Οι εξελίξεις στην Συρία απέδειξαν περίτρανα, ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή και ανασχεδιασμός της εξωτερικής μας πολιτικής άμυνας, σε πιο συντηρητικές, αλλά σταθερές κατευθύνσεις Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, σε καιρούς Τράμπ, είναι πολύ ευμετάβλητη και μπορεί να μας επιφυλάξει δυσάρεστες εκπλήξεις, στο βαθμό που θεωρούμε τις ΗΠΑ, ακλόνητο σύμμαχό μας έναντι της Τουρκίας. Ο Αμερικανός πρόεδρος, τράβηξε το χαλί, σε όλους τους κορυφαίους συμμάχους και συνεργάτες του, με μια απλή επικοινωνία, με τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν. Πολλώ μάλλον που και ο μεγάλος του σύμμαχος – πρωθυπουργός του Ισραήλ, ενημερώθηκε για την αποχώρηση των αμερικανικών όπλων, από τηλεοπτικό κανάλι ! Στους έως τα τώρα αμυντικούς και διπλωματικούς τους σχεδιασμούς Ελλάδα και Κύπρος και σε αγαστή συνεργασία με πρωτοκλασάτα στελέχη της αμερικάνικης διπλωματίας, θεωρούσαν, ότι η Αμερική θα μας παρείχε έναν θώρακα προστασίας στην Ανατολική Μεσόγειο, σε πιθανή εμπλοκή με την Τουρκία. Ενώ και κορυφαίοι τεχνοκράτες του οβάλ γραφείου, επεξεργάζονταν διάφορα εναλλακτικά σχέδια, για την περίπτωση που η συμπεριφορά της Τουρκίας, διπλωματικά προσλάμβανε χαρακτήρα, Πακιστάν. Ατυχώς σήμερα διαπιστώνουμε, ότι στηρίξεις κεντρικών στελεχών της αμερικάνικης διπλωματίας, μπορούν να ανατραπούν, εν ριπή οφθαλμού ! Την ίδια ώρα συνάμα και στο ίδιο κλίμα αστραπιαίων αλλαγών, τόσον ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας, όσο και ο επικεφαλής της στρατιωτικής της ηγεσίας, αντικαθίστανται από τα πόστα τους. Ο Αμερικανός πρόεδρος αποτιμά, ότι ο Τούρκος ομόλογός του, έχει αρκετά σημεία συμβατά με αυτόν, στον τρόπο αντίληψης και διαχείρισης των πολιτικών ζητημάτων. Και επομένως του είναι πιο πρόσφορο και εύκολο να συνεργάζεται μαζί του, στα κοινά θέματα, άμυνας και ασφάλειας.
Παρότι σήμερα η Ελλάδα έχει επιτύχει να εισδύσει σε ορισμένα πολύ υψηλά κέντρα αποφάσεων στις ΗΠΑ, εν τούτοις δεν έχει επιτύχει την απευθείας – άμεση επαφή με τον Αμερικανό πρόεδρο. Και δεν παρουσιάζεται σήμερα έστω ένας κορυφαίος ελληνοαμερικανός οικονομικός παράγων, που με την απευθείας επαφή του, με τον Ντόναλντ Τραμπ, θα προωθούσε στην ατζέντα του πλανητάρχη, τα ελληνικά διπλωματικά συμφέροντα. Αλλά μήτε και ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος διαθέτει σοβαρά σημεία τριβής και προσωπικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα, όπως π.χ, ο πολιτισμός της, που κατά καιρούς είχε συνεγείρει άλλους προκατόχους του. Κάτι που μέχρι σήμερα ήταν κομβικής σημασίας για τις τύχες της Ελλάδος, από την Αμερική. Συνεπώς το μόνο που απομένει να δραστηριοποιηθεί υπέρ μας, είναι το Κογκρέσο, του οποίου πολλά στελέχη αντίκεινται στα τουρκικά συμφέροντα. Όμως στην κρίσιμη στιγμή, που απευχόμαστε να προκύψει με την Τουρκία, αυτός που θα κινητοποιηθεί άμεσα, με θετικό ή αρνητικό τρόπο, παραμένει ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ. Και ενώ μπορεί να επιτύχουμε την στρατιωτική υποστήριξή μας από τις ΗΠΑ, με την καθοριστική αποτρεπτική παρουσία αμερικανικών δυνάμεων, σε μια ζέουσα για εμάς περιοχή, να είναι από την άλλη ικανή μια απλή επικοινωνία του Ερντογάν προς τον Τραμπ, για την άμεση αποχώρησή τους ! Σε ένα τέτοιο πλαίσιο εύθραυστων ισορροπιών, η ελληνική άμυνα και διπλωματία, πρέπει να κινηθούν σε πιο σταθερές και συντηρητικές κατευθύνσεις. Το υπαγορεύουν οι ισορροπίες των καιρών !
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
