Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Για μια ακόμα Κυριακή, τα όσα συνέβησαν στην Ειδομένη αποδεικνύουν πως η κυβέρνηση δεν κάνει απολύτως τίποτα για να λύσει το πρόβλημα που έχει διαμορφωθεί. Η κυβέρνηση παρατηρητών σχολιάζει, μετρά τους πρόσφυγες και τους μετανάστες καθημερινά, χωρίς πολλές φορές να μπορεί να αιτιολογήσει απότομες μεταβολές στα νούμερα (δυστυχώς για εσάς, κάποιοι διαβάζουμε καθημερινά και σχολαστικά το δελτίο που στέλνετε στις 10 το πρωί), αναλώνεται σε επιθέσεις στην αντιπολίτευση για τη στάση της και λειτουργεί κανονικά ως πανελίστας πρωινής εκπομπής. Πίνει καφέ, διαβάζει εφημερίδες, από καιρού εις καιρόν λέει και κάτι που μπορεί να είναι ενδιαφέρον και έξω από την πόρτα.
Δυστυχώς γι’ εμάς, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι πολύ σύνθετα και πολύπλοκα για να επιλυθούν στον αυτόματο, όπως θα το ήθελε ενδεχομένως η κυβέρνηση. Είναι σαφές πως υπάρχει μεγάλη κινητικότητα, προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση. Πηγές του RP από το εξωτερικό επιβεβαιώνουν πως οδηγούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση, εξηγούν δε πως έχει βρεθεί μεταξύ των εταίρων-δανειστών η χρυσή τομή και πορεύονται κατά τεκμήριο σε πιο σκληρή γραμμή, κάτι που σημαίνει και περισσότερα μέτρα. Κανείς μπορεί πολλά να πει για τις προβλέψεις του ΔΝΤ και την ακρίβειά τους, πλην όμως οι Ευρωπαίοι το θέλουν, για πολιτικούς κυρίως λόγους, εντός της συμφωνίας, μιας και αυτοί θα πρέπει να περνούν εκταμιεύσεις χρημάτων από τα κοινοβούλιά τους. Από το εξωτερικό, βέβαια, δεν συμμερίζονται την αισιοδοξία της κυβέρνησης πως μπορεί να έχουμε κλείσει και… αύριο-μεθαύριο, αλλά σε κάθε περίπτωση αναγνωρίζεται πως υπάρχει πρόοδος, ενώ παράλληλα στην εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον θα ανοίξει και η βεντάλια της συζήτησης για το χρέος, έστω και αν πλέον η κυβέρνηση αναγνωρίζει πως δεν θα μπορέσει και σε αυτό το μέτωπο να πάρει όσα είχε προϋπολογίσει, δεδομένης της σύγκλισης Ευρωπαίων-ΔΝΤ σε πολύ στενό κοστούμι μέτρων.
Από εκεί και πέρα, τίποτε. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ επί έναν και πλέον χρόνο επιδεικνύει πλήρη αδυναμία επίλυσης καίριων προβλημάτων. Αν ήταν μόνο το ζήτημα της αξιολόγησης, θα μπορούσε να πει κανείς πως η κυβέρνηση κάτι κάνει. Πλην όμως, η διαχείριση του προσφυγικού αποδεικνύει πως οι κυβερνώντες αδυνατούν οτιδήποτε το παραγωγικό, με αποτέλεσμα να βιώνουμε σκηνικά εισόδου των σκοπιανών αστυνομικών δυνάμεων σε ελληνικό έδαφος, για να ρίξουν δακρυγόνα σε πρόσφυγες και μετανάστες. Ποια ήταν η αντίδραση της κυβέρνησης; Αφού παίξαμε κρυφτούλι για το αν μπήκαν ή δεν μπήκαν οι αστυνομικοί της ΠΓΔΜ, στη συνέχεια κάναμε διάβημα. Η απουσία του κράτους από την Ειδομένη είναι πλήρης, προκλητική και κάποιος με πιο μακιαβελικό μυαλό θα έλεγε έως και ύποπτη. Η κυβέρνηση έχει παρατήσει τους ανθρώπους στην τύχη τους, έχει αφήσει πεδίο δράσης στις ΜΚΟ (ορισμένες κάνουν τεράστιο έργο) και σε πάσης φύσεως ύποπτους αλληλέγγυους και σφυρίζει αδιάφορα από την Αθήνα, όπου ο αρμόδιος εκπρόσωπος Τύπου Γιώργος Κυρίτσης καθημερινά μετράει και ξαναμετράει. Κάποτε θα γινόταν, επομένως, και το ντου των Σκοπιανών και, ομολογουμένως, δεν εκπλήσσομαι. Ούτε από τη (μη) αντίδραση της κυβέρνησης εκπλήσσομαι, η οποία ιδανικά δεν θα ήθελε να μαθευτεί κάτι τέτοιο.
Με τα δεδομένα αυτά, είμαι ανοιχτός και περιμένω την επόμενη έκπληξη που θα απορρέει από την κατάσταση ακυβερνησίας της χώρας. Κατά πώς φαίνεται, η κυβέρνηση είναι εδώ μόνο για να βγάζει non papers και να σχολιάζει δημοσιεύματα για τη Λίστα Λαγκάρντ. Και όλα αυτά, σε μια από τις πιο κρίσιμες συγκυρίες για τη χώρα. Το timing δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο.
ΥΓ: Επισυνάπτεται απόσπασμα από τη συνέντευξη του Σπύρου Ριζόπουλου στον Κωνσταντίνο Μπογδάνο στις 7 Μαρτίου του 2016. Ο Σπύρος Ριζόπουλος είχε από τότε μιλήσει για την απουσία του κράτους στην Ειδομένη, για το στρατό στο θέμα του προσφυγικού και για τον ρόλο των ΜΚΟ εν όψει της Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας:
