«3 Μαρτίου 1882, Αθήνα
Είμαι υπερβολικά περήφανος. Σήμερα ορκίστηκα πρωθυπουργός της Ελλάδας. Έχω σκεφτεί πολλές ιδέες. Αποφάσισα να ξεκινήσω τη δημιουργία του σιδηροδρομικού δικτύου. Επίσης θα δώσω και ιδιαίτερη σημασία στην παιδεία και το στρατό.
Τρικούπης
Αθήνα, 29 Μαρτίου 1889
Σήμερα έκανα μια σημαντική ομιλία στη Βουλή των Ελλήνων. Πιστεύω πως πρέπει να χτιστεί μια γέφυρα που να συνδέει το Ρίο με το Αντίρριο. Έτσι θα διευκολυνθεί το πέρασμα μεταξύ δυτικής Στερεάς Ελλάδος και Πελοποννήσου, το οποίο είναι δύσκολο μέσω θάλασσας.
Χ.Τ.
Πριν λίγο καιρό ένας θαυμαστής μου έστειλε στο σπίτι μου έναν παπαγάλο. Έχει μάθει να λέει “ζήτω ο Τρικούπης” και έχει γίνει πλέον το αγαπημένο κατοικίδιο της αδελφής μου που μένει εκεί. Όταν όμως καλεί πολιτικούς φίλους μου, ο παπαγάλος φωνάζει “μασκαρά” και δημιουργεί αμηχανία στη Σοφία.
Χ. Τρικούπης».
Στιγμές της ελληνικής πολιτικής ιστορίας, σκέψεις του πρωθυπουργού της Ελλάδας στα τέλη του 19ου αιώνα αλλά και περιστατικά από τη ζωή και την καθημερινότητα του Χαρίλαου Τρικούπη αποτύπωσαν στο χαρτί ο Αριστείδης Α., η Έλλη Β., ο Νικόλας C., η Σέλια L., η Σοφία Β. και η Σοφία U., μαθητές και μαθήτριες, ηλικίας από 12 ως 17 ετών, που φοιτούν στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας και Τέχνης, ένα ελληνικό σχολείο στην περιοχή της Γενεύης, εκεί όπου σε μια ακτίνα 40 χιλιομέτρων υπάρχουν περισσότεροι από 7.000 Έλληνες και Ελληνίδες, πρώτης, δεύτερης τρίτης ή και τέταρτης γενιάς.
Κατά τη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε, τα ελληνόπουλα της Γενεύης μάθαιναν μέσα από άρθρα, οπτικοακουστικό υλικό, κείμενα, βιβλία και άλλες πηγές, σημαντικά γεγονότα της εποχής με πρωταγωνιστή τον Τρικούπη, στο πλαίσιο της διδασκαλίας της ελληνικής ιστορίας από την ανεξαρτησία μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα. Στο τέλος κάθε παρουσίασης, ο δάσκαλός τους, Δημήτρης Λιανός, τους έθετε το ίδιο ερώτημα: «Αν βρισκόσασταν στη θέση του Τρικούπη, τι πιστεύετε ότι θα έγραφε;». Έτσι κατάφεραν να γράψουν το ημερολόγιο του Έλληνα πρωθυπουργού της εποχής, όχι με βάση τα δικά του λόγια, αλλά με βάση όσα πίστευαν ότι θα έγραφε εκείνος.
«Προσπαθήσαμε να μάθουμε την ιστορία γράφοντάς την, όπως θα την έγραφε ο Χαρίλαος Τρικούπης μέσα από το προσωπικό του ημερολόγιο, όπως θα ζούσε ο ίδιος την καθημερινότητά του, σύμφωνα με τις οικονομικές πολιτικές εξελίξεις, τους πολέμους» εξηγεί ο κ. Λιανός. Τονίζει μάλιστα ότι ήταν μια ευκαιρία να εξοικειωθούν οι μαθητές όχι μόνο με το ιστορικό περιβάλλον της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου αλλά και με το φυσικό περιβάλλον της Αθήνας. «Μέσα από τα γεγονότα που παρουσιάζονταν στην τάξη, τα παιδιά έμαθαν την αρχιτεκτονική της Αθήνας και αντιπροσωπευτικά της νεοκλασικά δείγματα όπως η Εθνική Βιβλιοθήκη, το Ζάππειο και η Ακαδημία. Υπήρξαν, άλλωστε, αφορμές για να πληροφορηθούν το πώς ξεκίνησαν τότε οι πρώτες ανασκαφές από τις οποίες βρέθηκαν η αρχαία Ολυμπία, οι Μυκήνες και η Τροία. Μέσα από όλα αυτά ζήσαμε και όλη την ιστορία, όλα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα» προσθέτει.
Χαρακτηρίζει ιδιαίτερο τον τρόπο γραφής των παιδιών και μοναδική την αντίληψή τους για την ιστορία κάθε εποχής και φέρνει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τα λόγια που χρησιμοποίησε η 13χρονη Έλλη για να περιγράψει την αίσθηση που προκάλεσε τόσο στην κοινή γνώμη και στον ίδιο τον Τρικούπη ο πίνακας του Νικόλαου Γύζη “Το κρυφό σχολειό”.
Στο ελληνικό σχολείο της Γενεύης, που δημιουργήθηκε το 2012 και αποτελεί έναν μη κερδοσκοπικό σύλλογο γονέων, τα ελληνόπουλα διδάσκονται θέματα που αφορούν την ελληνική γλώσσα, την τέχνη, το θέατρο και γενικά όλες τις μορφές του ελληνικού πολιτισμού.
