Από τεσσάρα (Ελαζίγσπορ, Βαλενσιέν οι πράσινοι) σε τεσσάρα (Φράιμπουργκ, Χοφενχάιμ οι κόκκινοι) πετούν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός στα φιλικά της προετοιμασίας τους. Θα «πετούσαν» αν έβαζαν τόσα γκολ, δυστυχώς όμως τα δέχονται από τους αντίπαλούς τους και μάλιστα με χαρακτηριστική άνεση.
Τεσσάρα από τεσσάρα, βέβαια, έχει διαφορά. Διότι ο αντικειμενικός παρατηρητής μπορεί να αιτιολογήσει στις εμφανείς αδυναμίες του ρόστερ που έχει ο Παναθηναϊκός τις βαριές ήττες του. Στον Ολυμπιακό του μεγάλου μπάτζετ, των πολλών μεταγραφών και των σούπερ προσδοκιών, πώς να εξηγηθούν οι φιλικές συντριβές από μικρομεσαίες γερμανικές ομάδες;
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Διότι υπάρχει και η λογική πως στον Ολυμπιακό μπορούν να ελπίζουν βάσιμα σε καλύτερες μέρες, έχοντας κάνει τις κινήσεις τους και περιμένοντας ότι κάποια στιγμή η ομάδα τους θα «δέσει». Θα γίνει πιο λειτουργική στον αμυντικό τομέα και θα πάρει πολλά επιθετικά από Σαβιόλα, Βάις και Κάμπελ που ουσιαστικά δεν έχουν παίξει καθόλου μέχρι στιγμής.
Στον Παναθηναϊκό χρειάζεται να έρθουν παίκτες. Πολλοί παίκτες, τουλάχιστον 4-5 σε διάφορες θέσεις. Και να είναι ποδοσφαιριστές με κάποια προσωπικότητα και εμπειρία, έστω κι αν το μεταγραφικό μπάτζετ ολόκληρου του Παναθηναϊκού κοστίζει σχεδόν όσο ο… Σαβιόλα μόνος του.
Στον Ολυμπιακό, δηλαδή, αν τα βάφουν μαύρα από το αμυντικό πανηγύρι των φιλικών, ελπίζουν ταυτόχρονα ότι η κατάσταση θα διορθωθεί. Άντε με έναν ακόμη καλό παίκτη στη θέση του αμυντικού μέσου.
Στον Παναθηναϊκό τα βάφουν μαύρα με τη δική τους άμυνα-«μπάτε σκύλοι αλέστε», μόνο που έχουν ένα ακόμη βάρος: να βρεθούν καλοί παίκτες, με τα ψέματα. Και με τα συμβόλαια-ταβάνι των 200 χιλιάδων ευρώ, θα μοιάζει πράγματι σαν ψέμα αν οι ταχυδακτυλουργοί του μεταγραφικού σχεδιασμού του ΠΑΟ μπορέσουν να βγάλουν λαγούς από το καπέλο…
