Το δρόμο της «φυγής» από τα πάτρια εδάφη δεν αποκλείεται να επιλέξει άλλη μια επιχείρηση. Κι όχι όποια κι όποια. Η με παρουσία πλέον του ενός αιώνα στην ελληνική (κι όχι μόνο φυσικά) αγορά εταιρεία Τιτάν, εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να μεταφέρει την έδρα της εκτός Ελλάδας. Τουλάχιστον αυτό αφήνει να εννοηθεί σε συνέντευξη που παραχώρησε σε γερμανική εφημερίδα ο διευθύνων σύμβουλος της κ. Δ. Παπαλεξόπουλος.
“Είμαστε μια εταιρία με ιστορία 110 ετών εδώ στην Ελλάδα. Η παράδοση αυτή δημιουργεί και μεγάλη ευθύνη. Όμως κανείς δεν γνωρίζει εάν η κατάσταση μακροπρόθεσμα θα σταθεροποιηθεί ή εάν η κρίση έχει όντως περάσει. Γι΄ αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι για κάθε εναλλακτική”, τονίζει ο κ. Παπαλεξόπουλος και επισημαίνει ότι δανείζεται πλέον με πολύ δυσμενέστερους όρους.
“Αυτό δεν γίνεται να συνεχιστεί, εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Δεν ξέρω εάν οι πολίτες στις άλλες χώρες αντιλαμβάνονται πόσο δύσκολη έχει γίνει εδώ η κατάσταση”, εξηγεί και τονίζει: “Μια μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων διαθέτει μεγάλη υπομονή. Όμως, κοιτάξτε: οι άνθρωποι έχουν παιδιά και κανένα από αυτά τα παιδιά δε βρίσκει δουλειά. Η ανεργία των νέων έχει φτάσει στο 60%. Πολλοί εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Αυτό αποτελεί καταστροφή για την χώρα”.
Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι η ζήτηση τσιμέντου στην εγχώρια αγορά έχει υποστει τεράστια μείωση φτάνοντας τα επίπεδα της δεκαετίας του 1960…
Θα είναι πράγματι ισχυρό πλήγμα και αρκετά οδυνηρό αν μια επιχείρηση του μεγέθους της Τιτάν, μεταφέρει την έδρα της σε άλλη χώρα. Ωστόσο πριν βιαστεί κανείς να ασκήσει αν μη τι άλλο έντονη κριτική, καλό θα ήταν να σκεφτεί αν η κριτική πρέπει να έχει αποδέκτη μόνο την όποια εταιρία θέλει να διασώσει ότι μπορεί, στο φινάλε –φινάλε, ή κι αυτούς που αναμασούν το χόρτο της ανάπτυξης χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Αυτούς που εξελίσσονται απλώς σε «yes men» της τρόικας και επιχειρούν να κρυφτούν πίσω από αυτή, μην καν προσπαθώντας να γυρίσουν ελαφρά την παρτίδα. «Δεν θέλει η τρόικα», «το μπλοκάρει η τρόικα», «εμείς θέλουμε, αλλά η τρόικα…»…
Παρότι γενέτειρα της τραγωδίας, τέτοια πολιτική τραγωδία ούτε ο Αισχύλος δεν θα συνέθετε. Ξεπεράσαμε σε κάτι τους προγόνους μας…
