Γράφει ο Γιάννης Νικήτας
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις φαίνεται πως η Αθήνα κινείται προς την κατεύθυνση εύρεσης συμφωνίας. Το ζήτημα όμως είναι πως ακόμα και εάν κλειστεί η συμφωνία πρέπει να ψηφιστεί από τη Βουλή των Ελλήνων καθώς και να εφαρμοστεί. Τα τελευταία δύο στοιχεία αποτελούν μία ακόμα τροχοπέδη για τον Αλέξη Τσίπρα. Φυσικά, πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος ρήξης. Κι αυτός ο κίνδυνος δεν είναι αμελητέος. Πρακτικά η συμφωνία ακόμα και εάν ψηφιστεί θα είναι αντίθετη με τις προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης αφού θα εμπεριέχει μεγάλη περιστολή δαπανών χωρίς κοινωνικές παροχές και δευτερευόντως αυστηρά δημοσιονομικά μέτρα που θα έχουν ως πυρήνα τους τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Όμως πως θα μπορέσουν υπουργοί σαν τον Λαφαζάνη ή τον Στρατούλη να κάνουν τις επιβεβλημένες μεταρρυθμίσεις όταν πριν από έξι μήνες διαδήλωναν κατά αυτών των μεταρρυθμίσεων;
Οι Ευρωπαίοι θέλουν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, όμως για πόσο ακόμα θα μας ανέχονται; Εκτίμηση μας είναι πως αν ήθελα να μας διώξουν θα το είχαν κάνει εδώ και πέντε χρόνια. Αυτό όμως δεν πανάκεια. Όπως προαναφέραμε υπάρχει ο κίνδυνος. Η θεωρία του Βαρουφάκη ήταν πως ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα προκαλούσε ένα ντόμινο εξελίξεων που θα κατέστρεφαν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η θεωρία απεδείχθη λάθος και συνεπώς κατέρρευσε.
Πλέον η συμφωνία είναι μονόδρομος. Τα περιθώρια τελείωσαν.
