Δεν πάει πολύς καιρός, κάτι μήνες είναι, που στον τελικό του Κυπέλλου μπάσκετ βρέθηκαν στο παρκέ του Ελληνικού, αντί για παίκτες του Ολυμπιακού και του Παναθηναίκού, χουλιγκάνοι σε παράταξη. Στο παρκέ, όχι στις εξέδρες. Έτοιμοι για μάχη, με μαχαίρια και λοστάρια.
Ο γενικός σάλος είχε για μία ακόμη φορά το ίδιο αποτέλεσμα. Κανένα.
Ουδείς συνελήφθη, οι ίδιοι θα είναι από σήμερα και το επόμενο διάστημα στο ΣΕΦ και στο ΟΑΚΑ. Στις εξέδρες σίγουρα, ουδείς παίρνει όρκο ότι δεν θα ξαναμπουκάρουν στον αγωνιστικό χώρο και με τι θα είναι ζωσμένοι.
Οι διοικήσεις των δύο ομάδων είχαν συμφωνήσει σε ανακωχή, αποφυγή εμπρηστικών δηλώσεων και αντιπαραθέσεων. Όπως κάθε φορά που είναι να το κανουν για να μην τιμωρηθούν αυστηρά (που λέει ο λόγος…)
Οι τελικοί του πρωταθλήματος αρχίζουν και είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα, όλα τα ίδια μένουν…
Παίκτες και προπονητές των δύο ομάδων κάνουν τα καθιερωμένα ευχολόγια για το καλό του μπάσκετ και ετοιμάζονται για τους αγώνες με κράνη και τις πραγματικές ευχές τους, να βγουν ξανά ζωντανοί από τις ζούγκλες.
Οι οπαδοί, ποιός ξέρει τι ετοιμάζουν για να υποδεχθούν στις γνώριμες συνθήκες τον αντίπαλο.
Κι οι διοικήσεις; Επιδίδονται σε διαγωνισμό δυναμιτισμού του κλίματος, με μικρές πράξεις μεγάλης επικινδυνότητας.
Στον έναν φταίει το ύψος που έχουν οι μπασκέτες και ζητάει ντόπιγκ κοντρόλ, με εμφανή υποννοούμενα για «απάτη» από την άλλη πλευρά.
Ο άλλος ζητάει να αδειάσει σχεδόν το μισό γήπεδο για λόγους ασφάλειας, όταν θα είναι φιλοξενούμενος.
Διαρροές με νόημα μέσω των φιλικών ΜΜΕ για να συντηρείται ζωντανό το «μίσος» και να πουληθούν τα εισιτήρια, σε αγώνες με έπαθλο ένα πρωτάθλημα για το οποίο σίγουρα θα υπάρξουν κραυγές, αμφισβητήσεις, εντάσεις και ενστάσεις από την πλευρά των ηττημένων.
Ως συνήθως. Με την ελπίδα ότι θα γίνει πάλι κάποιο θαύμα και θα μείνουμε μόνο σ΄αυτά τα συνήθη κι όχι σε κάτι ακόμη χειρότερο. Ελπίδα για καλύτερο, έχουμε πολλά χρόνια μπροστά μας για να…ελπίσουμε.
