Γράφει ο Γιώργος Ιεροδιάκονος
Ολοκληρώνεται τελικά την προσεχή Τρίτη, 9 Σεπτεμβρίου, η διαδικασία ψήφισης του αποκαλούμενου «αντιρατσιστικού» νομοσχεδίου με την ονομαστική ψηφοφορία επί των τριών βασικών άρθρων. Μ’ αυτό τον τρόπο εντείνεται ακόμα περισσότερο και η ενορχηστρωμένη επίθεση κατά του ελληνικού λαού, στον οποίο ο πονηρός νομοθέτης απαγορεύει, επί ποινή φυλάκισης, ακόμα και το δικαίωμα του λόγου.
Κανέναν άλλο λόγο δεν έχει αυτό το εκτρωματικό νομοθέτημα, παρά ακριβώς για να ποινικοποιήσει την οποιαδήποτε αντίδραση και αντίσταση, διώκοντας εισαγγελικά όποιον αντιστέκεται. Όποιος μιλά εναντίον των Γερμανών, της Μέρκελ, του Σόιμπλε, ή του Φούχτελ, θα θεωρείται ένοχος μόχλευσης ρατσιστικών παθών και θα τελεί υπό διωγμό. Το ίδιο και στην περίπτωση που κάποιος καταγγείλει τον βρόμικο ρόλο του σιωνιστικού τραπεζικού κεφαλαίου, ή την μισαλλοδοξία του Ισλάμ.
Και, αν μη τι άλλο, είναι τουλάχιστον υποκριτική η αναφορά στα εγκλήματα του ναζισμού, όταν επισήμως η χώρας μας, δια του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού εξωτερικών, αναγνωρίζει την πραξικοπηματική, ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας και δίνει κάλυψη σε ναζιστικές οργανώσεις που τρομοκρατούν τον ουκρανικό λαό και τους μειονοτικούς πληθυσμούς της χώρας, μεταξύ των οποίων και οι Έλληνες ομογενείς.
Ο αντιρατσιστικός νόμος αποτελεί βαθειά μαχαιριά στο σώμα της δημοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης κι ακόμα χειρότερα, επιστρέφει τη χώρα μας στους μαύρους αιώνες του μεσαίωνα με το κυνήγι των μαγισσών.
Ας δούμε λοιπόν, άρθρο-άρθρο, τις προφανείς παγίδες που κρύβει το νομοθετικό έκτρωμα:
Άρθρο 1
Σκοπός
1. Σκοπός του νόμου είναι η καταπολέμηση ιδιαίτερα σοβαρών εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας, που μπορούν να διασαλεύσουν άμεσα την κοινωνική ειρήνη, και οι οποίες αντίκεινται ευθέως στις αρχές του σεβασμού και της προστασίας της αξίας του ανθρώπου, καθώς και του κράτους δικαίου, όπως αυτές επιβάλλονται από το Σύνταγμα.
2. Για την εκπλήρωση του ανωτέρω σκοπού, λαμβάνεται κάθε αναγκαίο και ανάλογο μέτρο, σύμφωνα με την Απόφαση. Πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της ΕΕ της 28ης Νοεμβρίου 2008 (L 328/55), και με σεβασμό στα θεμελιώδη δικαιώματα που αναγνωρίζονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά δικαιώματα και το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι τουλάχιστον ειρωνικό να κατατίθεται νομοσχέδιο με αναφορά στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα από μια κυβέρνηση που καταπατά ασύστολα κάθε ανθρώπινο δικαίωμα στη χώρα μας. Εξ ίσου ειρωνική είναι και η αναφορά σε διεθνείς συμβάσεις και οργανισμούς, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά δικαιώματα και ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν ειδικά τα αρμόδια όργανα της ΕΕ και του ΟΗΕ καταγγέλλουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τόσο την ελληνική κυβέρνηση, όσο και την τρόικα για κατάφορη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα (Έκθεση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, δημοσιευθείσα την 07/03/2014 στο site του ΟΗΕ και αντίστοιχο ψήφισμα T7-0240/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 13/03/2014 με τίτλο «Πτυχές συνδεόμενες με την απασχόληση και την κοινωνική διάσταση του ρόλου και των δραστηριοτήτων της Τρόικας»).
Και κάτι τελευταίο. Η προσχηματική αναφορά του άρθρου στα ανθρώπινα δικαιώματα, φαίνεται ότι περιορίζει την υποτιθέμενη προστασία τους σε υπηκόους άλλων εθνοτικών καταγωγών, όπως θα δούμε στα επόμενα άρθρα. Μάλλον, κατά τον νομοθέτη, άνθρωπος λογίζεται ο οποιοσδήποτε άλλος εκτός από τον Έλληνα.
Άρθρο 2
Δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους
1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, παροτρύνει, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος, κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον γενετήσιο προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000 – 20.000) ευρώ.
