Γράφει ο Γιάννης Κουτρουμπής
Follow @j_koutroubis
Σε έκθεση της που δημοσιεύτηκε την Δευτέρα, η Goldman Sachs προειδοποιεί την χώρα, ότι πρόκειται να οδηγηθεί σε εκλογές ή δημοψήφισμα ή το χειρότερο σενάριο σε πλήρη χρεοκοπία λόγω της μη ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων μεταξύ Κυβέρνησης και δανειστών.
Είναι πράγματι άξιο απορίας το γεγονός πως η Κυβέρνηση βρίσκεται ακόμα σε διαπραγμάτευση με τους δανειστές εδώ και πέντε μήνες με την οικονομία να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες από την μείωση της ρευστότητας των τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Στην έκθεση αυτή αναφέρει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Goldman Sachs, Huw Pill, ότι η χώρα παλεύει να αποπληρώσει το χρεός της στα 1,6 δισ. ευρώ για αυτόν τον μήνα και προειδοποιεί ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να τα έχει όλα. Οι πολίτες της χώρας καλούνται να πάρουν μια “δύσκολη απόφαση”: είτε την έξοδο από το ευρώ είτε την συνέχιση της σκληρής λιτότητας.
Ακόμη αναφέρει πως η εντολή που έλαβε η Κυβέρνηση από τον Ελληνικό λαό ήταν στην βάση της πλατφόρμας – εντός ευρώ χωρίς άλλες δημοσιονομικές προσαρμογές- κάτι που για τους εταίρους δεν ισχύει και δεν δέχονται με αυτούς τους όρους να διαπραγματευτούν για να επιτύχουν την όποια συμφωνία.
Συνεχίζει λέγοντας πως: «Με την σταδιακή έλλειψη ρευστότητας, η Ελλάδα είναι πολύ πιθανό να μην μπορεί να αποπληρώνει τις υποχρεώσεις της και υπό αυτές τις συνθήκες, θα αναγκαστεί αργά ή γρήγορα (και πιθανώς γρήγορα) σε τεχνική χρεοκοπία.»
Στο πλαίσιο αυτό, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να αλλάξει τη δική του θέση χωρίς μια νέα πολιτική εντολή, καταλήγει ο αναλυτής της Goldman Sachs, σημειώνοντας ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός έχει κατηγορήσει τους πιστωτές της για «παράλογες απαιτήσεις» σε ένα σαφές σημάδι ότι η κυβέρνησή του δεν θα υποκύψει στην πίεση από τους πιστωτές της για να μειώσει τις συντάξεις και να ανατρέψει την απόφασή της για αύξηση του κατώτατου μισθού.[1]
Ποιο είναι όμως το συμπέρασμα όλων αυτών των θεωριών που αναφέρονται στην έκθεση του Διεθνούς Τραπεζικού Οργανισμού. Στην ουσία η έκθεση αυτή αναφέρει όλες τις παραμέτρους που βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και όλα τα σενάρια που ισχύουν σε κάθε περίπτωση. Παρόλα αυτά ως γενική παραδοχή φαίνεται πως οι δανειστές δεν θεωρούν αρκετά ισχυρή την εντολή του λαού για να μπορέσουν να διαπραγματευτούν.
Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά και τα υπόλοιπα κράτη που συγκροτούν την Οικονομική Κοινότητα έχουν δημοκρατικές κυβερνήσεις με τις δικές της εντολές η κάθε μία οπότε η δικαιολογία αυτή με την φρέσκια εντολή που έχει η Κυβέρνηση φαίνεται να μην έχει ισχύ. Από εκεί και πέρα αν οδηγηθεί η χώρα ξανά σε εκλογές για να ανανεώσει την εντολή η Κυβέρνηση πέρα από τις προφανείς συνέπειες στην οικονομία της χώρας θα βρεθεί πάλι στο ίδιο δίλημμα.
Αν ο Πρωθυπουργός επιλέξει τον δρόμο του δημοψηφίσματος θα χάσει πολύτιμο χρόνο, αλλά με αυτόν τον τρόπο θα γνωρίζει και την βούληση του λαού, ο οποίος σε περίπτωση που επιτευχθεί συμφωνία θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα μέτρα που θα πρέπει να πάρει το κράτος για να είναι σύμφωνο με τους όρους της συμφωνίας.
Συνοψίζοντας, η έκθεση αυτή παρουσιάζει διάφορα ζητήματα που τίθενται επί τάπητος ακριβώς λόγω της μη επίτευξης συμφωνίας μεταξύ ημών και των θεσμών. Σίγουρα όμως προτού η κυβέρνηση κάνει την οποιαδήποτε κίνηση θα πρέπει να έχει προβλέψει τις μακροπρόθεσμες και βραχυπρόθεσμες συνέπειες προκειμένου να μην λάβει κάποια απόφαση που θα προκαλέσει ζημία στο ήδη ταλαιπωρημένο ελληνικό κράτος.
[1] Αναφορά από άρθρο του Έθνους
