Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Ακούω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον πως προχωράει η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών δίχως ορατά προβλήματα, παρά μόνο κάτο σκόρπιες δηλώσεις πως θα πρέπει να συμμετέχει και ο Ιδιωτικός Τομέας, αλλά και με κάποιο τρόπο θα πρέπει το management να αποκτήσει και ‘’Δημόσιο’’ χαρακτήρα. Αηδίες!
Η εφαρμογή του πρώτου προϋποθέτει την μην υλοποίηση του δεύτερου, δηλαδή από την στιγμή που θα δεχθεί ιδιώτης επενδυτής, να δώσει χρήματα για το χρεωμένο,κακοπληρωτή και αναξιόπιστο δημόσιο χρήμα(Ελληνικές Τράπεζες), τότε νομίζω δεν είναι σωστό να απαιτήσει η Κυβέρνηση την διαχείριση εξ ονόματος τους, έλεω ιδεοληψίας για μια Κρατική πλέον Τραπεζική ένωση υπό το πρίσμα της διαφάνειας, αξιοπιστίας και λειτουργικότητας όπως προτάσσει.Διότι πολύ απλά απέτυχε, και η αποτυχία στους ‘’καρχαρίες’’ της ανοιχτής θάλασσας-αγοράς έχει και κάποιες συνέπειες.
Μία εξ’αυτών, είναι τα λεγόμενα ‘’Distress funds’’. Tι είναι τώρα αυτά και για ποιο λόγο θα μας απασχολήσουν στο μέλλον, μπορεί εύλογα να αναρωτηθεί κάποιος, και με το δίκιο του δηλαδή.
Τα Distress funds, είναι απόρροια της βαθιάς Η βαθιά οικονομική κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας, και εκτός όλων των άλλων δεινών που επέφερε στην ελληνική κοινωνία, οδήγησε την πλειονότητα των δανειοληπτών σε αντικειμενική αδυναμία να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της προς τις τράπεζες.Το γεγονός αυτό είχε ως αναπόφευκτη συνέπεια την εκτόξευση των μη εξυπηρετούμενων δανείων σε πρωτοφανή επίπεδα, αγγίζοντας το 21% για τα στεγαστικά και το 37% για τα καταναλωτικά.
Και κάπου εδώ όπως μαρτυρά και το όνομα τους (distress = αγωνία, θλίψη, εξάντληση κ.λπ.), μπαίνουν στο παιχνίδι δυναμικά όντας αποτελούν επενδυτικά κεφάλαια «έκτακτης ανάγκης», που επενδύουν στην ανάγκη υπερχρεωμένων κρατών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών.
Σύμφωνα με τραπεζικές πηγές τα ανωτέρω επενδυτικά κεφάλαια διαπραγματεύονται την εξαγορά ελληνικών δανείων σε τιμές που ξεκινούν στην καλύτερη περίπτωση από το 50% της ονομαστικής αξίας του δανείου για τα ενήμερα ενυπόθηκα δάνεια και μπορεί να κατέβουν ακόμη και στο 5% της ονομαστικής αξίας για τα μη ενυπόθηκα καταναλωτικά δάνεια, που βρίσκονται σε καθυστέρηση άνω των έξι μηνών.
Είναι προφανές ότι τα distress funds εκμεταλλεύονται την μεγάλη ανάγκη των ελληνικών τραπεζών για εξεύρεση ρευστότητας, εν όψει της επικείμενης διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης τους, που απαιτεί την άμεση καταβολή 3 δις ευρώ σε μετρητά.
Περαιτέρω τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια εκμεταλλεύονται την υποχρέωση που ανέλαβαν οι ελληνικές τράπεζες απέναντι στην τρόικα να εξυγιάνουν τα χαρτοφυλάκιά τους μειώνοντας τις δανειακές τους χορηγήσεις, προκειμένου να εξισορροπηθεί ο δείκτης δανείων / καταθέσεων, ο οποίος σήμερα ξεπερνά το 122%, εξαιτίας της μαζικής εκροής καταθέσεων ύψους σχεδόν 80 δις ευρώ κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Με τα δεδομένα αυτά γίνεται φανερό ότι ελλοχεύει ο ορατός κίνδυνος τα distress funds να αποκτήσουν δάνεια ελληνικών τραπεζών σε τιμή ευκαιρίας και εν συνεχεία να αισχροκερδήσουν στρεφόμενοι νομικά κατά των δανειοληπτών, που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν εμπρόθεσμα στις υποχρεώσεις τους, προκειμένου να εισπράξουν έστω και ένα χαμηλό ποσοστό της απαίτησής τους, το οποίο όμως θα είναι σαφώς υψηλότερο σε σχέση με το ευτελές τίμημα που κατέβαλαν στην τράπεζα για την αγορά του δανείου.
Τέλος θα πρέπει να τονίσουμε πως η Κυβέρνηση θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική στις περεταίρεω κινήσεις της καθώς οι κίνδυνοι που αναφέραμε, θα μπορούσαν να κάνουν πιο έκρυθμη την κατάσταση, με εκτόξευση της ανεργίας και κυρίως του αισθήματος της αγανάκτησης και της αντίληψης πως τα πράγματα πλέον θα επισύρουν την χαριστική βολή στην μεσαία τάξη.
Υ.Γ( Ας κοιτάξουν και προς Hedge fund μεριά, δεν είναι κακό)
