Μόνο απαρατήρητη δεν μπορεί να περάσει η εκλογή του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών Μάριo Σεντένο στην προεδρία του Eurogroup. Ήδη στον γερμανικό Τύπο «ξεσκονίζεται» το προφίλ του νέου προσώπου που θα διαδεχθεί στις 13 Ιανουαρίου τον Γερούν Ντάισελμπλουμ και την πολιτική που προτίθεται να ακολουθήσει ιδίως έναντι των χωρών του Νότου.
«Επιστέγασμα μιας όψιμης, ραγδαίας ανόδου – και ελπίδα για την ελληνική κυβέρνηση», είναι το σχόλιο του περιοδικού Spiegel στην ηλεκτρονική του έκδοση για την εκλογή του Σεντένο. Μάλιστα, δεν παραλείπεται η αναφορά του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στον νεοεκλεγέντα επικεφαλής του Eurogroup, ως «Ρονάλντο των υπουργών Οικονομικών» της ευρωζώνης, αναγνωρίζοντας έτσι το επιτυχημένο του έργο στο πεδίο της πορτογαλικής οικονομίας.
Ωστόσο το κορυφαίο γερμανικό περιοδικό παρατηρεί οτι η εκλογή του Μάριο Σεντένο οφείλεται σημαντικά στη γερμανική κυβέρνηση, ενώ δεν έληψε και η δηκτική αναφορά οτι «από αποτυχημένος τραπεζίτης εξελίχθηκε σε πρόεδρο του Eurogroup».
Από την ξαφνική του είσοδο στον πολιτικό στίβο, τον Νοέμβριο του 2015 στην κυβέρνησή του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Αντόνιο Κόστα, μέχρι σήμερα «κέρδισε τον σεβασμό της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής (…) με την ηρεμία και τις εξειδικευμένες γνώσεις του», σημειώνει το Spiegel, παρατηρώντας ότι «και ο Αλέξης Τσίπρας έχει μόνο καλά λόγια να πει.
Η υποψηφιότητα Σεντένο είναι ελπιδοφόρα, είχε πει ο Έλληνας πρωθυπουργός την προηγούμενη εβδομάδα στην εφημερίδα Diario de Noticias.
Το γερμανικό περιοδικό υπενθυμίζει ότι τον Αύγουστο του 2018 εκπνέει το τρίτο ελληνικό πρόγραμμα και η Ελλάδα θα πρέπει να χρηματοδοτείται και πάλι αυτόνομα στις κεφαλαιαγορές. «Και τότε θα αναζωπυρωθεί και πάλι στο Eurogroup η αντιπαράθεση για το αν η υπερχρεωμένη Ελλάδα χρειάζεται πιο πριν μια νέα απομείωση χρέους ή ένα νέο πρόγραμμα.
Το μεγάλο ερώτημα είναι πόσο συμφέρει η παρουσία του Σεντένο την κυβέρνηση Τσίπρα;
Εκ πρώτης όψεως η συμβολική και μόνο παρουσία ενός «Νότιου» στη καρέκλα του προέδρου του Eurogroup φαίνεται να αποτελεί ένα καλό οιωνό για την Αθήνα. Ως εκπρόσωπος μιας χώρας που βρέθηκε σε παρόμοια δίνη κρίσης, ο Σεντένο μπορεί να αντιληφθεί τις λεπτές γραμμές μεταξύ σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής και κοινωνικής πίεσης.
Τώρα όμως πρέπει να ενεργεί ως εκπρόσωπος ενός συλλογικού οργάνου- άτυπου μεν, ισχυρού δε.
Υπενθυμίζεται πως το Βερολίνο απορρίπτει κατηγορηματικά ένα κούρεμα χρέους, ενώ αντίθετα ο Μάριο Σεντένο είχε ως υπουργός της Πορτογαλίας ταχθεί υπέρ μέτρων ελάφρυνσης. Πόσο μπορεί να αλλάξει τη στάση του η γερμανική «ευλογία»;
Αυτό ενεργοποιεί ένα δεύτερο, μάλλον οδυνηρό για την Αθήνα σενάριο, το οποίο δεν πρέπει να παραβλεφθεί.
Η επιτυχής επιστροφή της Πορτογαλίας στην ανάπτυξη μπορεί να οδηγήσει τον Σεντένο σε μια πιο σκληρή στάση έναντι της Ελλάδας -η οποία θεωρείται μια «ειδική περίπτωση» – καθώς η χώρα του είχε υποχρεωθεί να πιει το πικρό ποτήρι των μεταρρυθμίσεων και έχει απολαύσει τους καρπούς της επιτυχίας. Μπορεί αυτό να είναι οδηγός για μια ηθικιστική στάση έναντι της Ελλάδας;
Αν σε μια τέτοια ανάγνωση προσχωρήσουν η Κύπρος, η Ισπανία και η Ιταλία ως αρτι… ανανήψασες οι πραγματικές επιλογές της Αθήνας τον Αύγουστο του 2018 μειώνονται δραματικά.
Το μόνο βέβαιο είναι οτι από τη νέα του θέση, τόσο ξεκάθαρες δηλώσεις όπως εκείνη για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους δεν θα είναι για τον ίδιο μια ρεαλιστική επιλογή.
