Βάσει μίας νέας μελέτης της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που μελετά τους τριμηνιαίους μη χρηματοοικονομικούς λογαριασμούς της Γενικής Κυβέρνησης, το χρέος παρουσίασε αύξηση κατά 10 δις ευρώ το γ’ τρίμηνο του 2016, καθώς το αντίστοιχο τρίμηνο του 2015 το χρέος είχε διαμορφωθεί στα 303,193 δις ευρώ.
Γράφει ο Γιάννης Κουτρουμπής
Follow @j_koutroubis
Πιο αναλυτικά, στα 311,16 δισ. ευρώ διαμορφώθηκε το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης το γ’ τρίμηνο του 2016, από τα 315,292 δισ. ευρώ που ήταν το αμέσως προηγούμενο τρίμηνο, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για τους τριμηνιαίους μη χρηματοοικονομικούς λογαριασμούς της Γενικής Κυβέρνησης. Σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2015, το χρέος της γενικής κυβέρνησης εμφανίζεται αυξημένο κατά 7,967 δισ. ευρώ (από 303,193 δισ. ευρώ).
Παράλληλα, αυξημένα ήταν το γ’ τρίμηνο του 2016 τα έσοδα της Γενικής Κυβέρνησης που ανήλθαν στα 23,780 δισ. ευρώ από τα 20,598 δισ. ευρώ το β’ τρίμηνο και τα 19,970 δισ. ευρώ το γ’ τρίμηνο του 2015. Η αύξηση αυτή οφείλεται κυρίως στην άνοδο των εσόδων από φόρους στην παραγωγή και στις εισαγωγές (διαμορφώθηκαν στα 8,038 δισ. ευρώ από 6,963 το β’ τρίμηνο).
Στο σκέλος των δαπανών, παρατηρείται οριακή αύξηση. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το γ’ τρίμηνο 2016 οι συνολικές δαπάνες διαμορφώθηκαν στα 20,982 δισ. ευρώ από τα 20,368 δισ. ευρώ το αμέσως προηγούμενο τρίμηνο και τα 20,796 δισ. ευρώ το γ’ τρίμηνο του 2015.
Το πρωτογενές πλεόνασμα (χωρίς τόκους) της γενικής κυβέρνησης το γ’ τρίμηνο του 2016 διαμορφώθηκε στα 4,152 δισ. ευρώ από τα 1,717 δισ. ευρώ ένα τρίμηνο πριν και τα 693 εκατ. ευρώ το γ΄ τρίμηνο του 2015. Το ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης ανήλθε σε πλεόνασμα 2,798 δισ. ευρώ, από τα 230 εκατ. ευρώ το β’ τρίμηνο του 2016 και το έλλειμμα 826 εκατ. ευρώ το γ’ τρίμηνο του 2015.
Κλείνοντας, μπορεί οι στόχοι του πρωτογενούς πλεονάσματος να επιτυγχάνονται, αλλά ίσως ήρθε η ώρα να συνειδητοποιηθεί ότι οι στόχοι αυτοί είναι αλληλένδετοι με τις εισφορές που καταβάλλουν οι υπάλληλοι δημόσιοι και ιδιωτικοί, αλλά και με τους φόρους και όχι από σωστή μείωση των δαπανών του δημοσίου όπου έχουν μειωθεί, αλλά όχι τόσο όσο χρειάζεται για να επιτραπεί από τους δανειστές η μείωση των φόρων στους πολίτες.
