Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Εδώ και καιρό θυμάμαι φιλάθλους του ΠΑΟΚ, του ΠΑΟ, της ΑΕΚ να δηλώνουν αηδιασμένοι με την εγχώρια κυριαρχία του Ολυμπιακού και να επιδιώκουν την εξυγίανση, δηλώνοντας πως, στα σπορ, το αποτέλεσμα κρίνεται στο γήπεδο και όχι στα παρασκήνια.
Εξ’ αρχής η σκέψη αυτή είναι αφελής. Διαχρονικά, στην Ελλάδα, ποτέ το αποτέλεσμα δεν κρινόταν απολύτως στη γήπεδο. Χωρίς να λέω πως π.χ. σε ένα ματς ο διαιτητής ήταν στημένος, αλλά οι διαιτητικές αποφάσεις έτειναν, ανά περίοδο, να ευνοούν το σωματείο, το οποίο κατάφερνε να κυριαρχήσει σε πολλά επίπεδα και κυρίως έξω από το γήπεδο. Το ποδόσφαιρο, όπως και η πολιτική τρόπον τινά, είναι μια συνάρτηση δυνάμεων και οι ΠΑΕ ή οι ΚΑΕ στο μπάσκετ, είναι εταιρείες, οι οποίες προσπαθούν να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους.
Κάπως έτσι, όμως, τρεις ΠΑΕ, ο ΠΑΟ, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ εδώ και αρκετά χρόνια προσπαθούν να ανατρέψουν τον συσχετισμό δυνάμεων στο ελληνικό ποδόσφαιρο με αρκετούς τρόπους. Αρχικά, παρασκηνιακά και χωρίς να μπορούν στο γήπεδο να κοντράρουν τον Ολυμπιακό. Στη συνέχεια, κατάλαβαν ότι αν δεν ενισχυθούν αγωνιστικά, δεν υπάρχει περίπτωση να προκύψει το ευκταίο αποτέλεσμα. Και, πιο μετά, κατάλαβαν ότι τα συμφέροντα των τριών δεν ταυτίζονται. Γιατί; Για έναν πολύ απλό λόγο: σε έναν τελικό, το αποτέλεσμα είναι «ο θάνατός μου, η ζωή σου». Ένας κερδίζει, ένας χάνει. Και οι τρεις, είχαν πολύ καιρό να κερδίσουν.
Κάπως έτσι, το Σάββατο, βρέθηκαν στον Βόλο δύο ομάδες που είχαν καιρό να κερδίσουν και που, in verbis, προσπαθούν να ανατρέψουν τα κακώς κείμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το αποτέλεσμα είναι αναμενόμενο. Ένας κέρδισε, με τρόπο χειρουργικό και ένας έχασε. Και, αυτός που έχασε, θύμωσε. Το αν αυτό θα έχει άλλες προεκτάσεις σε ό,τι αφορά τη συμμαχία τους στο μέλλον, είναι άλλη συζήτηση.
Όπως προείπαμε, το αποτέλεσμα εντός γηπέδου είναι πάντα ένα πολυπαραγοντικό. Ο Ιβάν Σαββίδης είναι ένας άνθρωπος που, τα τελευταία χρόνια, έχει βάλει στόχο να κυριαρχήσει στο εσωτερικό της χώρας. Στην αρχή, όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα, το έκανε με λάθος τρόπο. Έχασε απίστευτα χρήματα (του τα έφαγαν, είναι η άλλη ανάγνωση), έκανε πολλές λάθος επιλογές και άφηνε τον παρορμητισμό του να κυριαρχεί έναντι της λογικής. Έτσι όμως δεν κάνουμε δουλειά. Το τελευταίο διάστημα, τα πράγματα έχουν στρώσει.
