Γράφει ο Χαράλαμπος Σαραφόπουλος
Μετά και τα αποτελέσματα της εκλογικής αναμέτρησης της πρώτης Κυριακής, δε νομίζω να αμφέβαλε κανείς για το ποιος τελικά θα εκλέγονταν ως ο 7ος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας! Η συνεργασία του ΔΗ.ΣΥ. με το ΔΗ.ΚΟ. και σε συνδυασμό με την, ομολογουμένως, αποτυχημένη διακυβέρνηση του πρώην προέδρου του ΑΚΕΛ Δημήτρη Χριστόφια, έδιναν στον συνδυασμό αυτόν ένα ξεκάθαρο προβάδισμα! Αν θέλουμε όμως να είμαστε, και πρέπει να είμαστε, δίκαιοι κριτές, η κυβέρνηση Χριστόφια έμελε να πρέπει να εφαρμόσει τη πολιτική της κάτω από πολύ πολύ αντίξοες συνθήκες! Και είναι πραγματικά αδύνατο να θες να εφαρμόσεις μια φιλολαϊκή πολιτική εν μέσω μιας παγκόσμιας οικονομικής δύνης!
Ο Νίκος Αναστασιάδης είχε να συναγωνιστεί δύο ομολογουμένως εύκολους αντιπάλους! Το ΑΚΕΛ, θέλοντας να μην «καεί» κομματικά, επέλεξε να υποστηρίξει τον «χλιαρό» ανεξάρτητο υποψήφιο Σταύρο Μαλά! Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος της αριστεράς και σε συνδυασμό με την κυβερνητική απόσχιση με τους άλλους δύο μέχρι πρότινος συγκυβερνώντες (ΔΗΚΟ & ΕΔΕΚ), δεν ήλπιζε σε κανενός είδους συνεργασία! Ήξερε, και φάνηκε, ότι ήταν μόνο του!
Το πρώην στέλεχος του ΑΚΕΛ και υπουργός επί διακυβέρνησης Τάσου Παπαδόπουλου, Γιώργος Λιλήκας, ήξερε πως η μόνη περίπτωση για να κυβερνήσει θα ήταν να περάσει εκείνος αντί του Σταύρου Μαλά στο Β’ γύρο και να απορροφήσει τις ψήφους του ΑΚΕΛ του οποίοι οι ψηφοφόροι θα τον προτιμούσαν σε σχέση με τον δεξιό του αντίπαλο! Δυστυχώς, η ασάφεια στο κυβερνητικό του πρόγραμμα του στοίχησε την πρόκριση στο Β’ γύρο παρόλο το ομολογουμένως μεγάλο ποσοστό του!
Ο Νίκος Αναστασιάδης εξελέγη με το υψηλότερο ποσοστό που συγκέντρωσε υποψήφιος πρόεδρος από το 1974 και μετά! Φρόντισε δε, στον επινίκιο λόγο του στα ξένα ΜΜΕ (όπως ακριβώς και ο Αντώνης Σαμαράς) να κάνει σαφές ότι, θα τιμήσει τις όποιες προαπαιτούμενες δεσμεύσεις για την υπογραφή του κυπριακού μνημονίου! Έχοντας ένα δυνατό χαρτί στα χέρια του, τον υποθαλάσσιο πλούτο των θαλάσσιων οικοπέδων που ανήκουν στην ΑΟΖ της Κύπρου, έχει όλα τα φόντα να διαπραγματευτεί και να πετύχει όσο το δυνατό πιο ευνοϊκούς όρους για τη δανειακή σύμβαση! Οι τράπεζες καίγονται για την υπογραφή του μνημονίου καθώς η ανακεφαλαιοποίηση τους έχει αναδειχθεί σε επιχειρησιακό υπαρξιακό ζήτημα! Η ανεργία καλπάζει και τα υπερχρεωμένα σε, ως επί το πλείστον, στεγαστικά δάνεια νοικοκυριά να οδηγούνται στην ένδεια και στην εξαθλίωση!
Ο χρόνος πιέζει τον νέο πρόεδρο και το Eurogroup στις 4 Μαρτίου φαντάζει να είναι αύριο!! Έχει τη δύναμη και τα μέσα να πετύχει ένα όσο το δυνατό πιο αναίμακτο πέρασμα από τη κρίση στην επόμενη μέρα! Το θέμα είναι να μην ακολουθήσει το παράδειγμα της Ελλάδας και να….διαβάσει το μνημόνιο!
