Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπαλτάς
Η κυβέρνηση συνεχίζει να φέρνει όποιο νομοσχέδιο αφορά προηγουμένως διαπραγμάτευση με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Στην πραγματικότητα συνεχίζει την παράδοση που ξεκίνησε από το 2010, από την αρχή δηλαδή της έντονης και εξόφθαλμης παρέμβασης των δανειστών στην πολιτική ζωή της χώρας.
Ήταν βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ που τότε φώναζε για κατάλυση της δημοκρατίας και ασκούσε σκληρή κριτική στις κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και υπό αυτή την έννοια του αξίζει μία παραπάνω κριτική από την αντιπολίτευση. Ποια όμως αντιπολίτευση; Εκείνη που έκανε το κατεπείγον καραμέλα και σήμερα διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για όσα πράττει ο ΣΥΡΙΖΑ; Όσο λογική και αν είναι η κριτική τους, η αξιοπιστία τους είναι βαθιά πληγωμένη επίσης.
Ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης, ο οποίος βέβαια δεν είχε κυβερνητική θέση τα προηγούμενα χρόνια, άσκησε σκληρή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλοντας ότι:
«Τελικά, μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, τρεις η ώρα τα ξημερώματα, η κυβέρνηση, αφού συμφώνησε και στη μετάφραση του νομοσχεδίου με τους δανειστές, κατέθεσε το Νομοσχέδιο με την προβληματική διαδικασία του κατεπείγοντος. Ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος, η κυβέρνηση ολόκληρη, απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο πολύ εξαπάτησε τον Έλληνα πολίτη για να υφαρπάξει την ψήφο του. Γιατί δυστυχώς, από σήμερα, χιλιάδες συμπολίτες μας κινδυνεύουν να χάσουν την πρώτη κατοικία, με πλειστηριασμό. Με το ίδιο νομοσχέδιο επιβάλλονται, με έμπνευση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, νέοι φόροι και απειλούνται χιλιάδες θέσεις εργασίας. Και ταυτόχρονα, για τρίτη φορά μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, αλλάζουν τη ρύθμιση που οι ίδιοι έφεραν, τη ρύθμιση των 100 δόσεων, πετώντας έξω από αυτήν οποιοδήποτε καλοπροαίρετα τους πίστεψε και πληρώνει τις δόσεις του. Αριστερή ανακολουθία; Αριστερή ανευθυνότητα;».
Είναι αλήθεια ότι ο κ. Μεϊμαράκης δεν είχε τη δυνατότητα ως υπουργός ή πρωθυπουργός να κάνει κάτι αντίστοιχο και από αυτή τη θέση μπορεί να κάνει και την αντίστοιχη κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ. Στη θέση του όμως θα διατηρούσα και μία επιφύλαξη για το κατά πόσο μπορεί να βρισκόμουν στην ίδια θέση μελλοντικά.
