«Πρέπει να ξέρουμε ότι δεν πρέπει να γίνεται ανεκτή σε καμία περίπτωση, μέσα σε έναν συζυγικό ή ένα συντροφικό δεσμό, συμπεριφορά χρόνια χειριστική κατοχής και βίας μέχρι να φτάσει το γεγονός. Η αυτοπαγίδευση του θύματος σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ένας τύπος εγκλήματος που είναι πάρα πολύ γνωστό» ανάφερε ο δικηγόρος – εγκληματολόγος Πάνος Παπαϊωάννου, μιλώντας στην ΕΡΤ, με αφορμή το ειδεχθές έγκλημα στην Καβάλα που έχει συγκλονίσει την κοινή γνώμη.
«Αυτή η σχέση, η ολέθρια και οδυνηρή ξεκίνησε πριν περίπου τεσσεράμισι χρόνια, όταν το τέλος περί τα τέλη του 2017 αρχές του 2018. Αυτή η κοπέλα ήρθε στο χωριό της μητέρας της για να ασχοληθεί εν πάση περιπτώσει με κάποια εργασία που είχε στο πλαίσιο των σπουδών που είχε κάνει. και άλλες φορές είχε κι άλλες φορές επισκεφτεί το συγκεκριμένο χωριό γιατί ήταν το χωριό της μητέρας της. Κατά ένα παράδοξο τρόπο, αυτή η κοπέλα ήταν λάτρης της φύσης. Λάτρης του ζωικού βασιλείου – ήταν αυτά τα ενδιαφέροντά της, πέρα από τις σπουδές της», έκανε γνωστό από την πλευρά του ο δικηγόρος της οικογένειας του θύματος Μάρκος Αποστολίδης.
Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας: «Ερωτεύτηκε τον τόπο αυτό αρχικά και ενδεχομένως αργότερα στο πρόσωπο του δράστη. Βρήκε τον άνθρωπο που θα ενσάρκωνε τα όνειρά της σχετικά με τον τρόπο ζωής στη φύση. Με αυτό το βουκολικό τρόπο ζωής (…) Η λεκτική βία μετεξελίχθηκε σε αυτό το οποίο είδαμε προχθές. Εκτός όμως από τη λεκτική βία, ξέρετε, υπήρχε και ένα καθεστώς αν θέλετε, εκμετάλλευσης οικονομικής και όχι μόνο, γιατί αυτή η κοπέλα στην ουσία ήταν σύντροφος του ανθρώπου αυτού, αλλά στην ουσία ήταν συνοδοιπόρος σε μια πολύ δύσκολη δουλειά την οποία έκανε. Ζούσε πάνω στην Καβάλα, στο βόρειο τμήμα της Καβάλας».
«Αυτή η ασφυκτική κατάσταση άρχισε μετά τη γέννηση του παιδιού τους, γιατί η μητέρα, με βάση το μητρικό φίλτρο, καταλάβαινε ότι δεν είναι δυνατόν και το παιδί που έφερε και ηζωή του παιδιού της να εξελιχθεί με τον τρόπο αυτό (…) Σιγά – σιγά η κοπέλα άρχισε να συνειδητοποιεί ότι το χάσμα που χώριζε αυτούς τους δύο ανθρώπους ήταν τεράστιο».
Από την πλευρά του, ο δικηγόρος – εγκληματολόγος Πάνος Παπαϊωάννου, πρόσθεσε ακόμη σχετικά:
«Έχω την τύχη να μελετήσω στο παρελθόν πριν από 20 χρόνια, τα εγκλήματα τα λεγόμενα ζηλοτυπίας. Εδώ μιλάμε για έναν άνθρωπο που ζούσε οριακά στην κοινωνία. Ήταν σε ένα μέρος το οποίο ήταν απομονωμένο. Όσο λοιπόν ελλειμματική κοινωνικοποίηση έχει ένας μετέπειτα δράστης, τόσο πιο σπασμωδικά και απότομα μπορεί να περάσει στη βία. Όταν υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος έχει αξιακό σύστημα που δεν συνάδει με το σύγχρονο αξιακό σύστημα μιας κοινωνίας, μπορεί να περάσει στη βία, γιατί έτσι το θεωρεί δικαίωμά του. Αυτό που πρέπει να τονίσουμε, είναι το τι απαγορεύεται. Δεν επιτρέπεται αυτή τη στιγμή να υπάρχουν γυναίκες που δέχονται κακοποίηση στα σπίτια τους. Αυτά απαγορεύονται (…) Η λεκτική βία είναι ένα “σκαλοπάτι”. Είναι ανεκτό το να αντιδράσει κανείς στο να αντιδράσει το θύμα γρήγορα ή έστω και αργά. Να έχει ένα συντεταγμένο περιβάλλον δίπλα του, να μπορεί να έχει μάρτυρες, να μπορεί να έχει έναν άνθρωπο ή γονείς ή θείους ή αδελφούς, στους οποίους να προσφύγει και με κάθε κόστος και με κάθε κόστος να μην πιστέψει ότι αυτό μπορεί να αλλάξει».
