Γράφει ο Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος-Ψυχολόγος
Εορταστική περίοδος είναι και λες να αποφύγεις τις πολλές, πολλές πολιτικές αναλύσεις. Να αφεθείς στην οικογενειακή θαλπωρή και να απολαύσεις τις μικρές ανεπιτήδευτες χαρές που σε φέρνουν ξανά σε επαφή με το ανέμελο παιδί που καταχώνιασες μέσα σου. Έρχεται όμως ένα διπλό ειδησιογραφικό χαστούκι που όσο κι αν θες να το αποφύγεις σε προτρέπει σε σχολιασμό.
Πέρασε σχεδόν απαρατήρητη η δήλωση του Ντάσιελμπλουμ ότι είχε ζητήσει την παραίτηση Βαρουφάκη επειδή με το ύφος και τις θέσεις του μπλόκαρε την διαπραγμάτευση με την ελληνική κυβέρνηση. Ως έκφραση προθέσεων δεν θα σήμαινε και πολλά αν δεν εκπληρωνόταν η επιθυμία του λίγες μέρες μετά. Ο Τσίπρας αποδεικνύεται το πιο υπάκουο τζίνι που πραγματοποιεί στο ακέραιο τις ευχές των συνομιλητών του. Κάπου ανάμεσα στην σκληρή διαπραγμάτευση και την υπογραφή του μνημονίου παράπεσε και η πλήρης υποταγή ακόμα και σε θέματα εσωτερικής κυβερνητικής υπόστασης.
Μόνο στην σκέψη μιας τέτοιας ευθείας συμμόρφωσης προγενέστερων κυβερνήσεων στα Ευρωπαϊκά κελεύσματα καλπάζει η φαντασία προς βαρύγδουπες, καταγγελτικές αντιπολιτευτικές ανακοινώσεις κατάδειξης της δουλικότητας. Μέσα στο γιορτινό πνεύμα σχεδόν κανείς δεν ανέδειξε το θέμα στο πραγματικό του μέγεθος, κανείς δεν αναρωτήθηκε τι σημαίνει αυτή η στάση για τις μετέπειτα διαπραγματευτικές δυνατότητες της χώρας, από πουθενά δεν ακούστηκε μια κραυγή αποδοκιμασίας για την αριστερή περηφάνια που μετατράπηκε σε καταφανέστατη υποχωρητικότητα.
Σαν να μην αρκούσε η πρώτη δόση κοροϊδίας, ήρθε και το δεύτερο χαστούκι με τις διαρροές για επανάκαμψη της ιδέας περί φόρου στις τραπεζικές συναλλαγές. Αυτή η μοναδικής σύλληψης πρόταση που επιβάλλει διαρκές χαράτσι σε απλές, καθημερινές χρηματοοικονομικές κινήσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Όσες προϋποθέσεις και όσοι περιορισμοί αν μπουν για να απαλύνουν τον πόνο (ούτε αυτό δεν προβλέπεται προς το παρόν) θα πρόκειται για μια νέα, ακόμη πιο άδικη φορολόγηση με καθαρά εισπρακτική λογική.
Δεν πρόκειται μόνο για βλακώδη παρέμβαση του κράτους επί μιας συναλλαγής σε ποσά που έχουν ήδη φορολογηθεί ως εισόδημα αλλά και για μια απροκάλυπτη προσπάθεια να αντισταθμιστούν τα όποια οφέλη από την επικείμενη επαναφορά ενός κάποιου αφορολόγητου στους ελεύθερους επαγγελματίες ή την πιο ευνοϊκή αντιμετώπιση των χαμηλών εισοδημάτων από τις νέες φορολογικές κλίμακες. Ότι θα χτίζει ο πολίτης από την μια μεριά μέσω της χρήσης πλαστικού χρήματος, θα το γκρεμίζει από την άλλη με την καθημερινή αφαίμαξη των λογαριασμών του.
Νέα χρονιά προβάλλει κι όλοι κάνουμε ευχές κι αναλαμβάνουμε υποχρεώσεις εκπλήρωσης υποσχέσεων. Ας αναλάβει κι αυτή η κυβέρνηση μια και μόνη υποχρέωση. Λιγότερη επικοινωνία και κουτοπονηριά. Περισσότερη μεθοδικότητα και ειλικρίνεια. Θα είναι μια καλή αρχή.
