Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Δεν πρόκειται αυτή η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα να αναλάβει την «ιδιοκτησία της επανίδρυσης της Ελλάδας», υπό τους όρους του ΔΝΤ – δηλαδή του προγράμματος της τρόικας – όπως το θέτει ανελαστικώς πλέον η κυρία Κριστίν Λαγκάρντ!
Αυτό σημαίνει εκ νέου πρόωρη διάλυση της βουλής και προκήρυξη εκλογών, αμέσως μετά τη συμφωνία που πρόκειται να επιτευχθεί στο επίπεδο του Eurogroup, στο τέλος του μηνός.
Θα κράταγα κάποιες επιφυλάξεις, αν δεν είχα την πληροφορία από κυβερνητική πηγή – όπως σε έχω ενημερώσει αναγνώστη μου πριν από αρκετές ημέρες – πως η απόφαση για νέες εκλογές έχει ήδη ληφθεί, καθώς αυτή η κυβέρνηση δεν αντέχει άλλο να πουλάει χρόνο στο κουαρτέτο χωρίς σοβαρό πολιτικό αντίκρισμα υπέρ αυτής.
«Βοηθάμε την Ελλάδα-αγοράζουμε χρόνο», δήλωνε τις προάλλες στο τηλεοπτικό δίκτυο ARD ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με την ειλικρίνεια ασφαλώς του επικυρίαρχου, ξεκαθαρίζοντας πως δεν πρόκειται να υπάρξει αναδιάρθρωση χρέους – όπως την εννοεί ο Αλέξης Τσίπρας – αλλά απλώς διαρκής αναμόρφωσή του, ανάλογα με τις ανάγκες του προγράμματος προσαρμογής, το οποίο θα ανανεώνεται και θα αναθεωρείται στη βάση πάντα των μνημονίων που συνδέονται με την εξυπηρέτηση των δανειακών συμβάσεων των Ελληνικών Αρχών με τους «επίσημους» δανειστές τους. «Θα βρούμε μία λύση τις επόμενες εβδομάδες, όμως δεν θα έχει σε τίποτα να κάνει με την ελάφρυνση χρέους, αλλά κυρίως με την Ελλάδα που θα πρέπει να κάνει περισσότερα προκειμένου να καταστεί ανταγωνιστική οικονομία», είπε ο κ. Σόιμπλε στο ARD… και πιο σαφής δεν θα μπορούσε να είναι!
Για να αναλάβει πλήρως την ιδιοκτησία του προγράμματος αυτή η κυβέρνηση – η οποία, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη της κρίσης, την αρνείται – θα πρέπει να δώσει περισσότερα, μεγεθύνοντας την εσωτερική υποτίμηση στη χώρα, μέσω ασφαλώς νέων, άμεσα και έμμεσα δημοσιονομικού χαρακτήρα, μέτρων, έτσι ώστε η εθνική μας οικονομία να καταστεί ανταγωνιστική, κατά το πρότυπο της Λιθουανίας προφανώς! Έτσι, η τρόικα, που έγινε «θεσμοί» και «κουαρτέτο», αγοράζει χρόνο μέσω της απομείωσης της αξίας του παραγόμενου πλούτου στην Ελλάδα, χωρίς καν να ενδιαφέρεται να προσφέρει στην αριστερή μας κυβέρνηση μια αντιπαροχή, με αναλογική έστω, ονομαστική μείωση του χρέους.
Αγοράζω, δραστικά υποτιμημένο, τον πλούτο σου, σού λέει ο κ. Σόιμπλε, και αυτό παρίσταται ως εξαγορά χρόνου, πράγμα που για να θεσπισθεί σε μακροχρόνια, σταθερή και αναμφισβήτητη βάση, προϋποθέτει την αναμφισβήτητη και πλήρη ανάληψη της ιδιοκτησίας του προγράμματος της τρόικας από μια κυβέρνηση ευρύτερου συνασπισμού, εν είδει μακροχρόνιου Εθνικού Προγράμματος Επανίδρυσης του Κράτους και ριζικής αναδιάρθρωσης της Αγοράς, το οποίο θα ενσωματώνει, με ένα άλλο μνημόνιο, αυτό (: το μακροχρόνιο πρόγραμμα) της τρόικας.
Προδήλως, εδώ εξαντλείται η πολιτική αντοχή του ΣΥΡΙΖΑ και ο ρόλος του Αλέξη Τσίπρα σε αυτή τουλάχιστον τη φάση. Η πολιτική ζωή, ωστόσο, συνεχίζεται με εκλογές, μέχρι να λύσουμε επιτέλους το ζήτημα της ιδιοκτησίας του προγράμματος, παράλληλα με το ζήτημα της ιδιοκτησίας των τηλεοπτικών διαύλων! Αν κάποιος, αναγνώστης μου, παραξενεύεται από τον συσχετισμό των εκλογών με τις λεγόμενες τηλεοπτικές άδειες, παρακαλώ να απευθυνθεί για μια περισσότερο έγκυρη προσέγγιση στον φίλο μου Θόδωρο Ρουσόπουλο! Εγώ απλώς «αγοράζω χρόνο» από τον συσχετισμό της κοινής στρατηγικής στο ζήτημα μεταξύ του Νίκου και του Θόδωρου!…
