Λίγοι θα μπορούσαν να ζηλεύουν τους πολιτικούς ηγέτες τους σε τέτοιες στιγμές. Η μάχη με το covid-19 είναι μια μάχη με έναν άψογο εχθρό στον οποίο οι πολιτικοί φαίνονται πάντα να χάνουν και αγωνίζονται να ακολουθήσουν τον ρυθμό των γεγονότων. Ο κοροναϊός δεν θα υποταχθεί στο οπλοστάσιο των υποσχέσεων, των απειλών ή της κολακείας. χρηματοδότηση δεσμεύσεων ή κυρώσεων. Σε αντίθεση με την οικονομία, ο κορωνοϊός εκθέτει τα λάθη των ηγετών με ανελέητη ταχύτητα.
Μια παρηγοριά για τις κατεστημένες κυβερνήσεις είναι ότι στις εθνικές κρίσεις – πόλεμος, φυσική καταστροφή, λοιμός – τείνουν να βλέπουν τη δημοτικότητά τους να αυξάνεται. Κυριαρχούν στον Τύπο, οδηγώντας την εθνική αντίσταση. Οι φωνές της αντιπολίτευσης είναι σιωπηλές, για να μην φανούν ότι προδίδουν τον κοινό αγώνα. Αυτά τα βραχυπρόθεσμα κέρδη, ωστόσο, αποτελούν μικρή αποζημίωση για τους κινδύνους που ενέχει η πανδημία στους πολιτικούς μακροπρόθεσμα.
Το πιο προφανές είναι ότι, όπως όλοι οι άλλοι, είναι ευαίσθητοι σε μολύνσεις. Τρανό παράδειγμα του προαναφερόμενου μειονεκτήματος των πολιτικών είναι ο ίδιος ο κ. Τζόνσον, ο οποίος και άργησε να πάρει μέτρα, αλλά και διαγνώστηκε θετικός στον κορωνοϊό και νοσηλεύτηκε σε ΜΕΘ.
Οι πολιτικοί μπορεί να είναι πιο ευάλωτοι στις μολύνσεις αυτές τις μέρες, επειδή το βρίσκουν ακόμα πιο δύσκολο από ό, τι στις κανονικές στιγμές να κάνουν ένα διάλειμμα. Για όσους επιθυμούν να ηγηθούν, μια κρίση είναι πραγματικά μια ευκαιρία, μια στιγμή που αισθάνονται το βάρος της ιστορίας.
Σε περιόδους όπως αυτές, επιπλέον, είναι επικίνδυνες δουλειές. Κανονικά, η πολιτική είναι ένα επικοινωνιακό άθλημα, συνάντηση ανθρώπων, ομιλίας σε (ελπίζουμε) πολυσύχναστα δωμάτια ή πανηγυρισμούς. των μαχητικών συζητήσεων σε κλειστά κοινοβουλευτικά σώματα · από τα πλήθη. Όλα αυτά είναι πολύ πιο δύσκολα σε μια περίοδο ημι-καραντίνας. Ιδιαιτέρως όταν η χώρα έχει εκλογές, και πρέπει και οι δύο πλευρές να επικοινωνήσουν το μήνυμα τους.
Όσοι είναι εκτός κυβέρνησης, μπορούν να παρηγορηθούν με την ελπίδα ότι μια παρατεταμένη περίοδος εθνικής δυσφορίας μπορεί να στρέψει τους ανθρώπους ενάντια στους κυβερνήτες τους. Οι ηγέτες, ιδίως εκείνοι που έχουν επιβάλει τα lockdown στους πληθυσμούς τους, αναμένεται να οδηγήσουν με παράδειγμα, και θα είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε κατηγορίες υποκρισίας.
Οι συνέπειες, στο οικονομικό κομμάτι, από το ολικό lockdown ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού, μπορεί να φαίνονται σχεδόν τόσο τρομερές όσο ο ίδιος ο ιός.
Παρόλα αυτά τα χειρότερα έρχονται. Σε πολλές χώρες, η αντίδραση στον ιό, όταν τελικά καταστραφεί, θα αποτελέσει αντικείμενο έρευνας. Οι έρευνες θα επισημάνουν τα πολλά λάθη που έχουν γίνει – τη μη αναγνώριση της σοβαρότητας του ιού εγκαίρως, την καθυστέρηση στην προστασία του πληθυσμού, τις ελλείψεις ακόμη και βασικού ιατρικού εξοπλισμού για την αντιμετώπιση του, τις χιλιάδες ζωές που χάθηκαν άσκοπα , και πολλά ακόμα. Θα γίνει καταμερισμός ευθυνών. Και οι κυβερνήσεις που βρίσκονται στην εξουσία τότε δεν θα είναι σε θέση να τα αποφύγουν όλα.
Καθώς οι πολιτικοί συμμετέχουν στην επευφημία για τα άτομα που είναι ήρωες στα μάτια του κοινού, κάποιοι πρέπει να αναρωτιούνται: Πόσος χρόνος θα περάσει άραγε πριν η επευφημία μετατραπεί σε θυμός εναντίον των ηγετών;
Economist: The perils of politics in a pandemic
Απόδοση: Γιάννης Κουτρουμπής
