Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν πραγματοποιεί την Πέμπτη και Παρασκευή επίσημη επίσκεψη στη Ελλάδα με κεντρική ιδέα την αισιοδοξία και την επανάκτηση της εμπιστοσύνης προς τη χώρα μας.
Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε το εξής. Κάθε επίσκεψη ενός προέδρου μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας είναι πάντα ένα σημείο αναφοράς και μια καλή τονωτική ένεση για το διεθνές κύρος της χώρας. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για τον Γάλλο πρόεδρο και τη θέση που έχει μέσα στο ευρωπαϊκό και διεθνές σύστημα. Άρα πριν και πάνω από όλα ο κ. Μακρόν είναι καλοδεχούμενος.
Κορωνίδα του προγράμματος του επικεφαλής του Ελιζέ είναι o πανηγυρικός λόγος που θα εκφωνήσει στον Λόφο της Πνύκας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες της γαλλικής προεδρίας ο πρόεδρος Μακρόν θέλει να στείλει ένα μήνυμα εμπιστοσύνης στην Ελλάδα για την ανάκαμψη και θα προαναγγείλει μία νέα φάση για την ευρωζώνη.
Είναι εξαιρετική η εθιμοτυπία, τα πρωτόκολλα και φυσικά οι συμβολισμοί. Όμως πρέπει να υπάρχει και ουσία. Εν προκειμένω όλα δείχνουν πως μια υψηλών προσδοκιών επίσκεψη η οποία θα συνοδευόταν και από συμφωνίες για τον κατασκευαστικό, ενεργειακό και εξοπλιστικό κλάδο τελικά μετατρέπεται σε μια «τουριστική» επίσκεψη για εσωτερική κατανάλωση που θα απευθύνεται στη γαλλική κοινή γνώμη.
Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουμε στη διάθεσή μας ο κ. Μακρόν ήθελε να βρεθεί εκτός του consortium για τον Λιμένα Θεσσαλονίκης ο Ιβάν Σαββίδης και τη θέση του να καλύψει η γαλλική πλευρά. Αν «στράβωσε» ο Μακρόν για αυτό το λόγο δεν το ξέρουμε. Αλλά η επίσκεψη στη ΔΕΘ αντικειμενικά χάλασε.
Το κεντρικό ζήτημα είναι ότι υπάρχει μια άτακτη υποχώρηση στην όλη επίσκεψη από το επίπεδο της ουσίας και των μεγάλων συμφωνιών στο επίπεδο του τουρισμού αναψυχής. Προφανώς και οι δύο πλευρές θα το παρουσιάσουν πανηγυρικά με MOU που θα υπογραφούν και κλειστές συζητήσεις μεταξύ 30 και 30 επιχειρηματιών στο Ίδρυμα Νιάρχος και χωρίς κουβέντα για μια σοβαρή συμφωνία. Με ανθρώπους από το γαλλικό κατεστημένο να αφήνουν αιχμές και γκρίνιες ότι «τα σαρώνουν όλα οι Γερμανοί». Φυσικά και το κάνουν. Όταν έρχονται κάνουν μπίζνες. Δεν υπογράφουν μνημόνια κατανόησης.
Όσον αφορά τον Μακρόν, παρά την προσπάθειά του να αντιγράψει την επίσκεψη του Ομπάμα, ο Μακρόν κάνει ένα δομικό λάθος. Ξεχνά ότι με την επίσκεψή του στην Αθήνα και τη φωτογραφία στον Παρθενώνα ο Ομπάμα σφράγισε την προεδρία του και έθεσε τις βάσεις της υστεροφημίας του. Όχι της καριέρας του.
Όσον αφορά τον Τσίπρα, με δεδομένο ότι έχει ανοίξει θετικά η συζήτηση για τη δημιουργία θέσης Υπουργού Οικονομικών της ευρωζώνης, είναι η ευκαιρία του πρωθυπουργού να θέσει και ένα ουσιαστικό αίτημα που θα διαμορφώσει τη λειτουργία του νέου θεσμού: την αντιμετώπιση των επί μέρους χρεών των μελών του ευρώ ως ένα. Είναι η ιδανική στιγμή για ένα ευρωομόλογο.
Τότε θα μπορούμε να πούμε πως μια επίσκεψη Γάλλου προέδρου είχε πραγματική αξία.
ΥΓ. Ο φίλος του blog Ηλίας Πεντάζος έγραψε πέντε ημέρες μετά την εκλογή του Μακρόν ένα άρθρο το οποίο δυστυχώς επιβεβαιώνεται σε κάθε λέξη του, αν κρίνουμε από το πώς εξελίσσονται τα γεγονότα.
