Γράφει ο Κωνσταντίνος Ταγαράς
Ένα νέο φαινόμενο έκανε αισθητή την παρουσία του τον τελευταίο χρόνο, ενώ θα μας απασχολεί ακόμα περισσότερο τα επόμενα 4 ή και 8 χρόνια. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι άλλο από τον “τραμπισμό”. Ο όρος αυτός ξέφυγε από τη σφαίρα της πολιτικής επιστήμης και κατέληξε πρώτο θέμα συζήτησης ακόμη και σε συναθροίσεις καφενειακού επιπέδου. Ηγήτορες, οι οποίοι δεν κατήλθαν στο στίβο της πολιτικής μέσω παρθενογεννέσεως, όπως ο άρτι αφιχθείς στο Λευκό Οίκο, χαρακτηρίζονται ως “τραμπικοί” λόγω γειτνίασης των ρητορικών τους με τον 45ο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Μια νέα “παγκόσμια επανάσταση” ονειρεύονται ορισμένα ακροδεξιά και υπερεθνικιστικά κόμματα στην Ευρώπη, πιστεύοντας ότι η νίκη του Donald Trump θα επηρεάσει καταλυτικά τις πολιτικές εξελίξεις στη “Γηραιά Ήπειρο”, ενόψει κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων. Η ανάδυση της Frauke Petry του λαϊκιστικού, αντιευρωπαϊκού “Εναλλακτική για τη Γερμανία” (AFD), του Geert Wilders του κόμματος της Ελευθερίας στην Ολλανδία, του “Σουηδού Δημοκράτη” Jimmie Akesson, του Τσέχου Andrej Babis, αλλά και του αντισυστημικού, πρώην κωμικού και ηγέτη του κινήματος των “Πέντε Αστέρων” Beppe Grillo προκαλούν σοβαρές ρωγμές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ακόμα και η πιθανή εκλογή του Norbert Hofer του ακροδεξιού κόμματος της Ελευθερίας στις εκλογές της 4ης Δεκεμβρίου για την προεδρία της Αυστρίας όμως δεν πλησιάζει ούτε καν στο ελάχιστο τον τρόμο που προκαλεί το ενδεχόμενο επικράτησης της Marine Le Pen στις γαλλικές εκλογές του 2017.
Η Le Pen, που συνεχάρη αμέσως το νέο αμερικανό Πρόεδρο για την εκλογή του και έσπευσε να δηλώσει πως “όλα είναι πλέον πιθανά και στην Ευρώπη”, ελπίζει ότι πραγματικά έχει ξεκινήσει και αναπτύσσεται ένα κύμα κατά του κατεστημένου σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Η πρόεδρος του “Εθνικού Μετώπου” προσδοκά σε μια παγκόσμια τριάδα (Trump, Putin και Le Pen), η οποία “θα απορρίπτει την ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση και τον καταστροφικό φιλελευθερισμό, την εξάλειψη των εθνών και την εξαφάνιση των συνόρων”. Η σκιά της εκλογής Trump λοιπόν ρίχνει το βαρύ της πέπλο και πάνω από τη Γαλλία, μια χώρα πληγωμένη από τις τρομοκρατικές επιθέσεις, με τους ψηφοφόρους να έχουν απολέσει την εμπιστοσύνη τους στους πολιτικούς όλων των αποχρώσεων.
Με τη γαλλική αριστερά να τελεί υπό σύγχυση υπό την ηγεσία του αντιδημοφιλούς προέδρου Francois Hollande, τα γκάλοπ δείχνουν ότι ο υποψήφιος της κεντροδεξιάς θα επικρατήσει στις κάλπες έναντι της Marine Le Pen και του ξενοφοβικού “Εθνικού Μετώπου”. Οι γαλλικές προεδρικές εκλογές αναμένεται να αποτελέσουν ένα ακόμα τεστ αντοχής, ανάμεσα στα “παραδοσιακά” κόμματα που μετρούν απώλειες και τις αναδυόμενες δυνάμεις του λαϊκισμού.
Τη μπαγκέτα της γαλλικής Κεντροδεξιάς διεκδίκησαν σε μια ανοιχτή διαδικασία που παρέπεμπε σε προκριματικές αμερικανικού τύπου 7 υποψήφιοι. Παρά τις προβλέψεις,αλλά και τα αποτελέσματα των μετρήσεων, ο πρώην Πρόεδρος, Nicolas Sarkozy, έμεινε “εκτός νυμφώνος”, καθώς κατετάγη τρίτος και δεν προκρίθηκε στο δεύτερο γύρο. Σε μία διαδικασία ανοικτή σε όλους τους πολίτες, οι οποίοι για να ψηφίσουν αρκούσε να καταβάλλουν 2 ευρώ και να υπογράψουν διακήρυξη πως συμμερίζονται τις «δημοκρατικές αρχές της δεξιάς και του κέντρου», πάνω από 10.000 εκλογικά τμήματα υποδέχθηκαν περισσότερους από 4 εκατομμύρια ψηφοφόρους.
Τελικά, ο πρώην πρωθυπουργός François Fillon επικράτησε του πρώην πρωθυπουργού και νυν δημάρχου του Bordeaux Alain Juppé. Συνεπώς, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θα κληθεί να επιλέξει την ερχόμενη Κυριακή μεταξύ του φιλελεύθερου πραγματιστή Fillon και του μετριοπαθούς συντηρητικού Juppe. Ο μεγάλος ηττημένος της διαδικασίας Nicolas Sarkozy, πριν ευχηθεί “καλή τύχη στη Γαλλία” και εγκαταλείψει την πολιτική χάριν της ιδιωτικής του ζωής, δήλωσε πως καλεί τους υποστηρικτές του να συνταχθούν με τις δυνάμεις του François Fillon, με τις ιδέες του οποίου βρίσκεται πιο κοντά.
Εν κατακλείδι, γίνεται εύκολα κατανοητή η σημασία των εκλογών της Κεντροδεξιάς, καθώς ο νικητής θα αποτελέσει το τελευταίο ανάχωμα στην ορμητικότητα του “Εθνικού Μετώπου” της Marine Le Pen, η οποία επιθυμεί τη μετατροπή της σε “θηλυκό Trump”, μέσω της επικράτησης του λαϊκισμού και της μισαλλοδοξίας, στοιχείων που θα μεταβάλλουν μια για πάντα το DNA της ευρωπαϊκής οικογένειας όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.