2. Με τις ίδιες ποινές τιμωρείται όποιος με πρόθεση, και με τα μέσα και τους τρόπους που αναφέρονται στην παράγραφο 1, παροτρύνει, προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη φθοράς ή βλάβης πραγμάτων, που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα.
3. Αν η πράξη των προηγούμενων παραγράφων είχε ως αποτέλεσμα την τέλεση του εγκλήματος, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή δεκαπέντε έως τριάντα χιλιάδων (15.000 – 30.000) ευρώ, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη.
4. Όποιος συνιστά ή συμμετέχει σε οργάνωση ή ένωση προσώπων οποιασδήποτε μορφής που επιδιώκει συστηματικά την τέλεση των πράξεων των παραγράφων 1 και 2 τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο (2) έτη, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη.
5. Η τέλεση πράξης των προηγούμενων παραγράφων από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτούς καθηκόντων συνιστά επιβαρυντική περίσταση.
6. Σε περίπτωση που ο υπαίτιος τέλεσης πράξης προβλεπόμενης από τις προηγούμενες παραγράφους καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός έτους, επιβάλλεται και αποστέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων για ένα ως πέντε έτη.
Με βάση ποια αντικειμενικά τεκμήρια θα κρίνεται η πρόθεση κάποιου ότι παροτρύνει, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος, κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, ή την εθνική καταγωγή; Πολύ περισσότερο, όταν διαπιστωμένα δρουν διεθνώς αλλά και στη χώρα μας οργανώσεις (αλλά και προξενεία) που έλκουν τις αντιλήψεις και τις δράσεις τους με βάση την θρησκεία και την φυλετική καταγωγή. Για παράδειγμα, ποιος θα αποφαίνεται εναντίον κάποιου ότι παροτρύνει ή προκαλεί θρησκευτικό μίσος επειδή καταγγέλλει τους Τζιχαντιστές του ISIS στο Ιράκ και την Συρία, αλλά και στην Ελλάδα, που τους είδαμε και σε ανοικτές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας; Όταν τα ίδια τα τζιναντιστικά Χαλιφάτα και οργανώσεις προτάσσουν θρησκευτικές επιταγές για να δικαιολογήσουν τις απερίγραπτα σαδιστικές βιαιοπραγίες εναντίον αλλοθρήσκων (τελετές αποκεφαλισμών, μαζικές εκτελέσεις, βιασμοί κλπ). Επίσης, με ποια κριτήρια θα καταλογίζεται σε κάποιον αντιεβραϊσμος ή «αντισημιτισμός», επειδή καταγγέλλει το άκρως ρατσιστικό κρατικό μόρφωμα του Ισραήλ ότι προβαίνει μεθοδικά σε φυλετικές εκκαθαρίσεις στη Γάζα και στη δυτική όχθη της Παλαιστίνης; Ποιος νομοθέτης θα μου απαγορεύσει εμένα, για παράδειγμα, να αναδεικνύω την αντιπαιδαγωγική ιδεολογία του ιουδαϊσμού ως μια ακατάπαυστη μηχανή παραγωγής μισάνθρωπων;
Και δεν είναι μόνο αυτό. Φανταστείτε αύριο ένα πολύ πιθανό σενάριο: αποκαλύπτεται ότι μια ομάδα Κινέζων ή Αφγανών μεταναστών έχουν πάρει παγανιά τις γειτονιές μιας συνοικίας ή ενός χωριού και ξεκληρίζουν ότι γατί ή σκυλί κυκλοφορεί για το «νόστιμο» κρέας τους (αυτό το φαινόμενο έχει καταστεί μάστιγα τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας). Φανταστείτε τώρα, μετά την αποκάλυψη της αποτρόπαιης δράσης τους, ένα ολόκληρο χωριό ή πλήθος αγανακτισμένων ανθρώπων να περιλαμβάνουν δεόντως τους ειδεχθείς δράστες. Ποιος νομοθέτης και ποιο γράμμα του νόμου θα καταδικάσει ένα ολόκληρο χωριό ως ρατσιστές; Και το χειρότερο, ειδικά αυτός ο νόμος αποτρέπει, έως απαγορεύει, την δημοσιοποίηση ανάλογων δράσεων. Ποιος δημοσιογράφος, ποιος διαδικτυακός τόπος ή facebook, ποιος απλός πολίτης θα τολμήσει να αναδείξει τέτοια θέματα;
Ειδικά όμως το 2ο εδάφιο είναι, θα έλεγα, φωτογραφικό. Τί πάει να πει «…προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη φθοράς ή βλάβης πραγμάτων, που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα»; Σαφέστατα ο νομοθέτης αναφέρεται στους λαθρομετανάστες εκείνους που πουλάνε στους δρόμους την λαθραία και αδιευκρίνιστου ποιότητας πραμάτεια τους. Και σαφέστατα πασχίζει να υποθάλψει το παράνομο λιανεμπόριο εις βάρος των Ελλήνων βιοπαλαιστών. Αυτό που ουσιαστικά επιδιώκει ο νομοθέτης είναι η απαγόρευση ενός καταστηματάρχη που δραστηριοποιείται στην εμπορία τσαντών, για παράδειγμα, να αντιδράσει εναντίον κάποιου που απλώνει τις λαθραίες τσάντες του έξω από το μαγαζί του. Ο νόμος τον καταδικάζει σε φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων ευρώ. Δηλαδή, τον καταστρέφει!!!
