Γράφει ο Γιάννης Κουτρουμπής
Ένα από τα πολλά προβλήματα της χώρας μας είναι η μεγάλη έλλειψη φύλαξης των ακαδημαϊκών της ιδρυμάτων. Στην ουσία πολλές φορές το Πανεπιστήμιο αφήνεται απροστάτευτο σε διάφορους αναρχικούς, οι οποίοι το καταλαμβάνουν προκειμένου με αυτόν τον τρόπο να πραγματοποιήσουν διάφορα αιτήματα τους.
Ένα από τα πολλά γεγονότα που απειλούν την ασφάλεια του Πανεπιστημίου είναι η κατάληψη που έγινε πρόσφατα στο Πολυτεχνείο όπου προκλήθηκαν αρκετές φθορές στα αγάλματα, αλλά και στο κτήριο και η αστυνομία λόγω της εντολής που είχε λάβει στεκόταν έξω από την πύλη, ενώ η διοίκηση του Πανεπιστημίου είχε κάνει τις προβλεπόμενες από το νόμο κινήσεις.
Οι κινήσεις που προβλέπονται από το νόμο σχετικά με το Πανεπιστημιακό άσυλο είναι ότι η αστυνομία για να επέμβει σε περίπτωση κατάληψης των κτηρίων θα πρέπει να συντρέχει λόγος φθοράς του και αυτό είναι δυνατό μόνο με αίτημα του Πρύτανη στον Εισαγγελέα και εφόσον ο τελευταίος κρίνει πως υπάρχει πρόβλημα τότε μπορεί να παρέμβει η αστυνομία προκειμένου να επαναφέρει την τάξη.
Η πιο πρόσφατη κατάληψη είναι αυτή της Πρυτανείας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών από αναρχικούς προκειμένου να αιτηθούν στην κυβέρνηση την απελευθέρωση των τρομοκρατών και την κατάργηση των φυλακών Τύπου Γ. (υψίστης ασφαλείας) Η ερώτηση που γεννάται εδώ είναι ποια είναι η σχέση του ακαδημαϊκού ιδρύματος με το συγκεκριμένο αίτημα. Και για ποιο λόγο θα πρέπει κάθε φορά που κάποιος θέλει να εκφράσει ένα αίτημα ακόμα και αν αυτό είναι άσχετο με το Πανεπιστήμιο, να προβαίνει σε κατάληψη του.
Μάλιστα ένα άλλο φαινόμενο που παρατηρήθηκε σε αυτήν την κατάληψη είναι ότι ενώ υπήρχε εισαγγελική εντολή για επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων στον χώρο αυτή τηρήθηκε την σημερινή ημέρα (Τρίτη), και πραγματικά φανερώνει μία καθυστέρηση από πλευράς της πολιτικής ηγεσίας για επέμβαση καθώς οι ακαδημαϊκές αρχές είχαν ειδοποιήσει, τόσο το Υπουργείο, όσο και την εισαγγελία για την κατάληψη και μάλιστα η τελευταία είχε εκδώσει και εντολή αστυνομικής επέμβασης.
Γενικά, το Πανεπιστημιακό άσυλο στην χώρα μας εγκαθιδρύθηκε προκειμένου να εκφράζονται ελεύθερα στον χώρο του Πανεπιστημίου οι ιδέες των φοιτητών του. Παρόλα αυτά όμως το άσυλο αυτό πλέον έχει εκτροχιαστεί καθώς γίνεται εκμετάλλευση της προστασίας που προσφέρει το άσυλο σε διάφορους παράγοντες εκτός του Πανεπιστημίου για να το καταλαμβάνουν με αιτήματα ασχέτου περιεχομένου παρακωλύοντας την εκπαιδευτική και ακαδημαϊκή διαδικασία.
Εν κατακλείδι, θα πρέπει επιτέλους να βρεθεί η λύση έτσι ώστε το Πανεπιστήμιο να είναι ασφαλές και να βρεθεί μία χρυσή τομή μεταξύ ασφάλειας και Πανεπιστημιακού ασύλου, αν και άποψη μου είναι πως το άσυλο έχει δημιουργηθεί και ενεργοποιηθεί για την ελεύθερη έκφραση των ιδεών, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πρέπει να γίνονται σεβαστοί οι νόμοι του κράτους, λόγω της ύπαρξης του. Για αυτό το λόγο για άλλη μια φορά επαναλαμβάνεται το αίτημα για ένα ασφαλές Πανεπιστήμιο με ελευθερία λόγου και έκφρασης.