Ο Σαββίδης επένδυσε και στο ποδοσφαιρικό υλικό του ΠΑΟΚ, ενώ βοηθά και τα υπόλοιπα τμήματα του συλλόγου, η ΣΕΚΑΠ και το Μακεδονία Παλάς είναι σε ανοδική τροχιά υπό τη διοίκησή του, επεκτάθηκε με την εξαγορά της «Σουρωτή» και έχει βάλει πλέον στόχο τα media. Η είσοδός του στον Πήγασο του κ. Μπόμπολα είναι θέμα ημερών και αποσκοπεί στο να κάνει το μεγάλο deal με έναν παίκτη που δεν τον βλέπει με καλό μάτι, την οικογένεια Βαρδινογιάννη, ώστε να επανενεργοποιήσει το Mega. Παρασκηνιακά και επιχειρηματικά, ο Σαββίδης κινείται μεθοδικά, ώστε να διορθώσει τις παλιές του αστοχίες.
Αυτό βγήκε στο χορτάρι του ακατάλληλου Πανθεσσαλικού. Ένας ΠΑΟΚ κυρίαρχος «κατάπιε» την άτολμη ΑΕΚ. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ο βοηθός που δεν είδε ένα καταφανές offside ήταν «στημένος» από τον ΠΑΟΚ, γιατί πολύ απλά δεν έχουμε καμία απόδειξη. Το γεγονός, όμως, ότι ο ΠΑΟΚ μπήκε στο γήπεδο με τσαμπουκά, δεν έχει μόνο αγωνιστικά αίτια. Και, κάπως έτσι γίνεται η εξυγίανση αλά γκρέκα. Ποτέ δεν αφορά μόνο την εμφάνιση στον αγωνιστικό χώρο, άσχετα, αν χωρίς αυτή δεν μπορείς να πας μακριά.
Η τράπουλα και στο ποδόσφαιρο ξαναμοιράζεται και διαμορφώνεται ένας νέος συσχετισμός δύναμης. Η συνέχεια, επί της οθόνης.
Υ.Γ. 1 Οποιαδήποτε συζήτηση για τη διοργάνωση του τελικού περιττεύει. Ακατάλληλο γήπεδο, η αστυνομία δεν μπορούσε να εγγυηθεί την επάρκεια του επιχειρησιακού πλάνου, μη αριθμημένα καθίσματα που…απέκτησαν αριθμούς μια μέρα πριν το ματς και διάθεση εισιτηρίων σχεδόν κατά βάση στους γνωστούς ούγκανους.
Από την άλλη, μόνο εύκολο δεν ήταν να μην αρχίσει το παιχνίδι. Φαντάζεστε να ακυρωνόταν και στη συνέχεια οι «στρατοί» να έσπαγαν όλο τον Βόλο; Όταν, λοιπόν, πριν και μετά από ένα ματς που θα έπρεπε να είναι γιορτή για το ποδόσφαιρο συζητάμε πάλι και πάλι για επεισόδια, τότε φταίνε δύο τινά: αφενός η διοργανώτρια αρχή που δεν μπορεί να εγγυηθεί απολύτως καμία ομαλότητα, αφετέρου για το στραβό μας το κεφάλι δεν μας φταίει κανείς άλλος.
Υ.Γ.2 Ο Γιώργος Βασιλειάδης ήθελε, δύο μέρες πριν, να μην γίνει ο τελικός, όπως έγινε. Και θα είχε δίκιο. Γιατί όμως έγινε; Το γνωρίζει καλά και ο υπουργός και αυτός με τον οποίο μίλησε τα ξημερώματα της Παρασκευής.
Υ.Γ.3 Εκείνος ο χαμογελαστός κύριος, θαρρώ Δρόσο τον λένε, που μοίραζε ως πρόεδρος της προσωρινής Διοικούσας της ΕΠΟ τα μετάλλια, αλήθεια, τι σχέση έχει με το ποδόσφαιρο; Εγώ συνταγματολόγο, γενικό διευθυντή του Τσοχατζόπουλου στο Άμυνας και συντάκτη του νόμου Παππά για τα κανάλια τον θυμάμαι. Κανείς άξιος δεν χάνεται όμως…
