Γράφει ο Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος-Ψυχολόγος
Το δημοψήφισμα, ακόμη κι αν τελικά δεν πραγματοποιηθεί, θα αποτελέσει την πολιτική λαιμητόμο του Αλέξη Τσίπρα. Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για το τελευταίο απομεινάρι της εσωτερικής θεωρίας των παιγνίων του Βαρουφάκη που κατευθύνεται προς την ανυποψίαστη και θυμική κοινωνία ή μια έμπνευση των κοντινότερων συμβούλων του πρωθυπουργού αλλά με αυτή του την πρωτοβουλία άνοιξε μια πόρτα που ή θα μείνει ανοιχτή φέρνοντας παγωμένο αέρα για τη χώρα ή θα κλείσει με κρότο κλείνοντας απ’ έξω τον κυβερνητικό παροξυσμό.
Υποθέτω ότι κάποιοι, οι ίδιοι που ανακάλυψαν το ανύπαρκτο 1 τρισ. των επιπτώσεων του Grexit στην Ε.Ε., επένδυσαν σε μια αισθητή αναταραχή των χρηματαγορών και την εκτόξευση του κόστους δανεισμού των εταίρων μας ως μιας διαπραγματευτικής χρήσιμης «ποινής» που θα τους επιβάλαμε και στην πίεση της οποίας θα υπέκυπταν προσφέροντας μας γη και ύδωρ. Βέβαια με τις βαρύγδουπες δημοψηφισματικές ανακοινώσεις σχεδόν ξεχάσαμε ότι το κυβερνητικό «γη και ύδωρ» είναι η κυβερνητική πρόταση υπερφολόγησης νοικοκυριών κι επιχειρήσεων με 8 δισ. που δεν το λες και περήφανη επαναστατική νίκη!
Βέβαια οι αγορές δεν αντέδρασαν με τον αναμενόμενο από την κυβέρνηση τρόπο. Οι διακυμάνσεις κρατήθηκαν στα πλαίσια των συνηθισμένων ημερήσιων διαφοροποιήσεων, το ευρώ ενισχύθηκε μάλιστα έστω και ελάχιστα αντί να κατακρημνιστεί, τα επιτόκια δανεισμού των Ευρωπαϊκών χωρών δεν είχαν σημαντικές μεταβολές. Το πρώτο μέρος του φοβικού σχεδίου, αυτό προς το εξωτερικό, αποδείχτηκε υπερεκτιμημένο και απολύτως ανυπόστατο.
Το δεύτερο μέρος του σχεδίου στηρίζονταν στην διάχυση ενός φοβικού συνδρόμου στο εσωτερικό με περιορισμό αναλήψεων, τμηματική καταβολή συντάξεων, αρχικά προβλήματα σε προμήθεια προϊόντων κλπ. Ένα είδος προπλάσματος του περιβάλλοντος που θα έφερνε μια οριστική ρήξη και έξοδος από το ευρώ. Οι πολίτες αντέδρασαν με περισσή ψυχραιμία και δεν κατρακύλησαν προς τον παρελκυστικό διχασμό που τεχνηέντως δημιούργησε η κυβέρνηση.
Έμεινε βέβαια το άγχος και η κατήφεια για τις συνέπειες μιας αμετάκλητης σύγκρουσης αφού κανείς δεν πείθεται από τις διαρκώς αυτοαναιρούμενες διαβεβαιώσεις για άνοιγμα των τραπεζών από τη στιγμή που είναι γνωστό ότι από τη Δευτέρα και χωρίς πρόγραμμα προσαρμογής διακόπτεται ο ELA και μένουν στο έλεος της τύχης τους αναγκαζόμενες να προχωρήσουν σε εσωτερικό δανεισμό ή σε αλλαγή νομίσματος.
Αν ο Τσίπρας προχωρήσει έστω και την ύστατη στην υπογραφή μιας συμφωνίας που θα πλησιάζει πολύ στις δικές τους κάκιστες προτάσεις και θα περιλαμβάνει μια αναφορά για τη ρύθμιση του χρέους που είναι δεδομένο ότι θα γίνει με τους παραμετρικούς όρους που έχουν τεθεί από το 2012, θα έχει αποδειχτεί ένας αριβίστας, οπορτουνιστής που δεν φείδεται επικοινωνιακών τεχνασμάτων για να διατηρήσει τη θέση του.
Η ανακούφιση που θα υπάρξει στην κοινωνία μπορεί να τον μετατρέψει παροδικά σε σωτήρα σύντομα όμως και μόλις κατακάτσει η αναστάτωση του πρώτου σοκ θα εντυπωθεί στις ψυχές μας ως ο πολιτικός εκείνος που χρησιμοποίησε τα ταπεινότερα πολιτικά εργαλεία για να εγκλωβίσει τους πολίτες στο σχέδιο του θέτοντας σε αμφιβολία την Ευρωπαϊκή μας πορεία και διαταράσσοντας την διεθνή αξιοπιστία και το κύρος της χώρας.
Ακόμα κι αν δεν ολοκληρωθεί το δημοψήφισμα και δεν υπερισχύσει το ΟΧΙ για να κρυφτεί πίσω από τη δημοκρατική επίφαση της υφαρπαγής της ψήφου με ψευδεπίγραφο και παραπλανητικό ερώτημα, η στάση των τελευταίων ημερών θα μετατραπεί στον χειρότερο εφιάλτη του Αλέξη Τσίπρα. Έναν εφιάλτη που θα τον κουβαλάει ως την χειρότερη παρακαταθήκη για όσο διάστημα συνεχίσει να έχει ρόλο στα κοινά.
