Στο σημαντικό θέμα της δωρεάς οργάνων αναφέρθηκε μιλώντας στην ΕΡΤ, η Γιούλη Μενουδάκου, επικεφαλής του Συντονιστικού Κέντρου Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων.
Ως προς τις προϋποθέσεις για να γίνει κανείς δότης, η κα Μενουδάκου δήλωσε: «Για να γίνει κάποιος δότης οργάνων, όχι δωρητής, δωρητής είναι αυτός με την κάρτα δωρητή. Ο δότης οργάνων πρέπει να έχει καταλήξει να έχει φύγει από τη ζωή ενώ βρίσκεται διασωληνωμένος μέσα σε μια μονάδα εντατικής θεραπείας. Αυτό που λέμε να είναι σε εγκεφαλικό θάνατο και φυσικά αφού διαπιστωθεί αυτό, θα πρέπει να υπάρχει συναίνεση της οικογένειας».
Ακολούθως αναφέρθηκε στην απαιτούμενη διαδικασία, λέγοντας πως: «Μόλις διαπιστωθεί ότι κάποιος ασθενής είναι σε εγκεφαλικό θάνατο, οι εντατικολόγοι, οι γιατροί της Μονάδας της Εντατικής προβαίνουν σε κάποιες ειδικές εξετάσεις. Είναι ένα διεθνές πρωτόκολλο εξετάσεων για τη διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου και όταν πιστοποιηθεί ο εγκεφαλικός θάνατος ενημερώνεται ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων προκειμένου να ελέγξουμε αν ο εκλιπών είχε δηλώσει δωρητής οργάνων ή αρνητής.
Αν δεν είχε κάνει κάτι από τα δύο, ερωτάται, ζητείται η συναίνεση της οικογένειάς του. Εφόσον η οικογένεια συναινέσει ενημερώνεται εκ νέου ο ΕΟΜ. Ξεκινά ένας μαραθώνιος εξετάσεων προκειμένου να διαπιστωθεί ότι τα όργανα είναι κατάλληλα προς μεταμόσχευση. Εφόσον όλα είναι εντάξει, ομάδες χειρουργικές ομάδες διαφορετικές για κάθε όργανο υπό το συντονισμό του ΕΟΜ μεταβαίνουν στο νοσοκομείο του δότη, γίνεται λήψη των οργάνων και επιστρέφουν στις βάσεις τους για τις μεταμοσχεύσεις.
Είναι αλήθεια ότι ο χρόνος μας κυνηγάει, παίζει πολύ κεντρικό ρόλο στη δική μας δουλειά και αυτό που επίσης θέλω να πω είναι ότι όσο εξελίσσεται αυτή η διαδικασία γίνεται και η αναζήτηση των κατάλληλων ληπτών. Δηλαδή ο λήπτης του κάθε οργάνου δεν είναι γνωστός από πριν, πρέπει να είναι συμβατός και προκύπτει μετά από μια σειρά επίσης εξειδικευμένων εξετάσεων».
Η κα Μενουδάκου αναφέρθηκε στη διαδικασία προσέγγισης από την πλευρά των ιατρών, στους συγγενείς του δότη, ώστε να συναινέσουν για τη δωρεά οργάνων, αναφέροντας πως: «Σίγουρα δεν είναι μια εύκολη συζήτηση. Οι γιατροί των εντατικών είναι προσανατολισμένοι στη σωτηρία της ζωής του κάθε ασθενούς. Είναι δύσκολο όταν χάνουν έναν ασθενή, έχουν υποστεί μια επιστημονική ήττα εκείνη τη στιγμή, να θέλουν να μεταστρέψουν όλο αυτό μέσα τους και να μιλήσουν σε μια οικογένεια για τη δωρεά οργάνων. Γι’ αυτό ακριβώς και τον τελευταίο ένα χρόνο έχουμε μπει έτσι σε μια ευρωπαϊκή πορεία και στην Ελλάδα, σε αυτό το θέμα. Έχουμε τοποθετήσει συντονιστές μεταμοσχεύσεων, δηλαδή εξειδικευμένους γιατρούς και νοσηλευτές σε επτά μεγάλα νοσοκομεία, που η αποκλειστική τους αρμοδιότητα είναι ο έγκαιρος εντοπισμός δυνητικών δοτών και η συζήτηση με την οικογένεια και η διαχείριση όλης αυτής της δύσκολης διαδικασίας».
Με αφορμή και την πρεμιέρα του «Όρκου» της σειράς (προϊόν μυθοπλασίας) που ξεκινάει στην ΕΡΤ από αύριο και θίγει το ζήτημα της εμπορίας οργάνων, η κα Μενουδάκου ερωτήθηκε για το ποια είναι η κατάσταση στη χώρα μας στο θέμα αυτό και σχολίασε ότι: «Αναφορικά με το σίριαλ είναι αλήθεια ότι η μεταμόσχευση δίνει πρόσφορο έδαφος για ανάπτυξη ζωηρής μυθοπλασίας, που συνήθως στο κομμάτι της μεταμόσχευσης απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Να πω ότι στη συγκεκριμένη σειρά και προς τιμήν τους οι παραγωγοί ήταν σε επικοινωνία με τον ΕΟΜ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Το εμπόριο οργάνων είναι η αγοροπωλησία οργάνων κατόπιν συνεννόησης, δηλαδή η οικειοθελής παραχώρηση οργάνου. Κάποιος σε χώρες δυστυχώς που δεν υπάρχει αυστηρό νομικό πλαίσιο, φτωχές χώρες, άνθρωποι οικειοθελώς πηγαίνουν σε κάποιες συγκεκριμένες κλινικές έναντι αμοιβής και δωρίζουν το ένα τους νεφρό συνήθως.
Αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει στην Ελλάδα, δεν συμβαίνει στην Ευρώπη και σίγουρα αυτό που δεν συμβαίνει γιατί πρακτικά είναι αδύνατο είναι αυτό που λέμε υφαρπαγή οργάνων. Η μεταμόσχευση είναι τόσο εξειδικευμένη διαδικασία, χρειάζεται υποδομές, χρειάζεται ειδικούς γιατρούς. Δεν μπορεί να γίνει κάτι κρυφά, παράνομα ή εκτός του Εθνικού Συστήματος Υγείας».
