Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Η διαδικασία με τα fax που έφταναν στη ΝΔ με τις χειρόγραφες καταστάσεις των ψηφοφόρων είναι κάτι που προκάλεσε γέλιο σε πολύ κόσμο, ανηλεές τρολάρισμα στα social media, δυσαρέσκεια σε πολλά γαλάζια στελέχη και νευρικότητα ακόμα και σε επιτελεία υποψηφίων προέδρων. Πλην όμως, η διαδικασία έπρεπε να γίνει, για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, μιας και ορίζεται ρητά στο καταστατικό.
Για να καταλάβει ο κόσμος τι συνέβη με τα φαξ, πρέπει να εξηγήσουμε τη διαδικασία και για όσους δεν ενεπλάκησαν στην εσωκομματική διαδικασία της ΝΔ. Όταν πήγαινε κάποιος να ψηφίσει, συμπλήρωνε χειρόγραφα μια αίτηση επαναβεβαίωσης ή εγγραφής μέλους, στη συνέχεια πλήρωνε τα 3 ευρώ και ο χειριστής του tablet τον κατέγραφε με τα πλήρη στοιχεία του και τον ειδικό εκλογικό αριθμό από το υπουργείο Εσωτερικών στο σύστημα της εταιρείας. Τέλος, ένα άλλο μέλος της εφορευτικής επιτροπής σημείωνε χειρόγραφα σε λίστες όσους ψήφιζαν και στο τέλος, μόλις κάποιος έβγαινε από το παραβάν, έπρεπε να βάλει μια μονογραφή δίπλα στο όνομά του και στη συνέχεια να αποχωρήσει, έχοντας βεβαιώσει έτσι την εγκυρότητα της όλης διαδικασίας.
Αυτοί οι κατάλογοι από κάθε εκλογικό τμήμα έπρεπε να σταλούν με fax στη ΝΔ, προκειμένου να διασταυρωθούν με τα δεδομένα του ηλεκτρονικού συστήματος. Ε, αυτή ακριβώς η διαδικασία ήταν που χάλασε την εξαιρετική εντύπωση από την ψηφοφορία με την τεράστια ροή ψηφφόρων της ΝΔ, οι οποίοι αφενός παρείχαν μεγάλη νομιμοποίηση στην ίδια τη διαδικασία και αφετέρου έδωσαν και ένα μήνυμα ενότητας, ζητώντας εμπράκτως η ΝΔ να διοικηθεί επιτέλους και όχι από μεταβατικούς, όπως ο αξιοπρεπής και ευγενής Γιάννης Πλακιωτάκης ( ο οποίος το βράδυ της Κυριακής έστειλε φαγητό και ποτά στους δημοσιογράφους που καλύπταμε τις εξελίξεις στη Συγγρού).
Το πρόβλημα βρίσκεται σε αυτό το καταστατικό της ΝΔ, το οποίο ισχύει λίγο έως πολύ ως sanctum templum, πλην όμως ενέχει αναχρονιστικές, γραφειοκρατικές και βασανιστικές διατάξεις, οι οποίες δεν διευκολύνουν τη διαδικασία. Το ίδιο ισχύει και για την ίδια τη διαδικασία, η οποία θα μπορούσε να είναι εξίσου πετυχημένη, αν είχαν ανοίξει κατάλογοι μελών εδώ και έναν μήνα στις τοπικές οργανώσεις της ΝΔ. Τότε και η μηχανοργάνωση της διαδικασίας θα ήταν πιο εύκολη και η ΝΔ θα γνώριζε ποια είναι η βάση της και θα μπορούσε να εξερευνήσει και τρόπους πιο αποτελεσματικής διαχείρισής της.
Όλη αυτή η ιλαρότητα στη διαδικασία, όσο και αν κάποιοι λένε πως καλύτερα να γκρινιάζουμε για τα fax παρά για ενδεχόμενη νοθεία, θα έπρεπε εξαρχής να έχει αποφευχθεί και η καταμέτρηση των ψήφων να κυλήσει το ίδιο ομαλά, όπως και η εκλογική διαδικασία. Όλα αυτά, τα μικρά, τα ασήμαντα, τα οποία όμως κηλιδώνουν το προφίλ της ΝΔ, πρέπει να αλλάξουν. Για να γίνει αυτό, πρέπει να γίνει συνέδριο, όπου θα τεθεί και το θέμα του καταστατικού.
Και αυτό είναι κάτι που ένας νέος πρόεδρος δεν θα πρέπει να ξεχάσει: να κάνει ένα σενάριο επανεκκίνησης για ένα κόμμα που έμαθε να χάνει και να απασχολεί την επικαιρότητα μόνο με τα παθήματά του τον τελευταίο καιρό. Όχι ένα συνέδριο-πασαρέλα, όπου ο ηγέτης θα χειροκροτηθεί από το κονκλάβιο. Αν χαθεί και πάλι αυτή η ευκαιρία, τότε η ΝΔ θα πάρει τον αναπόφευκτο δρόμο, αυτόν που μοιάζει να γλίτωσε σήμερα.
