Γράφει ο Βαγγέλης Χωραφάς
Η εικόνα που προκύπτει από τις περιφερειακές εκλογές στην Γαλλία είναι θολή. Και αυτό γιατί το 65,7% των ψηφοφόρων προτίμησαν την αποχή.
Είναι εμφανές ότι η δημοκρατία στην Γαλλία βρίσκεται σε κρίση. Δεν αναγνωρίζεται από αυτούς που θα έπρεπε να την νομιμοποιούν, από τους πολίτες. Το σχέδιο του Μακρόν να βελτιώσει την σχέση ανάμεσα στους Γάλλους και στους πολιτικούς τους και να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της πολιτικής, φαίνεται ότι απέτυχε.
Η ΔΕΞΙΑ
Δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί ότι η μετριοπαθής, μετα-γκωλική Δεξιά η οποία συγκροτείται γύρω κυρίως από τον Ξαβιέ Μπερτράντ-αλλά και τους Λοράν Ουκιέ και Κριστιάν Ζακόμπ-και το κόμμα «Οι Ρεπουμπλικανοί» θα ανέκαμπτε σύντομα. Οι δικαστικές περιπέτειες του Σαρκοζί, η ήττα του Φιγιόν και οι εσωκομματικές αντιπαραθέσεις του Ζιπέ, ακύρωσαν αυτή την γενιά πολιτικών και οδήγησαν στην ανανέωση. Ο Μπερτράντ δεν κρύβει την φιλοδοξία του να διεκδικήσει την προεδρεία της Γαλλίας και αναμένεται να ενοποιήσει εσωτερικά το κόμμα του προς αυτή την κατεύθυνση.
Η νίκη των μετα-γκωλικών αλλάζει τις ισορροπίες στο Κέντρο του πολιτικού συστήματος στο οποίο φιλοδοξούσε να κυριαρχήσει ο Εμμανουέλ Μακρόν.
Από τις περιφερειακές εκλογές γίνεται εμφανές ότι ΟΙ Ρεπουμπλικανοί θα διεκδικήσουν την προεδρεία με την στρατηγική «εμείς ή το χάος». Θα βασίζεται στην σύγχυση των αντιπάλων τους και στις αντικρουόμενες ιδέες τους. Ξέφυγαν από έναν βαρύ πολιτικό χειμώνα, βρίσκοντας ένα μέρος του εκλογικού σώματος να τους περιμένει, κουρασμένο από την ανικανότητα του Μακρόν και τις φιλοδοξίες της Λε Πεν.
Η ΑΚΡΟΔΕΞΙA
Η Μαρίν Λε Πεν ηττήθηκε σε αυτές τις εκλογές και αριθμητικά και πολιτικά. Αυτό σημαίνει ότι έχασε το momentum να αμφισβητήσει τον Μακρόν, ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2022.
Η καμπάνια της που επικεντρώνονταν στον γαλλικό Βορρά σε κοινωνικά προβλήματα και στον Νότο σε θέματα ταυτότητας και μετανάστευσης, αποδείχτηκε ανεπαρκής.
Τον περασμένο χρόνο η Λε Πεν αναζητούσε μία διέξοδο που αδυνατούσε να βρει. Αγωνίστηκε για να ανανεώσει την εικόνα της, αγκάλιασε την οικολογία και μετρίασε την κριτική της στην ΕΕ και στο Ευρώ. Η πρώτη θέση που κέρδιζε στις δημοσκοπήσεις την έπεισαν ότι αυτός ήταν ο σωστός δρόμος, αλλά τα εκλογικά αποτελέσματα διέψευσαν αυτή την προοπτική. Οι ψηφοφόροι θεώρησαν τις στροφές που έκανε μάλλον ως περιστασιακές και δεν πείστηκαν, με αποτέλεσμα να μην κερδίσει ούτε μία περιφέρεια.
Η Μαρίν Λε Πεν δεν διαθέτει ρίζες σε εκείνες τις τάξεις που φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει, κυρίως την μεσαία τάξη στην οποία δημιουργεί σύγχυση με τις πολιτικές της για την Ευρώπη, ή τις σχέσεις της με τον Πούτιν και τον Άσαντ.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Οι Σοσιαλιστές επέστρεψαν στο προσκήνιο κερδίζοντας ένα ποσοστό της τάξης του 14% και διατηρώντας τις 5 περιφέρειες που έλεγχαν. Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν με 5,7% απέδειξε για άλλη μία φορά ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι σημαντικό για τον χώρο της Αριστεράς. Οι Πράσινοι με 9,1% διέψευσαν τις προσδοκίες ότι θα μπορούσαν να κάνουν το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός.
