Γράφει ο Σπύρος Μπόικος
Περίπου 2,5 εκ νοικοκυριά στην Βρετανία θα καλύπτουν τις ανάγκες τους σε ενέργεια από τον ήλιο της Σαχάρα βάση ενός νέου ενεργειακού πρότζεκτ στην Τυνησία.
Ένα πρωτότυπο, τόσο ως προς την ιδέα αλλά και την τεχνική πλευρά, σχέδιο φιλοδοξεί να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες 2,5 εκ νοικοκυριών στη Βρετανία μέχρι το 2024. Πρόκειται για μια τεράστια ηλιακή διάταξη η οποία σχεδιάζεται να εγκατασταθεί στην τυνησιακή Σαχάρα και να συνδέεται με το ευρωπαϊκό ηλεκτρικό δίκτυο με υποθαλάσσια καλώδια.
Η κοινοπραξία TuNur, η οποία απαρτίζεται από την εταιρία επενδύσεων Low Carbon, την εταιρία εφαρμογών Nur Energie και τυνήσιους επενδυτές, σχεδιάζει ένα τεράστιο ηλιακό πάρκο στη Σαχάρα, στη νότια Τυνησία, σκοπεύοντας να κερδίσει τον μειοδοτικό διαγωνισμό για την εισαγωγή πράσινης ενέργειας στην Βρετανία.
Η τεχνική διαφορά του συγκεκριμένου πρότζεκτ με τα γνωστά μας ηλιακά πάρκα είναι ότι δεν θα αποτελείται από διατάξεις φωτοβολταϊκών αλλά από μια σειρά κάτοπτρα, τα οποία θα συγκεντρώνουν την ηλιακή ακτινοβολία σε ένα μόνο φωτοβολταϊκό, η ενέργεια που θα παράγει το οποίο θα χρησιμοποιείται για να θερμαίνει νερό. Το νερό, που σύμφωνα με τους τεχνικούς σχεδιασμούς θα φτάνει σε θερμοκρασία 500 βαθμών Κελσίου, θα αποκτά υψηλή κινητική ενέργεια η οποία θα μετατρέπεται σε ηλεκτρική με τουρμπινές. Μια άλλη βασική καινοτομία του συγκεκριμένου πάρκου είναι το γεγονός ότι η ηλιακή ενέργεια θα μπορεί να αποθηκευτεί, καθώς η παραγόμενη στη διάρκεια της μέρας θερμότητα θα αρκεί για να κινεί το νερό και κατά τη διάρκεια της νύχτας, δηλαδή το πάρκο θα παράγει ενέργεια 24 ώρες το 24ωρο. Σύμφωνα με την εταιρία που θα παράξει το έργο το κόστος παραγωγής ενέργειας θα είναι χαμηλότερο τόσο απο αυτό μέσω ορυκτών καυσίμων όσο και μέσω πυρηνικών σταθμών.
Η ιδέα προέκυψε μετά την αλλαγή των νομικών πλαισίων για την ενέργεια, τόσο στην Τυνησία όσο και στη Μεγάλη Βρετανία. Στην Τυνησία, η κυβέρνηση που προέκυψε μετά την εξέγερση της Αραβικής Άνοιξης πέρασε μια καινούρια νομοθεσία που επιτρέπει την εξαγωγή ενέργειας παραγόμενης στη χώρα για εμπορικούς σκοπούς. Στη Βρετανία, η κυβέρνηση άλλαξε τη νομοθεσία επιτρέποντας την εισαγωγή ενέργειας που παράγεται στο εξωτερικό, με βασικούς όρους όλη η ενέργεια που παράγεται σε όποιο πάρκο συνάψει σύμβαση με το Βρετανικό δημόσιο να καταλήγει στη Βρετανία και η τιμή της να είναι χαμηλότερη από αυτή που παράγεται σε βρετανικό έδαφος.
Παρά το ελπιδοφόρο (οικολογικά) του σχεδίου είναι δύσκολο να μη σταθεί κανείς στην πολιτική διάσταση, η οποία σημειωτέον αφορά και τη χώρα μας. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει αναπτυχθεί μια συζήτηση για τον τρόπο που παράγουμε ενέργεια και το κόστος που έχει η παραγωγή αυτή στο περιβάλλον, μια συζήτηση που έχει στρέψει το ενδιαφέρον πολιτών και κυβερνήσεων προς την πράσινη ενέργεια. Όμως η παραγωγή της ενέργειας αυτής έχει μια αναπόφευκτη τοπικότητα: ηλιακή ενέργεια μπορεί να παραχθεί μόνο σε συγκεκριμένες χώρες (μέσα στις οποίες και η Ελλάδα), οι οποίες είναι στην πλειονότητα τους φτωχές. Αντίθετα, οι μεγάλοι πελάτες της ενεργειακής αγοράς είναι οι πλούσιες χώρες του βορρά, τόσο λόγω της βιομηχανικής τους παραγωγής όσο και κλιματικών συνθηκών. Επίσης, οι μεγάλης κλίμακας εγκαταστάσεις που αποτελούν την κυρίαρχη τεχνολογική επιλογή στην πράσινη ενέργεια μπορούν να παραχθούν και να κατασκευαστούν μόνο από μεγάλες εταιρίες, οι οποίες και αυτές με τη σειρά τους έχουν συνήθως την έδρα τους στις ανεπτυγμένες βόρειες χώρες.
Δεδομένου ότι και οι εγκαταστάσεις παραγωγής πράσινης ενέργειας έχουν ένα περιβαλλοντικό κόστος (που έχουμε δει και στη χώρα μας με την επιβάρυνση του τοπίου από τα αιολικά πάρκα και τα φωτοβολταϊκά) η ανησυχία ότι μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε μια νέα, ενεργειακή αυτή τη φορά, αποικιοκρατία, στην οποία οι ανεπτυγμένες χώρες θα απομυζούν τις υπόλοιπες προς ίδιον όφελος, είναι, αν όχι έντονη, τουλάχιστον δικαιολογημένη.
Περισσότερα για το πρότζεκτ:
ρεπορτάζ του BBC
ρεπορτάζ του International Business Times
το πρότζεκτ στη σελίδα της Nur Energie
