Η επανάσταση του φυσικού αερίου από σχιστόλιθο στις ΗΠΑ, ξεκίνησε. Δε λέμε για τη αυξανόμενη παραγωγή που σε τρία χρόνια θα κάνει τη χώρα εξαγωγική, αλλά για τις ευκαιρίες που προσφέρει η φθηνή του τιμή. Εκτός από την εντεινόμενη υποκατάσταση υγρών και στερεών καυσίμων στην ηλεκτροπαραγωγή και τη χημική βιομηχανία, το φυσικό αέριο «βάζει πόδι» ήδη και στην μεταφορά εμπορευμάτων.
Την περασμένη Τετάρτη, η μεγαλύτερη εταιρεία σιδηροδρομικών μεταφορών BNSF, ανακοίνωσε την έναρξη πιλοτικού προγράμματος σε συνεργασία με τους κατασκευαστές κινητήρων General Electric και Caterpillar, για τη μετατροπή των δηζελαμαξών, ώστε να καίνε υγροποιημένο αέριο αντί για πετρέλαιο ντίζελ. Η εταιρεία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος καταναλωτής ντίζελ μετά το πολεμικό ναυτικό, ενώ στο στόλο της έχει 6.900 δηζελάμαξες.
Παρ΄ότι το κόστος μετατροπής θα είναι υψηλό, επειδή θα απαιτήσει εκτεταμένες υποδομές για την τροφοδοσία με υγροποιημένο αέριο, εκπαίδευση προσωπικού κλπ, η εταιρεία εκτιμά ότι το όφελος θα είναι μεγάλο. Αρκεί να σημειωθεί ότι με βάση τις μέσες τιμές του 2012, ένα αμερικάνικο γαλόνι ντίζελ (περίπου 3,8 λίτρα) κόστιζε 3,97 δολάρια, ενώ φυσικό αέριο αντίστοιχης θερμογόνου δύναμης, μόλις 48 λεπτά του δολαρίου.
Μετά τις σιδηροδρομικές μεταφορές, σειρά έχουν και οι οδικές. Πριν μερικές μέρες, η Shell ανακοίνωσε ότι θα επεκτείνει το δίκτυο πρατηρίων που θα διαθέτουν υγροποιημένο αέριο για φορτηγά στη Λουιζιάνα και στο Οντάριο του Καναδά, καθώς η ζήτηση αυξάνεται συνεχώς. Η στροφή στο φυσικό αέριο, δεν οφείλεται μόνο στην χαμηλή του τιμή και στο ότι παράγεται εγχωρίως με τη μέθοδο fracking (αέριο σχιστόλιθου), αλλά και επειδή από το 2015 θα εφαρμόζεται και εκεί μηχανισμός αγοράς εκπεμπόμενων ρύπων. Έτσι, το φυσικό αέριο ως πιο «καθαρό» από το πετρέλαιο, θα γίνει ακόμη πιο φθηνό.
Μεταφέρουμε όλες αυτές τις εξελίξεις από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, για να φανεί πόση η διαφορά με την Ευρώπη στην αποδοχή και αξιοποίηση των ευκαιριών που προσφέρουν η τεχνολογία και οι αγορές. Η Ευρώπη δεν υστερεί σε αέριο σχιστόλιθου, αλλά οι περισσότερες χώρες προβληματίζονται ακόμη για το αν πρέπει να το εκμεταλλευθούν. Δεν πιστεύουμε ότι τελικά “θα χάσουν το τρένο”, απλώς θα ανέβουν καθυστερημένα στη δεύτερη θέση.