Το 4ο εδάφιο δίνει την εντύπωση στους απονήρευτους ότι αναφέρεται στην ναζιστική Χρυσή Αυγή. Όμως το εδάφιο αυτό περιλαμβάνει τους πάντες! Ακόμα και τα επαγγελματικά σωματεία και τις ενώσεις πολιτών που αμύνονται κατά της μάστιγας του λαθρολιανεμπορίου. Αντιλαμβάνεστε το μέγεθος της ολομέτωπης επίθεσης που δέχεται το υγειές εμπόριο στη χώρα μας από τους ίδιους τους νομοθέτες; Ποιο σωματείο, ποια συντεχνία, ποια οργάνωση, θα τολμήσει αύριο να αναδείξει το μέγα πρόβλημα του λαθρολιανεμπορίου; Και δεν μιλάμε μόνο για τις διοικήσεις όλων αυτών των οργανώσεων. Με την απειλή της διετούς φυλάκισης απειλούνται και τα απλά μέλη. Όποιος συνιστά ή συμμετέχει σε οργάνωση ή ένωση προσώπων οποιασδήποτε μορφής, λέει ο νομοθέτης.
Για να έρθει μετά και το τελευταίο εδάφιο του άρθρου, να δώσει και την χαριστική βολή. Αποστέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων σε όλους τους παραβάτες!!! Δηλαδή, με άλλα λόγια, δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι στην «δημοκρατία» μας, θα έχουν μόνο εκείνοι που αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τον αφανισμό τους.
Άρθρο 3
Δημόσιος εγκωμιασμός, άρνηση ή εκμηδένιση εγκλημάτων
1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, εγκωμιάζει, αρνείται κακόβουλα ή εκμηδενίζει τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου, όπως αυτά ορίζονται στα άρθρα 6, 7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου που κυρώθηκε με το ν. 3003/2002 (Α’ 75) ή των εγκλημάτων που ορίζονται στο άρθρο 6 του Καταστατικού του Διεθνούς Στρατοδικείου που προσαρτάται στη Συμφωνία του Λονδίνου της 8ης Αυγούστου 1945, καθώς και των εγκλημάτων του ναζισμού, και η πράξη αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον γενετήσιο προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου, κατά τρόπο που μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά μιας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000 – 20.000) ευρώ.
2. Για την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου απαιτείται τα εγκλήματα αυτά να έχουν αναγνωρισθεί με αμετάκλητη απόφαση ελληνικού ή διεθνούς δικαστηρίου.
3. Η τέλεση πράξης της προηγούμενης παραγράφου από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτούς καθηκόντων συνιστά επιβαρυντική περίσταση.
4. Σε περίπτωση που ο υπαίτιος τέλεσης πράξης προβλεπόμενης από τις προηγούμενες παραγράφους καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός έτους, επιβάλλεται και αποστέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων για ένα έως πέντε έτη.
Εδώ το 3ο άρθρο, όπως γίνεται σε όλους αντιληπτό, φωτογραφίζει το «ολοκαύτωμα» των Εβραίων από τους Ναζί κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Ο νομοθέτης δεν νοιάζεται για την γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων, των ερυθροδέρμων της Αμερικανικής ηπείρου. Ούτε για τις γενοκτονίες που προκάλεσαν ιστορικά άλλοι βαρβαρικοί λαοί, όπως οι Ούννοι, οι Γότθοι, οι Βίκινγκς κλπ. Για όλες τις άλλες γενοκτονίες έχεις το δικαίωμα της άποψης και της ιστορικής διερεύνησης. Ειδικά όμως και αποκλειστικά και μόνο για το ολοκαύτωμα των Εβραίων, είσαι υποχρεωμένος, επί ποινή φυλάκισης, να αποδεχθείς αυτά που σε «διδάσκει» η ιστορία του νικητή. Δεν δικαιούσαι να αμφισβητήσεις ούτε το μέγεθος, ούτε τον αριθμό των θυμάτων. Ούτε βεβαίως να διαπιστώσεις την αγαστή συνεργασία ναζισμού-σιωνισμού, ούτε καν να υπονοήσεις ότι ένας από τους λόγους που μεθοδεύτηκε ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος, ήταν για να προωθηθεί η δημιουργία του φασιστικού κράτους του Ισραήλ. Αν πάλι υποστηρίξεις ότι βασικός χρηματοδότης του Χίτλερ ήταν ο Εβραίος μεγαλοτραπεζίτης Βάρμπουργκ και ότι πίσω από την πολεμική βιομηχανία της Γερμανίας βρίσκονταν οι σιωνιστικές πολυεθνικές εταιρίες που έδρευαν στις ΗΠΑ, τότε σε έφαγε η μαρμάγκα. Η απόλυτη λογοκρισία σε όλο της το μεγαλείο!
