Στο συνέδριο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης παραβρέθηκε την Παρασκευή ο αρχήγός της Χαμάς, ο οποίος στο χαιρετισμό του αποκάλεσε την Τουρκία “πηγή δύναμης για τους Μουσουλμάνους” και σύνδεσε την πορεία της Τουρκίας με την πορεία του παλαιστινιακού ζητήματος.
Προφανώς στη διεθνή σκακιέρα ο καθένας εξυπηρετεί όσο καλύτερα μπορεί τα εθνικά και πολιτικά του συμφέροντα. Η Τουρκία που προσπαθεί να παίξει ρόλο ηγέτιδας δύναμης στο μουσουλμανικό κόσμο έχει κάθε συμφέρον να υποστηρίζει τους Παλαιστίνιους, κυρίως το ότι αυτοί αποδυναμώνουν το Ισραήλ.
Η Ελλάδα όμως τί σχέση έχει με όλα αυτά; Εδώ και δεκαετίες οι πολιτικοί μας υποστηρίζουν την παλαιστινιακή πλευρά, από την εποχή που ο Ανδρέας Παπανδρέου αποφάσισε ότι εξυπηρετούσε τα σχέδια του να πάρει αυτή τη θέση. Είναι συμφέρουσα εθνικά μια τέτοια πολιτική; Μάλλον όχι, Το Ισραήλ θα μπορούσε να είναι ένας σημαντικός σύμμαχος για τη χώρα μας. Μην ξεχνάμε ότι είναι ια χώρα με αναβαθμισμένη γεωπολιτική ισχύ και με φοβερές διασυνδέσεις σε όλο τον κόσμο. Γιατί λοιπόν οι πολιτικοί μας να υπερασπίζονται τον εχθρό του Ισραήλ, από τη στιγμή που δεν κερδίζουμε κάτι επί της ουσίας και μάλιστα ζημιωνόμαστε ως χώρα;
Τώρα μάλιστα που το μουσουλμανικό στοιχείο φαίνεται να οργανώνεται και να συντονίζεται, και οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι εντάσσονται σε αυτό, η φιλοπαλαιστινιακή στάση των πολιτικών μας φαίνεται ακόμη πιο παράλογη. Χρειαζόμαστε λοιπόν μια αλλαγή πολιτικής. Χρειαζόμαστε μια πολιτική ηγεσία που με θάρρος θα στριψει το τιμόνι, θα κάνει ουσιαστικά βήματα προσέγγισης με την ισραηλινή πλευρά και θα βοηθήσει τη χώρα μας να αναβαθμίσει το ρόλο της στην περιοχη. Βασική προϋπόθεση μιας τέτοιας πολιτικής είναι βέβαια και η αλλαγή πλέυσης στο παλαιστινιακό, ως ένα δείγμα καλής θέλησης και συνεργασίας απέναντι στο Ισραήλ.
Η συνεργασία αυτή θα είχε πολλαπλά οφέλη για την Ελλάδα. Ένα από τα βασικά θα ήταν ότι θα δημιουργούσε ένα τόξο συνεργασίας και μια άμυνα ζώνης απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.
Το ζήτημα είναι ποιός πολιτικός θα μπορούσε να φέρει σε πέρας αυτή την αναγκαία εθνικά αλλαγή στάσης. Όποιος και να το κάνει, και ας το κάνει κάποιος επιτέλους, σίγουρα θα δει το όνομα του να γράφεται με χρυσά γράμματα στην ιστορία μας.
