Του Ανδρέα Παραδεισόπουλου*
Τις τελευταίες ημέρες του 2012 παρακολούθησε όλος ο κόσμος ένα κακόγουστο πολιτικό θέατρο που παίχτηκε στις 2 πολιτικές αρένες τις Αμερικής. Το Κογκρέσο και τη Γερουσία των ΗΠΑ. Στο μεν Κογκρέσο κυριαρχούν οι Ρεπουμπλικάνοι ενώ στη Γερουσία οι Δημοκρατικοί. Για να περάσει ένα σημαντικό νομοσχέδιο πρέπει να εγκριθεί και από τα δύο αυτά πολιτικά σώματα.
Σύμφωνα με μία παλαιότερη συμφωνία για τη μείωση του Δημοσίου χρέους των ΗΠΑ έπρεπε να παρθούν κάποια μέτρα (με κοινή συμφωνία των δύο αυτών σωμάτων) αλλιώς θα ενεργοποιούνταν από την πρώτη του έτους, αυτόματες αυξήσεις φόρων σε όλους τους Αμερικανούς φορολογούμενους και αυτόματες μειώσεις δαπανών σε τομείς όπως η κοινωνική περίθαλψη, στρατιωτικές δαπάνες κλπ. Αυτά τα μέτρα θα έφερναν αυτόματη ύφεση στην Αμερικάνικη οικονομία, λέξη η οποία στο καπιταλιστικό σύστημα των ΗΠΑ είναι πολύ χειρότερη και από το άκουσμα ενός πυρηνικού πολέμου. Ήταν ο λεγόμενος Δημοσιονομικός Γκρεμός όπως είχε αναφέρει ο B. Bernanke (διοικητής της FED).
Όλοι γνώριζαν πως έπρεπε να φτάσουν σε μία συμφωνία γιατί αλλιώς το αποτέλεσμα θα ήταν όχι απλώς εξοργιστικό αλλά έως και προδοτικό για τον αμερικάνικο λαό. Παρόλα αυτά παρακολουθούσαμε ένα θέατρο διαπραγματεύσεων που σκοπό είχε ποιός θα υποχωρήσει είτε πρώτος είτε περισσότερο. Οι Δημοκρατικοί ή οι Ρεπουμπλικάνοι. Το σίγουρο είναι ότι και οι δύο πλευρές δεν ήθελαν να φορτωθούν τα καταστροφικά αποτελέσματα μίας τυφλής αύξησης φόρων και αντίστοιχα τυφλής μείωσης δαπανών.
Οι μεν Δημοκρατικοί πρότειναν οι φόροι να αυξηθούν για τα εισοδήματα άνω των 250.000 δολαρίων ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι για εισοδήματα άνω του 1 εκ. δολαρίων. Μη φαντάζεστε τίποτα εξωπραγματική αύξηση όπως στη Γαλλία που φτάνει στο 75% απλά από το 35% στο 39,5%. Επίσης οι Ρεπουμπλικάνοι ζητούσαν περικοπές στο σύστημα κοινωνικής περίθαλψης καθώς και στα επιδόματα ανεργίας αντίθετα οι Δημοκρατικοί επέμεναν οι περικοπές να γίνουν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους στις αμυντικές δαπάνες.
Τελικά μετά από το θέατρο που ανέφερα και που είχε σαν αποτέλεσμα μέχρι τελευταία στιγμή να διαδίδονται φήμες ότι τα βρήκαν ή όχι και επίσης τη συνεχή συνεδρίαση των 2 σωμάτων παραμονή και ανήμερα πρωτοχρονιάς (έκαναν στη κυριολεξία πρωτοχρονιά στη βουλή) αποφάσισαν οι αυξήσεις των φόρων να έρθουν για τα εισοδήματα άνω των 450.000 δολαρίων καθώς επίσης οι περικοπές να γίνουν σε μεγαλύτερο βαθμό από την άμυνα. Σε αυτό βοήθησε και η πρόσφατη λαϊκή ψήφος στον Ομπάμα που του έδινε τη δυνατότητα να είναι περισσότερο άκαμπτος καθώς με αυτές τις προτάσεις είχε ψηφιστεί πριν 2 μήνες από το λαό. Επίσης βοήθησαν και τα debate που γινόντουσαν σε πραγματικό χρόνο (real time) στους ψηφοφόρους για το ποιος τελικά θα φέρει την ευθύνη για τη μη συμφωνία.
Τα συμπεράσματα ποια είναι;
– Ότι οι πολιτικοί ανεξαρτήτου χώρας είναι σχεδόν ίδιοι. Κοιτάνε πάνω από όλα το προφίλ τους και τι εικόνα δίνουν στους ψηφοφόρους τους πάνω από το καλό του Έθνους τους. Τους Ρεπουμπλικάνους τους πίεζαν όλοι οι πλούσιοι και οι αμυντικές βιομηχανίες που τους χρηματοδοτούν, ενώ τους Δημοκρατικούς όλοι οι χαμηλόμισθοι, μειονότητες κλπ.
– Το πόσο σημαντικό παράγοντα για την οικονομία και ευημερία μίας χώρας είναι η αύξηση των φόρων ή μείωση των κρατικών δαπανών, ώστε να αξίζει να ρισκάρουν τα πάντα για να τα αποτρέψουν.
– Πόσο λάθος είναι να αυξάνονται τυφλά σε όλους ανεξαιρέτως τους φορολογούμενους οι φόροι και να μειώνονται οι κρατικές δαπάνες.
Μήπως αυτό το τελευταίο μας θυμίζει κάτι; Μήπως αυτή η καταστροφική συνταγή εφαρμόζεται όλο και πιο έντονα συνεχώς στην Ελληνική οικονομία; Ζούμε συνεχώς σε αυτόν το δημοσιονομικό γκρεμό και αντί να μας πετάξουν κανά σκοινί από πάνω για να βγούμε, μας πετάνε πέτρες για να φτάσουμε στο πάτο. Όμως όπως κάθε πτώση είναι πολύ γρήγορη και ακολουθεί το νόμο της βαρύτητας τόσο αντίστοιχα δύσκολη είναι η ανάκαμψη και η επαναφορά στη προηγούμενη κατάσταση. Κάθε πτώση της τάξης του 50% χρειάζεται ύστερα μία άνοδο της τάξης του 100% για να εξουδετερωθεί. Κάθε ημέρα που συνεχίζεται η δική μας κατρακύλα στο Δημοσιονομικό γκρεμό μας, τόσο καταδικάζουμε τα παιδιά μας σε ένα αδιέξοδο μέλλον και στο μαρτύριο του Σίσυφου (η δική μας γενιά μάλλον έχει αποδεχτεί πλέον την καταδίκη της αγόγγυστα ως τιμωρία, όχι τόσο για τα λάθη που έπραξε όσο για τις λάθος επιλογές πολιτικών προσώπων που έκανε).
* Ο Ανδρέας Παραδεισόπουλος (ΜΒΑ Kingston University) είναι Πιστοποιημένος Αναλυτής Μετοχών & Αγοράς με πολυετή εμπειρία Ελληνικών και Διεθνών Αγορών
