Γράφει ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης
Δεν πρόλαβα να τελειώσω το 2ο μέρος του άρθρου για το τι πραγματικά συνέβη στην διάρκεια της Κατοχής, για την αντίσταση, τον Τσολάκογου και τους δωσιλόγους, και ανακάλυψα στο facebook, σε «τοίχο» φίλου μου, ένα εξαιρετικό κείμενο για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Όπως κι εγώ, έτσι και ο φίλος αυτός δεν είναι στρατιωτικός. Όμως, διαθέτει την κοινή λογική και την ικανότητα να διαβάζει –και να αντιλαμβάνεται- την ιστορία πέραν της επιδερμικής αφηγήσεως των σχολικών βιβλίων και μακριά από τις αστειότητες που σωρηδόν κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Ακόμη μακρύτερα από κάθε είδους και αποχρώσεως κομματική προπαγάνδα.
Στο κείμενο που ακολουθεί, με γλαφυρότητα και σαφήνεια εξηγεί τι όντως συνέβη στο αλβανικό μέτωπο. Ίσως λίγο να εξιδανικεύει τις καταστάσεις, ίσως να υπερβάλει. Σαφώς και υπήρχαν μεγάλα προβλήματα, όπως π.χ. το δριμύ ψύχος και το ανύπαρκτο συγκοινωνιακό δίκτυο. Όμως, ακριβώς αυτό επισημαίνει ο αγαπητός φίλος: μέσα στις δυσμενέστατες συνθήκες δεν καταρρεύσαμε, αλλά πολεμήσαμε χωρίς υποχωρήσεις επί 6 σχεδόν μήνες. Η ρεαλιστική ερμηνεία και οι λεπτομέρειες του πως ακριβώς το πετύχαμε έχουν τεράστια σημασία γιατί συμβάλουν στην αποκάλυψη της αλήθειας πέραν συναισθηματισμών και, εν τέλει, συμβάλουν στην εθνική μας αυτογνωσία.
Οι μικρές αλήθειες πίσω από τη μεγάλη νίκη!
Μετά το 1974, σύμπασα η αριστερά, μαζί με διάφορους υπερευαίσθητους, προσπάθησε να περάσει τη εντύπωση ότι η χώρα πήγε απροετοίμαστη στο Αλβανικό έπος, ότι ο έρανος υπέρ της Αεροπορίας ήταν μια απάτη και ότι το καθεστώς Μεταξά ήταν διεφθαρμένο και το μόνο που έκανε ήταν να στέλνει τα στελέχη του Κ.Κ.Ε. στις εξορίες.
Οι περισσότεροι κατάπιαμε αυτά τα ψέματα αμάσητα!
Ευτυχώς, όμως, τα τελευταία χρόνια Ιταλοί ιστορικοί γράφουν την ιστορία του πολέμου του 1949-41 και μαθαίνουμε και εμείς την αλήθεια.
Κατ’ αρχήν, η Ελλάδα διεξήγαγε πόλεμο μέσα στο χειμώνα και μάλιστα σε ορεινούς όγκους, σε υψόμετρα από 1.000 μέτρα και πάνω. Ο χειμώνας του 1940-41, ήταν ο δεύτερος ψυχρότερος του 20ού αιώνα μετά το 1944-45. Κανένας στρατός δεν κάνει πόλεμο το χειμώνα. Ακόμη και η ανίκητη Βέρμαχτ, τους 3 χειμώνες που πέρασε στη Ρωσία δε διεξήγαγε σημαντικές επιθετικές επιχειρήσεις.
Δεύτερον, οι πόλεμοι κερδίζονται από την επιμελητεία. Οι Έλληνες στρατιώτες είχαν παλτά, μπότες, κασκόλ, σκούφους, κάλτσες, φαγητό, νερό, ορεινά χειρουργεία, πυρομαχικά, πυροβολικό, σχεδόν τα πάντα. Οι γυναίκες με τα κασόνια με εφόδια στην πλάτη δεν ήταν ο κανόνας, αλλά έδρασαν σε σημεία του μετώπου που δεν υπήρχαν δρόμοι και αρκετά μουλάρια.
Οι δύσμοιροι Ιταλοί εστάλησαν στην Αλβανία με θερινές στολές και χωρίς επαρκές φαγητό και πυρομαχικά, επειδή ο παρανοϊκός ηγέτης τους πίστευε ότι θα πάνε για φθινοπωρινή βόλτα ως την Αθήνα. Γι’ αυτό και κατέρρευσαν, ούτε δειλοί ήταν ούτε ανίκανοι, πεινούσαν και κρύωναν. Το Δεκέμβριο Ιταλικοί λόχοι παραδίδονταν για ένα κομμάτι ψωμί σε Έλληνες Δεκανείς.
Η Ελλάδα κέρδισε τον πόλεμο της Αλβανίας γιατί ήταν προετοιμασμένη, ο στρατός ήταν καλύτερα εξοπλισμένος, οι αξιωματικοί του ήταν πατριώτες και επαγγελματίες και οι στρατιώτες ήταν πειθαρχημένοι και ενθουσιώδεις, γιατί υπερασπίζονταν τα πάτρια εδάφη. Ούτε γιατί το DNA μας είναι ανώτερο των Ιταλών, ούτε γιατί οδηγούσε η Παναγία τις οβίδες του πυροβολικού.
Ο αντίπαλος μας, ήταν απροετοίμαστος, πεινασμένος και χωρίς επαρκή εφοδιασμό.
Δεν χρειάζεσαι ανώτερο DNA για να κερδίζεις στην ζωή. Χρειάζεσαι σοβαρότητα, επαγγελματισμό και καλή προετοιμασία. Όπως η ηρωική VIII Μεραρχία, σαν σήμερα, πριν από 76 χρόνια.
