«Ο τραγουδιστής των Aphrodite’s Child που πέθανε αυτό το Σαββατοκύριακο στην Αθήνα έβλεπε τον εαυτό του ως απόγονο των Φαραώ και του Μεγάλου Αλεξάνδρου».
Με αυτή τη φράση ο Γρεγκορί Σάιντερ ξεκινά το άρθρο του στη γαλλική εφημερίδα Liberation, με τίτλο «Ο Ντέμης Ρούσσος στο πάνθεον του ψυχεδελισμού», στο οποίο κάνει πραγματικά απόδειξη κακής πίστης γιατί κατακρεουργεί τον διάσημο τραγουδιστή.
Ο τραγουδιστής που πέθανε σε ηλικία 68 ετών, ο Ντέμης Ρούσσος, θεωρείται από τον Γάλλο δημοσιογράφο, ως ο εκφραστής του «απόλυτου κιτς, τα τελευταία 30 χρόνια», ενώ δεν παραλείπει να αναφέρει ότι λόγω των παραπανίσιων κιλών του είχε αποτελέσει αντικείμενο χλευασμού τηλεοπτικών εκπομπών.
«Ο Ντέμης Ρούσσος ή Αρτέμιος Βεντούρης Ρούσσος, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, ήταν πάντα το κάτι άλλο. Γεννημένος στην Αίγυπτο από Ελληνες γονείς, μεγάλωσε μέσα στη χριστιανορθόδοξη κοινότητα της Αλεξάνδρειας όπου συμμετείχε στη βυζαντινή εκκλησιαστική χορωδία, όπου για πέντε χρόνια τραγούδησε ως σολίστ, εκδιώχθηκε από την κρίση στο Σουέζ και επέστρεψε στην Ελλάδα στα 15 του» συνεχίζει ο Σνάντερ ο οποίος προσθέτει ότι στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα συμμετάσχει σε μια «μυστική ομάδα μουσικών» με τους οποίους θα κάνει «ατέλειωτες συζητήσεις για πολλά θέματα της ζωής».
«Αυτόν τον μοναστικό τρόπο ζωής δεν θα τον εγκαταλείψει ποτέ, ακόμη και όταν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70, όντας πια πολυεκατομμυριούχος, θα εμφανίζεται δημόσια με κελεμπίες και τουρμπάνια κεντημένα με χρυσή κλωστή, κυκλοφορώντας οδυνηρά με μια τεθωρακισμένη μπλε λιμουζίνα» σχολιάζει ο δημοσιογράφος της Liberation.
«Επειτα από τέσσερα χρόνια περιπλάνησης, κατά τη διάρκεια των οποίων απέκτησε την ειλικρινή πεποίθηση ότι αντλεί την καταγωγή του από τον Μεγάλο Αλέξανδρο και τους Φαραώ, συνάντησε έναν άνθρωπο που του άλλαξε τη ζωή» επισημαίνει ο Σνάιντερ, λέγοντας πως ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Βαγγέλη Παπαθανασίου, τον οποίο ο Ρούσος γνώρισε όταν τραγούδησε σε μια μπουάτ. Ο μεγάλος συνθέτης που ακόμα τότε ήταν ένας μουσικός της τζαζ, «εντυπωσιάστηκε από τη φωνή του» Ρούσσου.
Τα υπόλοιπα, όπως υποστηρίζει και ο Σνάιντερ, είναι λίγο-πολύ γνωστά. Το συγκρότημα με τον Παπαθανασίου « Aphrodite’s Child», το ταξίδι στο Λονδίνο, αλλά και η περιπετειώδης άφιξη στο Παρίσι, όταν τον Μάιο του 1968 οι Ρούσσος, Παπαθανασίου και Σιδεράς προσπάθησαν να μετοικήσουν στο Λονδίνο, το τότε διεθνές κέντρο της ποπ μουσικής, για να ακολουθήσουν διεθνή τους καριέρα αλλά τους σταμάτησαν στα σύνορα λόγω προβλημάτων με την άδεια εισόδου τους. Κατευθύνθηκαν υποχρεωτικά στο Παρίσι, εν μέσω των ταραχών, όπου και αποφάσισαν να παραμείνουν, υπογράφοντας συμβόλαιο με την Philips Records. Το πρώτο τους σινγκλ, ήταν το «Rain and Tears», μια σύνθεση του Παπαθανασίου σε στίχους του Μπορίς Μπεργμάν με τον Ρούσσο να τραγουδάει με τη χαρακτηριστική του φωνή. Το σινγκλ κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του ’68 σε όλη την Ευρώπη και σημείωσε αξιοσημείωτη επιτυχία σε πολλές χώρες.
Τα τραγούδια Spring, Summer, Winter and Fall, It’s Five O’Clock… έγιναν επιτυχίες και «ο Ρούσσος εμφανιζόταν σαν χολερικός γιδοβοσκός, με μαύρο μάτι γεμάτο πονηριά, αναμαλλιασμένος, και με γενειάδα και φορώντας ένα πόντσο φέροντας ένα θεϊκό δώρο: αυτό το φωτεινό τρέμουλο της φωνής του σε κάθε νότα σε κάθε συλλαβή» γράφει ο Σνάιντερ, χαρακτηρίζοντας τον τρόπο με τον οποίο πρόφερε τις λέξεις ως «αισθησιακό και θηλυκό», έχοντας «έναν από τους πιο παράξενους ανθρώπινους ήχους σε μια εποχή που η ποπ μουσική απευθυνόταν σε όλα τα κοινά».
Ο Ρούσσος με τους Afrodite’s Childs ηχογράφησε αρκετά σινγκλς και τρεις δίσκους οι οποίοι γνώρισαν διεθνή επιτυχία. Ο πλέον αξιοσημείωτος είναι το κύκνειο άσμα τους, ο κόνσεπτ δίσκος 666, ο οποίος θεωρείται ένας από τους κλασικότερους προγκρέσιφ ροκ δίσκος. «Το 666 θα τελειώσει μέσα στη ντισκοτέκ του Άντι Γουόρχολ» γράφει ο Σνάιντερ, «αλλά ο Ρούσσος εγκατέλειψε το συγκρότημα ως“ underground”».
Επίσης, ο Σνάιντερ τονίζει «η σόλο καριέρα» του ελληνικής καταγωγής τραγουδιστή «αν και παρουσιάζει περιορισμένο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, ωστόσο του έδωσε την τύχη ενός καλλιτέχνη το οποίος πούλησε συνολικά περίπου 50εκατομμύρια δίσκους». Ενώ, «στις καλές του ήταν διασκεδαστικός και απαντούσε με εφευρετικότητα σε κάποιες συνεντεύξεις του».
Τέλος, ο Γάλλος δημοσιογράφος δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στην αεροπειρατεία κατά τη διάρκεια της πτήσης 847 της TWA, από την Αθήνα για τη Ρώμη στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν ο Ντέμης Ρούσσος, όντας επιβάτης, έπεσε θύμα αεροπειρατείας. Οι Λιβανέζοι αεροπειρατές γιόρτασαν ακόμη και τα γενέθλιά του όταν τον αντιλήφθηκαν ανάμεσα στους ομήρους και ήταν από τους πρώτους που απελευθέρωσαν. Αργότερα ο Ρούσσος θα δηλώσει: «Τότε ένιωσα ένα δόρυ στο λαιμό μου. Με ένα τέτοιο δόρυ, τραυματίστηκε και ο Μέγας Αλέξανδρος τρεις αιώνες προ Χριστού».
