Γράφει ο Ζαχαρίας Λουδάρος
Follow @LOUDPLUS
Οι περισσότερες κουβέντες ξεκινάνε πλέον με το ερώτημα «πως τα βλέπεις τα πράγματα;» και συνήθως ακολουθούν διάφορες γκριμάτσες και άσεμνες χειρονομίες. Ο πρωθυπουργός έγραψε χθες στην Εφημερίδα των Συντακτών – και πολύ σωστά – πως «ούτε η τυφλή σύγκρουση, ούτε η επιστροφή στην αντιπολίτευση, ούτε η οικειωθελής αναχώρηση από τις κυβερνητικές ευθύνες συνιστά αριστερή στρατηγική». Το υπαρξιακό ερώτημα της Αριστεράς όμως δεν μπορεί να σταματά εδώ. Οφείλει να βλέπει που και που τον εαυτό της στον καθρέπτη και να διερωτάται αν έχει στρατηγική για τη διαχείριση μιας «κατάστασης πραγμάτων» που εμφανίζει – ενδεικτικά σταχυολογώ μόνον από τις ειδήσεις της τελευταίας εβδομάδας – τα ακόλουθα χαρακτηριστικά «ανεμόμυλου»:
Πρώτα απ’ όλα σε καμία σοβαρή χώρα το γραφείο πρωθυπουργού δεν απαντά σε σχολιαστή μιας ξένης εφημερίδας, όποιος κι αν είναι ο σκοπός του δημοσιεύματός του. Ακόμα δε χειρότερα, όταν η απάντηση είναι γραμμένη σε ύφος και στυλ «Άντε γεια», λες κι έχουν προσλάβει το Τάκη για Διευθυντή Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού.
Δεύτερον είχαμε ένα αιφνίδιο καβγαδάκι με τον Σόιμπλε, καθώς από ελληνικής πλευράς άρχισε ξαφνικά να διακινείται το σενάριο της μη συμμετοχής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Κάτι τέτοια «τρελά» είχε αρχίσει να λέει κι η κυβέρνηση Σαμαρά ( «θα βάλουμε το ΔΝΤ στο πίσω κάθισμα») κι άρχισε να μετράει μέρες αντίστροφα…
Τρίτον, με μόλις 10% τηλεθέαση της συνέντευξης του πρωθυπουργού στην ΕΡΤ στα γενικά και 6% στα νεανικά κοινά, είναι αμφίβολο αν φτάνει το κομπλιμέντο της Μενεγάκη, η οποία παραδέχθηκε δημόσια πως ο Τσίπρας δείχνει μικρότερός της. Μάλλον χρειαζόταν κάτι περισσότερο…
Τέταρτον, η ανάπτυξη έρχεται. Όπως ίσως πληροφορηθήκατε συστήνεται κυβερνητική επιτροπή για Μεγάλα Έργα Υποδομής με συντονιστή τον Αλέκο Φλαμπουράρη! Είναι η επιβεβαίωση της γνωστής ρήσης «ευτυχία είναι να ζεις στο στοιχείο σου».
Πέμπτον, τι παιδιά βγάζει η Κρήτη! Μετά τον μελισσοκόμο Κρητικό το πανελλήνιο ανακάλυψε τον… Πολάκη. Η επιτομή της «Κοινωνίας του Θεάματος» του Γκυ Ντεμπόρ προσωποποιημένη. Νομίζω πως πλέον το ρείκι είναι μονόδρομος… διά πάσα νόσο και μαλακία.
Έκτον, αυτό που ο Βενιζέλος πάει πάντα και «χώνεται» την ώρα που μιλούν οι αρχηγοί, φαντάζομαι η Φώφη θα το βλέπει, ε; Το βλέπει και ο Τσίπρας, ε;
Έβδομον, η αγορά κοιμάται και ξυπνάει με το ερώτημα: Που θα φτάσει η «μετοχή» του Λεβέντη; Θα αποδειχθεί «φούσκα» ή θα δώσει λεφτά στους «επενδυτές»; Έλα ντε…
‘Ογδοον, όσοι περίμεναν τον «Μαύρο Δεκέμβρη» θα πρέπει να περιμένουν μέχρι του χρόνου πάλι.
Κατόπιν τούτων, τι να κάνει κι ο πρωθυπουργός, πήγε να δει μετά της συζύγου και του μισού υπουργικού συμβουλίου την παράσταση «Θεέ μου, τι σου κάναμε» του Λαζόπουλου. Κανονικά η παράσταση θα έπρεπε να έχει τον τίτλο «Λαέ μου, τι σου κάναμε» αλλά μικρή σημασία έχει αυτό. Όπως είπε κι ο πρωθυπουργός “Μοιάζει λίγο από τα έργα κλασικών”. Από..! Τώρα τελευταία ο πρωθυπουργός έχει αρχίσει και ψωνίζει συντακτικό από τα lidl, όπως λένε και στο twitter.
Αθροίστε τώρα τον Αμβρόσιο, τον Φαήλο και την Μπαλατσινού που καλούν ο καθένας το «πιστό ποίμνιό» του να «φτύνει» τους ομοφυλόφιλους ( και προφανώς όχι για να μην τους ματιάσουν), την ίδια ώρα που ειδικές μονάδες καταστολής συλλαμβάνουν καστανάδες και μανάβισσες γιαγιάδες για φοροδιαφυγή! Ακόμη και η πιο ζωηρή φαντασία αδυνατούσε να συλλάβει αυτό που αποκαλύπτει η «πρώτη φορά αριστερά», δηλαδή πως για να αλλάξουμε αναπτυξιακό πρότυπο πρέπει να τελειώνουμε με τη μαφία των καστανάδων που γονάτισε τη χώρα.
Με τέτοια «ρότα» για το … «ακυβέρνητο καράβι», σε πολύ λίγο ο Ρουβίκωνας των αναρχικών θα έχει πιο πολλούς οπαδούς από το Ποτάμι. Και θα’ ναι μόνον η αρχή…
Α.. και πριν κλείσουμε να σας ενημερώσουμε πως κάποιοι «μαυριδεροί» συνεχίζουν να πνίγονται αδιάλειπτα όταν δεν «ψήνονται» σε ηλεκτροφόρους φράχτες, ενώ εμείς στολίσαμε σπίτια και επιχειρήσεις που θα πάρουν οι τράπεζες, ύστερα από άλλη μια πετυχημένη «διαπραγμάτευση»!
Εν κατακλείδι, στο αρχικό ερώτημα «πως τα βλέπεις τα πράγματα;» η μόνη έντιμη απάντηση που μπορεί να σταθεί είναι: Πανωλεθρίαμβος!
Αναμένω λοιπόν σε ένα επόμενο άρθρο του ο πρωθυπουργός να μας εξηγήσει αν αυτός ο «Πανωλεθρίαμβος» συνιστά «την Αριστερά της εποχής μας» και θα πρέπει όχι μόνο να αρκεστούμε σε αυτό αλλά και να το υπερασπιστούμε.