Η εικόνα της Αριστεράς είναι απλή, πολυδιάσπαση. Χωρίς να διαφαίνεται ο ενοποιητικός παράγοντας που θα μπορούσε να την καταστήσει σημαντικότερο παίκτη στο πολιτικό σύστημα.
Ο ΕΜΜΑΝΟΥΕΛ ΜΑΚΡΟΝ
Οι εκλογές αυτές απέδειξαν αυτό που διαφαίνονταν τα τελευταία τρία χρόνια. Ότι δεν υπάρχει το κόμμα «Η Δημοκρατία Μπροστά», αλλά μόνο ο Εμμανουέλ Μακρόν. Κατά την διάρκεια της προεδρίας του, το κόμμα δεν κατάφερε να αποκτήσει ρίζες στα συνδικάτα ή στην τοπική αυτοδιοίκηση. Για αυτό και δεν μπόρεσε να κερδίσει καμμία περιφέρεια.
Οι προτάσεις του Μακρόν είτε σε εθνικό, είτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο ήταν πάντα ασταθείς. Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων δημιούργησε κοινωνικές ανισορροπίες που δεν έγινε δυνατόν να αντιμετωπιστούν από την κυβέρνηση Μακρόν. Μετά ήρθε η καταστροφική διαχείριση της πανδημίας, με αποτέλεσμα η Γαλλία να καταλήξει μία από τις χώρες που επλήγησαν περισσότερο, σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το «νέο» που ήθελε να οικειοποιηθεί ο Μακρόν, φαίνεται ότι χάνει έδαφος στην συνείδηση των ψηφοφόρων και δεν θα συνιστά στρατηγικό πλεονέκτημα στις προεδρικές εκλογές. Η απουσία μίας συγκεκριμένης ιδεολογίας ή ενός πολιτικού δόγματος, δημιουργεί συγχύσεις. Ο Μακρόν και ο μακρονισμός ταυτίζονται. Αυτό όμως, αποστερεί από τον Γάλλο πρόεδρο πολιτικούς ή ιδεολογικούς συμμάχους.
Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να δίνουν υψηλά ποσοστά δημοτικότητας στον Μακρόν, υψηλότερα από όλους τους προκατόχους του.
Αλλά αν ο Μακρόν στερείται συμμάχων, τότε με ποια κοινωνική πλειοψηφία και με ποια εκλογική συμμαχία θα κερδίσει τις εκλογές και θα κυβερνήσει.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η μετα-γκωλική Δεξιά επέστρεψε στην Γαλλία. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχουν αλλαγές συσχετισμών στο ευρύτερο στρατόπεδο της Δεξιάς, που ίσως δεν ευνοήσουν την Μαρίν Λε Πεν. Οι προοπτικές της για τις προεδρικές εκλογές μειώνονται κατά πολύ, αφού πλέον εκτός από τον Μακρόν προστίθεται στους διεκδικητές και ο υποψήφιος της μετριοπαθούς Δεξιάς.
Η Αριστερά βρίσκεται εκεί. Πολυδιασπασμένη και χωρίς δυναμική. Αναζητείται η στρατηγική, ή το πρόσωπο που μπορεί να την φέρει στο προσκήνιο.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Ο χρόνος για να κάνει στρατηγικές αλλαγές είναι περιορισμένος, αλλά αρκετός. Το ερώτημα είναι η κατεύθυνση που θα επιλέξει.
Φαίνεται ότι στις προεδρικές εκλογές του 2022 θα αντιπαρατεθούν οι Μακρόν , Λε Πεν και Μπερτράντ. Ωστόσο υπάρχουν προσωπικότητες όπως η δήμαρχος του Παρισιού Αν Ινταλγκό για την Αριστερά και ο Ερίκ Ζεμούρ για την Δεξιά, που μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα.
Η Γαλλία βρίσκεται σε σύγχυση και είναι πολιτικά κατακερματισμένη, με την δημοκρατία της να αποδυναμώνεται. Με την αποχώρηση της Μέρκελ από το προσκήνιο, θα δημιουργηθούν νέα δεδομένα στην ΕΕ και η Γαλλία χρειάζεται μία ηγεσία που να μπορεί να ανταποκριθεί στη νέα στρατηγική ισορροπία.
