψει με θετικά αποτελέσματα και μαντάτα στο ζήτημα του Χρέους.
Επομένως γίνεται εύκολα αντιληπτό πως την δεδομένη χρονικά στιγμή η κυβέρνηση βρίσκεται σε ‘’αναμμένα κάρβουνα’’ καθώς τα προβλήματα και οι επικείμενες λύσεις τους απαιτούν δεξιότητα,σύνεση και φυσικά μετριοπάθεια, προκειμένου να αποφευχθούν περεταίρω καθυστερήσεις στις διαπραγματεύσεις. Μια επιπλέον καθυστέρηση των τελευταίων θα είχε ως άμεσο απότοκο την εμπλοκή της Ελλάδας σε επικίνδυνα σενάρια που επί του πρακτέου θα ‘’ξεφούσκωναν την όποια δυναμική υπάρχει’’, και που σίγουρα θα τοποθετούσαν επί τάπητος ‘’σενάρια κινδυνολογίας και αβεβαιότητας’’.
Τώρα όσον αφορά το επικείμενο Eurogroup στις 15 Ιουνίου, οι εξελίξεις κυμαίνονται όπως σας ανέφερα κυρίως στο ζήτημα της τελικής διευθέτησης και τυπικού κλεισίματος της δεύτερης αξιολόγησης, και μετέπειτα στην ‘’εκ παραθύρου’’ συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλαρώσης.
Συμπερασματικά επί της αρχής θεωρώ πως έστω και αργά η ελληνική πλευρά προσανατολίζεται ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, σε αυτό στο οποίο φαινομενικά έχει τις περισσότερες επιτυχίες στο να πάρει κάτι, παραμερίζοντας ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, το ζήτημα του Χρέους, και ουσιαστικά ανοίγοντας τον δρόμο για μελλοντική του διευθέτηση, σίγουρα όμως μετά τις γερμανικές εκλογές.