Άρθρο 7
Προστασία θυμάτων και ουσιωδών μαρτύρων
Υπήκοοι τρίτων χωρών που είναι θύματα ή ουσιώδεις μάρτυρες εγκληματικών πράξεων οι οποίες προβλέπονται στα άρθρα 187, 309 και 310 ΠΚ ή που τιμωρούνται σε βαθμό κακουργήματος και τελούνται σε βάρος της ζωής, της υγείας, της σωματικής ακεραιότητας και της προσωπικής ή γενετήσιας ελευθερίας, δεν απελαύνονται εφ’ όσον για τις πράξεις αυτές έχει ασκηθεί ποινική δίωξη ή έχει διαταχθεί προκαταρκτική εξέταση και μέχρι την έκδοση απόφασης από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, υπό τον όρο ότι αυτοί δεν αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια τάξη ή ασφάλεια. Η συνδρομή των ως άνω προϋποθέσεων διαπιστώνεται με διάταξη του αρμόδιου Εισαγγελέα Πρωτοδικών, η οποία επικυρώνεται εντός τριών ημερών από το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο. Η πράξη του Εισαγγελέα Πρωτοδικών κοινοποιείται στη Διεύθυνση Αλλοδαπών και Μετανάστευσης του Υπουργείου Εσωτερικών. Το αυτό ισχύει και για τους ευρισκόμενους στην Ελλάδα γονείς, συζύγους και τέκνα των θυμάτων ή ουσιωδών μαρτύρων.
Ας ξαναδιαβάσουμε το 7ο άρθρο σε απλά ελληνικά. Λέει λοιπόν ο νομοθέτης: Αν ένας λαθρομετανάστης καταγγείλει τον οποιονδήποτε ότι του έκανε κάτι ποινικά κολάσιμο (οτιδήποτε είναι αυτό), ἠ εμφανιστεί ως υποτιθέμενος μάρτυρας σε μια ποινική υπόθεση, τότε η πολιτεία του παρέχει αμέσως δικαίωμα παραμονής στη χώρα. Τόσο σ’ αυτόν τον ίδιο, όσο και στους γονείς, συζύγους και στα παιδιά του. Αντιλαμβάνεστε την μηχανή που θα στηθεί αμέσως μετά την υπερψήφιση του νόμου; Αναλογίζεστε τι θα συμβεί στις εισαγγελικές αρχές με τις χιλιάδες επί χιλιάδων καταγγελίες κατά ανυποψίαστων συμπατριωτών μας από λαθρομετανάστες που θα επιδιώκουν μ’ αυτή την μέθοδο την νομιμοποίηση τους; Βεβαίως πίσω από αυτή την μηχανή θα κρύβονται τα «γνωστά» δικηγορικά γραφεία, που αμέσως θα εξαπολυθούν σε πάρκα, πλατείες και όπου συναγελάζονται λαθρομετανάστες, για να τους προσφέρουν (όχι αφιλοκερδώς βεβαίως) τις υπηρεσίες τους.
Ας μην απατόμαστε λοιπόν. Καμία σχέση δεν έχει ο αποκαλούμενος αντιρατσιστικός νόμος με τους προσχηματικούς ισχυρισμούς του νομοθέτη. Αυτό που πραγματικά επιχειρείται στο όνομα της αντιμετώπισης του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, είναι να ανοίξει ο δρόμος για την ποινικοποίηση και της παραμικρής αντίστασης εναντίον όσων επιβουλεύονται την εθνική μας υπόσταση και την κοινωνική μας συνοχή. Εντάσσεται κι αυτό σε μια σειρά συστηματικών νομοθετικών παρεμβάσεων, που στόχο έχουν την ακόμα πιο βαθιά επιβολή της παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων, που δεν επιθυμεί την ύπαρξη συντεταγμένων κρατών και ελεύθερων λαών. Φαίνεται πως ο δρόμος για το ολοκληρωτικό ξήλωμα του εξουσιαστικού νομικού πλαισίου προς επανάκτηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης, θα είναι μακρύς και επίπονος. Και σ’ αυτό το ξήλωμα συμπεριλαμβάνεται και ο αναφερόμενος αντιρατσιστικός νόμος.
