Γράφει ο Σπύρος Μπόικος
Πλησιάζοντας η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και με την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού ακόμη σε εξέλιξη, το επόμενο σαββατοκύριακο προμηνύεται εξαιρετικά θερμό. Η κυβέρνηση έχει ήδη ανακοινώσει αυξημένα αστυνομικά μέτρα τα οποία υποτίθεται θα διατηρήσουν όσο το δυνατό την τάξη στην πρωτεύουσα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Πόσο ήρεμη είναι η κυβέρνηση;
Η συγκυρία είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Η τρόικα πιέζει για την εφαρμογή των νέων μέτρων, ενώ ήδη ακούγονται σενάρια για εκλογές ακόμη και μέσα στο Δεκέμβρη. Από τις εκλογές αυτές είναι δύσκολο να δει κανείς άλλη κυβέρνηση πέραν αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση είναι πιεσμένη και η πίεση αυτή συνήθως δεν είναι καλός σύμβουλος στη διαχείριση κρίσεων.
Η κυβερνητική οδηγία προς τις αστυνομικές δυνάμεις να επιδείξουν μηδενική ανοχή αλλά με αυτοσυγκράτηση φαίνεται να απευθύνεται στην αστυνομία κάποιου άλλου κράτους, ίσως της Γερμανίας. Με τις πάμπολλες καταγγελίες για αυθαίρετη και υπερβάλλουσα αστυνομική βία εναντίον όλων, διαδηλωτών, δημοσιογράφων, ενίοτε και περαστικών (έστω κι αν τα περιστατικά μπορεί να τα θεωρήσει μεμονωμένα ένας υπερβολικά καλοπροαίρετος παρατηρητής) η αστυνομία φαντάζει οριακά ανεξέλεγκτη από τους διοικητές της. Επιπλέον, δεν είναι καθόλου άγνωστη η πολιτικά εμπαθής αντιμετώπιση συγκεκριμένων ομάδων διαδηλωτών από τους άνδρες των ΜΑΤ, όπως φάνηκε και στην πρόσφατη επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Δεν μπορούμε λοιπόν να είμαστε σίγουροι ότι το επόμενο σαββατοκύριακο οι δυνάμεις της αστυνομίας θα λειτουργήσουν πυροσβεστικά (ως οφείλουν) και όχι εμπρηστικά. Οι κίνδυνοι από μια εκτροπή της κατάστασης στην Αθήνα (ενδεχομένως και την επαρχία) είναι πολλοί, κυρίως για την αγορά, η οποία λειτουργεί υπό καθεστώς μηχανικής υποβοήθησης. Η ανησυχία εντείνεται και από την αδιαλλαξία της κυβέρνησης στην υπόθεση των σπουδών του Νίκου Ρωμανού, η συνεχιζόμενη απεργία του οποίου απειλεί τη ζωή του.
Μήπως λοιπόν η σκληρή στάση της κυβέρνησης, τόσο ως προς τον Ρωμανό, όσο και προς τις διαδηλώσεις εν όψει της 6ης Δεκέμβρη μπορεί να ερμηνευθεί ως μια προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά και του κύκλου του να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να προκληθεί μια κατάσταση χάους, η οποία θα τρομάξει τη συντηρητική μερίδα των πολιτών και θα συσπειρώσει δυνάμεις της δεξιάς γύρω από τον πρωθυπουργό; Μήπως υπάρχει πολιτικό σχέδιο να χρεωθεί στο ΣΥΡΙΖΑ το ενδεχόμενο κλίμα καταστροφής και ανομίας και να τρωθεί η αξιοπιστία του ως υποψήφιου για τη διακυβέρνηση της χώρας; Μήπως μάλιστα οι κινήσεις Φορτσάκη αποτέλεσαν την δοκιμή ενός τέτοιου σχεδίου η οποία αξιολογήθηκε θετικά από το κυβερνητικό επιτελείο; Ας ελπίσουμε πως όχι.
